Το δροσερό αεράκι έκανε τα σκέρτσα του ετούτο το βράδυ, φέρνοντας μυρωδιές πεύκου και σύκου να την τυλίξουν μήπως και την κάνουν να σαλέψει. Το σώμα της στεκόταν ακίνητο, λυγερό και περήφανο, μόνο τα ξανθά μαλλιά της δέχονταν την προσφορά του.

Το βλέμμα της είχε χαθεί στον καθαρό ουρανό. Μικρές και μεγάλες λάμψεις πάνω στον καμβά μιας νύχτας. Άλλες έντονες, άλλες λιγότερο, όλες μαζί σε μια ισορροπία. «Κάπως έτσι δεν είναι και η τελειότητα; Από μια ανομοιομορφία αναδύεται η αρμονία» αναρωτήθηκε και συνέχισε να κοιτάζει, «να φυσούσε εκεί πάνω ένα αεράκι και λίγη από την πούδρα των αστεριών να έπεφτε πάνω μου» αναστέναξε. Έκλεισε τα μάτια παραδομένη στο χάδι του αέρα, επιτέλους!

Εκείνος έφερε και ακούμπησε στα χείλη της την μυρωδιά της γαρδένιας από τη διπλανή γλάστρα. Γλυκιά και ανεπαίσθητη όπως το πρώτο φιλί δυο νέων.

Ευχαριστημένος από το αντάμωμα τους ήρθε και δυνάμωσε. Έδωσε μια και ανακάτεψε λίγο τα αστέρια φτιάχνοντας ένα μπόγο που αμέσως της τράβηξε την προσοχή  κάνοντας τα χείλη της να κυρτώσουν ελαφρά. Χαμογέλασε  ευχαριστημένος .Ένα τελευταίο φιλί γαρδένιας κι έφυγε κατά τη θάλασσα.

Εκείνη τον καλοδεχόταν πάντα. Του άρεσε να ρίχνει μικρές σπιλιάδες και να αναστατώνει την γαλήνη της. Έπαιρνε λίγη από την αρμύρα της και την έχωνε στα ρουθούνια εκείνων που ξενυχτούσαν στο ακρογιάλι της, αναστενάζοντας με την αέναη κίνηση των κυμάτων που έσβηνε τις φαντασιώσεις τους . «Μπάτης» έλεγαν οι ψαράδες  και συνέχιζαν να κοιτούν την πετονιά τους αδιάφορα.

Πήρε και γύριζε στις  ταράτσες και τα μπαλκόνια. Στέγνωνε τις πετσέτες και τα μαγιό που έστηναν την δική τους γιορτή μες στο βράδυ. Τα ανοιχτά παράθυρα τον προσκαλούσαν μέσα, του πρόσφεραν στέγη σε αντάλλαγμα της δροσιάς του. Εκείνος  δεχόταν την πρόσκληση. Έμπαινε, τριγύριζε στα δωμάτια αλλά έφευγε αμέσως.

Ήταν η φύση του τέτοια. Να τον νοιώθεις, όχι να τον έχεις…

*Η Aναστασία Ασλανίδη είναι Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News