Περιμένοντας στο γκισέ του φαρμακείου σήμερα το πρωί, να ετοιμαστεί η ηλεκτρονική παραγγελία, μου κίνησε το ενδιαφέρον ο διάλογος της φαρμακοποιού και μιας ηλικιωμένης κυρίας. Οι ευσύνοπτες ερωτήσεις και απαντήσεις τους όπως και όλη η στιχομυθία με την αντίστοιχη ηχητική ένταση, λόγω μάσκας,  σε κέρδιζαν τόσο σε αξία κειμένου όσο και σε πληροφορία.

Η ηλικιωμένη κυρία, ζήτησε εμβόλιο covid συγκεκριμένης φαρμακευτικής εταιρείας και η φαρμακοποιός αφιέρωσε χρόνο στο να εξηγήσει ότι αυτή τη στιγμή υπήρχαν τα εμβόλια της άλλης εταιρείας και όχι της εταιρείας που ζητούσε η πελάτης.

Αναρωτήθηκα, «μα πως ξέρει ποιο είναι το καλό, είναι γιατρός; Υπάρχει καλό εμβόλιο;».

Η φαρμακοποιός όμως, γνώστης του νόμου Vilfredo Pareto όπου το 80% των παραπόνων ή των προβλημάτων που μπορεί να έχει μια επιχείρηση προέρχεται συνήθως από το 20% των πελατών εξήγησε ότι θα παραλάβουν εμβόλια, της εταιρείας που προτιμούσε η πελάτης της, από μέσα Μάιου, εισπράττοντας την απογοήτευση πού ήρθε μέσα απ’ τη μάσκα: «Τόσο πολύ…;».

Αργότερα ρώτησα, αν επιλέγουμε εμείς ποιο εμβόλιο θα κάνουμε. Η απάντηση «βεβαίως!» με καθήλωσε. «Δηλαδή, είναι όπως όταν παραγγέλνουμε σε ένα μπαρ ένα ποτό; Ότι τραβάει δηλαδή η όρεξή μας; Πως ξέρουμε ποιο εμβόλιο είναι το κατάλληλο;» συνέχισα. «Μπορείς να επιλέξεις ποιο θα κάνεις», ξαναείπε η φαρμακοποιός, αποκαθηλώνοντας σε κλάσμα δευτερολέπτου ότι ήξερα μέχρι εκείνη τη στιγμή σχετικά με τον covid κάνοντας τον ιό να εκπέσει και να χάσει την αξία και την ισχύ του.

Φεύγοντας απ’ το φαρμακείο αναρωτιόμουν, μήπως δεν είχα καταλάβει κάτι προηγουμένως. Είναι τα εμβόλια covid κάτι σαν τα φάρμακα αναλγητικής και αντιπυρετικής δράσης που τα διαλέγουμε, μόνοι μας; Είναι σαν τα αντιγριπικά εμβόλια που απλά σηκώνουμε το μανίκι; Τότε γιατί τόσος ντόρος;

Μήπως θα πρέπει να ενημερωθώ καλύτερα, ώστε και εγώ να πάω την επόμενη φορά προετοιμασμένος να ζητήσω να κάνω το τάδε, όταν έρθει η σειρά μου; Κάτι για θρόμβους και ποσοστά σε παρενέργειες που ακούγονταν στην κουβέντα των δύο κυριών προηγουμένως, ενώ πλήρωνα το λογαριασμό μου, τα αγνόησα και δεν πολύ έδωσα σημασία, αφού δεν ήμουν ειδικός.

Ευτυχώς όμως η αναγκαιότητα του εμβολίου στην τρέχουσα υγειονομική κατάσταση και οι πατάτες που ξεφόρτωνε πιο κάτω ο μανάβης στο μαγαζί του με καθησύχασαν. Μέρες που είναι, 200 χρόνια από το 1821. Ο Καποδίστριας, οι πατάτες και ο μύθος της καλλιέργειας τους στην Ελλάδα που πολλοί αρνιόντουσαν πεισματικά, είναι πιθανόν το ίδιο και σήμερα όπως με το εμβόλιο covid και την αρχική καχυποψία. Η συντήρηση όμως του δημοκρατικού δικαιώματος «ελεύθερης επιλογής» όπως φάνηκε και προηγουμένως έβαλε τα πράγματα με το γνωστό σοφό και παραδοσιακό τρόπο στη θέση τους. Αι αρεταί του γεωμήλου τούτου εισίν αναρίθμηται. Το εμβόλιο covid επίσης, αρκεί να διαλέγεις εσύ τη μάρκα.

* Το «Les femmes savantes» (Οι σοφολογιότατες) είναι θεατρικό έργο του Μολιέρου

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News