Με αφορμή τα όσα βλέπω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα όσα παρακολουθώ από τα ΜΜΕ εύκολα αντιλαμβάνομαι πως η εισροή μεταναστών στα ελληνικά νησιά δεν είναι ένα τοπικό πρόβλημα, αλλά μια κρίση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Περνώντας ένα χρόνο σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου όπου συρρέουν οι πρόσφυγες/μετανάστες (έχει διαφορά το ένα από το άλλο), τη Χίο, διαπίστωσα με τα μάτια μου ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και για τους ντόπιους αλλά και για τους μετανάστες.

Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να δώσει λύση στο πρόβλημα, δεν μπορεί άλλωστε, αλλά έχει στόχο να δώσει ερείσματα προς σκέψη. 

Λίγο ο πολιτικός καιροσκοπισμός που έχει αποκτήσει χαρακτήρα καταναγκαστικό και αδιαφορεί ή μάλλον εθελοτυφλεί σχετικά με το πρόβλημα, λίγο η αδιαφορία μας, κάνουν την κατάσταση αυτή δυσχερή με αποτέλεσμα να βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί. Το πρόβλημα σαφώς και είναι πολιτικό, αλλά όχι μόνο. Μια πολιτική αδιαφορία όμως είναι ικανή να δημιουργήσει κοινωνικές εντάσεις ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες, οι οποίες να αποβούν μοιραίες.

Η άθλια κατάσταση στα νησιά αλλά και στην Αθήνα με τους εκατοντάδες πρόσφυγες που έχουν βρει, λόγω της ανυπαρξίας άλλων χώρων και υποδομών, καταφύγιο στο Πεδίον του Άρεως και η προβλεπόμενη μεταστέγασή τους σε ακατάλληλους χώρους, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Σαφώς οι ντόπιοι είναι εκνευρισμένοι και αγανακτισμένοι βλέποντας το νησιά και τις πόλεις  να κατακλύζονται από πρόσφυγες, και από την άλλη οι καταφθάνοντες -ως άνθρωποι που υποφέρουν εδώ και καιρό- είναι στο έλεος των συνθηκών και λογικό είναι να είναι κλονισμένοι. Στόχος όλων πρέπει να είναι η άμεση εξυπηρέτηση των προσφύγων η απεμπλοκή της ροής από την Ελλάδα.

Ακούγοντας την πολυφωνία των απόψεων για τους ανθρώπους αυτούς, έχω να σημειώσω πως ως άνθρωποι έχουν δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή και αν θέλετε μια διευκόλυνση σχετικά με τη μετάβαση προς τη ζωή αυτή. Μετάβαση που θα ελαφρύνει την κατάσταση μέσα στη χώρα. Σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να καταπατά τα δικαιώματα και τις ανάγκες των ντόπιων κατοίκων.

Παρόλα αυτά να θυμίσω πως είμαστε ένας λαός που φημίζεται από αρχαιότητος για τη φιλοξενία του (κλασικό παράδειγμα η φιλοξενία του Οδυσσέα-ζητιάνου στο κλασικό έπος Ομήρου Οδύσσεια) και για τον λόγο αυτό οφείλουμε να αποτελέσουμε ζωντανό παράδειγμα των προγόνων μας αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές μας με τους ανθρώπους, εστιάζοντας στα κοινά μας. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως σχεδόν κάθε οικογένεια στην Ελλάδα έχει και από κάποιον συγγενή μετανάστη, είτε παλαιού τύπου δεκαετίας 60, 70 είτε ένα νέο μορφωμένο  παιδί που έφυγε για μια καλύτερη τύχη στην υπόλοιπη Ευρώπη. 

Θέλω να πιστεύω πως δεν ήμασταν ποτέ και ούτε θα γίνουμε ποτέ ρατσιστές εμείς, ένας λαός που έχει βιώσει τη φτώχεια και την ξενιτιά στο πετσί του και την ξαναβιώνει με διαφορετικές παραμέτρους ακόμη μια φορά σήμερα. Λύση δεν είναι να επιδεινώνουμε την καταστροφή αλλά να βοηθήσουμε αποτελεσματικά και στοχευόμενα στο να γίνει ευκολότερη, πρωτίστως και για το καλό της δικής μας κοινωνίας, η διέλευση προς τις χώρες προορισμού τους.

Παρόλα αυτά με τις εκλογές προ των πυλών, θέλω να πιστεύω πως θα υπάρξει μια αποτελεσματική λύση και δεν θα γίνει το ζήτημα παιχνίδι εσωτερικής πολιτικής και εντυπώσεων με στόχο άλλη μια φορά την ψήφο του ελληνικού λαού.

Υ.Γ: Να σημειώσω πως σχόλια τύπου «παρ’ τους σπίτι σου» κ.λπ., αποτελούν ευφυολογήματα χωρίς κριτική σκέψη και συλλογισμό. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News