Eγινα τουρίστρια στην πόλη όπου διαμένω τα τελευταία 32 χρόνια. Oχι all inclusive, στην τιμή να είναι όλα μέσα με προκαθορισμένο ποσό το κόστος των διακοπών μου. Έξοδα λίγα, βόλτες και κυρίως επιλογές των χώρων όπου θα γευματίσω. Είδα τα αξιοθέατα ανάλογα με τα γούστα και τις σωματικές και ψυχικές μου αντοχές. Βγήκα κερδισμένη αποφεύγοντας το «πρέπει» και το «μόνο αυτό αξίζει  να δείτε στην Αθήνα» των τουριστικών πακέτων, που συχνά δεν έχουν σχέση με τον τρόπο που ευχαριστιέσαι να δεις μία μεγάλη και όμορφη πόλη.

Η πρώτη επίσκεψη ήταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Προσιτή τιμή με 50% έκπτωση για τα παιδιά και τους υπερήλικες. Όμορφο, με χιλιάδες εκθέματα ταξινομημένα και με δίγλωσσες επεξηγηματικές ταμπέλες, φωτεινό και γεμάτο λάμψη μουσείο που τραβάει, σαν μαγνήτης, εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Διαθέτει ειδική υποδομή για τους ΑΜΕΑ, ευγενικό προσωπικό και μία ευχάριστη ατμόσφαιρα που σε ξεκούραζε από την κουραστική μελέτη των αρχαίων.

Τη δεύτερη ημέρα περπάτησα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και είδα το πολυβραβευμένο Μουσείο της Ακρόπολης. Αλήθεια ποια δικαιολογία έχουν οι Άγγλοι για τη μη επιστροφή των μαρμάρων μας όταν αντικρίζουν τέτοιο τέλειο μουσείο;

Μετά ξεκουράστηκα στη σκιά των Στύλων του Ολυμπίου Διός. Θαύμασα τις κολώνες και μέτρησα τα τμήματα κολόνων, σαν ροδέλες κομμένου κορμού δέντρου. Συνάντησα τη Σάντρα, από την Μπολόνια, που είχε καθηλωθεί σε μία άβουλη θέση σε ένα πάγκο. Μία πανέμορφη γάτα είχε καθίσει στην αγκαλιά της και δεν έλεγε να φύγει. Γουργούριζε χαρούμενη και ήθελε μόνο χάδια και χαρές. Η Ιταλίδα έκανε υπομονή ενώ δήλωσε ερωτευμένη με την Ελλάδα.

Την τρίτη ημέρα πήρα μια ηρωική απόφαση να πάω στον Λυκαβηττό, στον Αϊ Γιώργη να καμαρώσω από ψηλά την Αθήνα. Αθλητικό παπούτσι, φωτογραφική μηχανή και φυσικά υπομονή. Ταλαιπωρήθηκα να φτάσω στο τελεφερίκ, όλη η ανάβαση έγινε στις αμέτρητες σκάλες και όχι στο βουνό. Η σηματοδότηση ανύπαρκτη και οι πληροφορίες των κατοίκων περισσότερο με μπέρδεψαν παρά με βοήθησαν.

Με την ψυχή στο στόμα έφτασα και μαγεύτηκα από την πανοραμική θέα. Ενα πανέμορφο σκυλάκι, στην εσοχή της εκκλησίας, με χαιρέτησε και απάλυνε το παράπονό μου για τις λάθος οδηγίες.

Δευτέρα και Τρίτη, που τα  μουσεία είναι κλειστά, περιορίστηκα σε μακρινές βόλτες και έφαγα πολλές λιχουδιές σε διάφορες ταβερνούλες και μαγειρεία. Λατρεύω το ελληνικό μαγειρεμένο φαΐ. Είδα και το Μουσείο Μπενάκη, στο Κολωνάκι. Οι ήρωες της Ελληνικής επανάστασης στον δεύτερο όροφο και κυρίως η μεγάλη συλλογή εθνικών παραδοσιακών  στολών μας του πρώτου ορόφου με συγκίνησε βαθύτατα.

Ιδιαίτερη μνεία για τα Φαγιούμ πορτραίτα στο ισόγειο. Δύσκολη όμως η πρόσβαση για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα σε αυτό το γεμάτο σπάνια και αξιόλογα εκθέματα μουσείο.

Για μία εβδομάδα, χωρίς πρόγραμμα και σαφείς οδηγίες, περιπλανήθηκα στην Αθήνα και ανακάλυψα πόσα πράγματα δεν ξέρω για την πόλη μου. Είδα, απόλαυσα, γνώρισα και μαγεύτηκα ανακαλύπτοντας μία πόλη που έχει πολλά πράγματα να προσφέρει σε σύγκριση με άλλες του εξωτερικού. Συστήνω ανεπιφύλακτα να ζήσουν και άλλοι την εμπειρία μου.

*Η Ευγενία Ηλιοπούλου είναι συγγραφέας.                                                         

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News