Σάββατο 29 Αυγούστου 2020, Πάρος. Δυο 17άρηδες συζητούν:

-«Πωωω ρε μαν, σε μια βδομάδα αρχίζουν τα σχολεία…»

– «Μην αγχω ρε μπρο, μετά τον αγιασμό θα ξεκινήσουμε κατάληψη!»

Ο διάλογος είναι πραγματικός. Η «παράδοση» της κατάληψης- που τείνει να γίνει θεσμός-τηρήθηκε και φέτος. Άλλες με σοβαρά αιτήματα κι άλλες (οι λιγότερες) για χαβαλέ. Αιτήματα, μεταξύ των άλλων, να παρθούν αυξημένα μέτρα για τον Covid-19, αλλά να μη φοράνε μάσκες στο σχολείο (ακούει το οξύμωρο;), τάξεις με 15 μαθητές, η έλλειψη αντισηπτικών, ο μη διορισμός επιπλέον καθαριστριών στα σχολεία. Κι ανάμεσα στα σοβαρά, κάποιοι, «χώνουν» και αιτήματα ανάξια αναφοράς (ο χαβαλές που λέγαμε). Δίκαια και σωστά τα αιτήματά τους. Σύμφωνοι με αυτά οι Εκπαιδευτικοί και οι περισσότεροι από τους Γονείς. Τι κερδίζουμε όμως κλείνοντας το σχολείο μας; Πέρα από το να χάνουμε μαθήματα και σε κάποιες περιπτώσεις τα σχολεία να «τραυματίζονται» από ασχήμιες; Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων. Το σχολείο δεν διοικείται από τους μαθητές. Έχει κανόνες. Και το βασικότερο, «ανήκει» σε ΟΛΑ τα παιδιά(είτε έχουν χρήματα για εξωσχολική στήριξη είτε όχι!). Η συνεργασία Εκπαιδευτικών και Γονιών θα μπορούσε να κάνει «θαύματα» κι εσείς τα μαθήματά σας. Η Εκπαίδευση έχει ένα μεγάλο χρέος, όπως γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Η εκπαίδευση ενός λαού οφείλει να παραδώσει στην πολιτεία πολίτες με ήθος και αρχές, όχι αποθήκες έτοιμων γνώσεων που ένα παιδί σήμερα, στο πιτς φιτίλι, βρίσκει στο Διαδίκτυο από το δωμάτιό του». (Νέα, 12-13/9/20). Κι αυτό το χρέος δεν εξυπηρετείται με κλειστά σχολεία.

Ως γονιός και μάχιμος εκπαιδευτικός, κατανοώ πως οι νέοι μας μεγαλώνουν σε ένα θολό τοπίο από κάθε άποψη (κοινωνική, πολιτική, οικονομική). Ανησυχούν επειδή διαψεύδονται τα όνειρά τους, επειδή κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και όχι ο σεβασμός, επειδή αισθάνονται ότι δεν ακούγονται από την κοινωνία και πως αδιαφορεί η Πολιτεία γι’αυτούς, επειδή περιβάλλονται από χαμηλή αισθητική και πρότυπα αμφίβολης ποιότητας. Όλα αυτά «μεταβάλλουν εντός τους το ρυθμό του κόσμου». Προσπαθούν με τα δικά τους μέσα να μας μιλήσουν, να μας δηλώσουν την παρουσία τους, να αντισταθούν. Και ο «εύκολος» τρόπος είναι η κατάληψη του σχολείου τους. Έτσι έμαθαν να «περνάει» η γνώμη τους και να «επιβάλλονται» σε αρκετές περιπτώσεις (επειδή, π.χ., αρνούνται οι συνάδελφοι να συνοδεύσουν τη Γ’ Λυκείου στη πενθήμερη εκδρομή, επειδή κάποιος καθηγητής δεν ενδίδει στις απαιτήσεις τους να μοιράζει αφειδώς 20άρια και πολλά άλλα…). Κομματικές νεολαίες όλων των χρωμάτων του ουράνιου τόξου μοιράζουν έξω από το σχολείο έντυπα με τα αιτήματα της κατάληψης (διαφορετικά αιτήματα η καθεμία ανάλογα με τη «γραμμή» της). Εικόνες γνώριμες, χρόνια τώρα!

Κι εμείς, γονείς και εκπαιδευτικοί, για υποχρεώσεις δεν μιλήσαμε ποτέ στα παιδιά. Δεν τους τις δείξαμε με τη στάση ζωής μας. Μόνο δικαιώματα. Δείχνουμε, δήθεν, να «πέφτουμε από τα σύννεφα»! Ή, να είμαστε στο άλλο άκρο και να τους δικαιολογούμε: «Έλα μωρέ, παιδιά είναι!» Σκεφτήκαμε όμως ποτέ τι παράδειγμα τους δίνουμε με τη στάση μας; Γονείς που χειροδικούν σε εκπαιδευτικούς γιατί δεν έβαλαν στα βλαστάρια τους μεγάλο βαθμό στο τετράμηνο, γονείς που στέλνουν στο νοσοκομείο εκπαιδευτικούς γιατί ζητούν από τους μαθητές να φορούν, λόγω covid-19, μάσκα στο σχολείο. Γονείς που απειλούν με αναφορές τους εκπαιδευτικούς «θα σου δείξω εγώ!». Γονείς που απαξιώνουν-έργω και λόγω-το ρόλο του σχολείου και τους εκπαιδευτικούς. Εκπαιδευτικοί οι οποίοι δεν σέβονται το λειτούργημά τους και απολαμβάνουν την εξουσιούλα τους.

Μην πυροβολείτε τον πιανίστα (μαθητή) λοιπόν! Όλοι μας γνωρίζαμε και γνωρίζουμε τις ατέλειες του εκπαιδευτικού συστήματος και τα μικροπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη του και με τις καταλήψεις. Έπρεπε να είχαμε φωνάξει νωρίτερα. Και τώρα όμως δεν είναι αργά! Όλοι μας ΚΑΙ μαζί ΚΑΙ δυνατά! Γονείς και εκπαιδευτικοί. Ας πάρουμε από την πλάτη των παιδιών το «φορτίο» αυτό. Εκτός εάν καλύπτεσθε με το παγουρίνο και τις μάσκες «πανωσέντονο-κατωσέντονο». Μην πείτε όμως «δεν ήξερα», «δεν άκουσα».

Σε άλλα νέα, τελικά στο Big Brother ποιος είναι για αποχώρηση; Και στο GNTM ποιος/α είναι προτεινόμενος/η; Μη χάνουμε το ρυθμό μας ως λαός…

* Ο Πολύβιος Ν. Πρόδρομος είναι Καθηγητής Νεοελληνικών

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News