Λάθος οπτική γωνία
Λάθος οπτική γωνία
Ξαφνικά κάποιος αρρωσταίνει και οι συγγενείς σπεύδουν να τον επισκεφτούν. Η κλίνη του θεραπευτηρίου είναι σιωπηλή και τα σκεπάσματα τσαλακωμένα, λες και πάσχει ακόμη και το κρεβάτι. Κάποια στιγμή, ο νοσηλευόμενος ξυπνάει. Σηκώνει το κεφάλι και προσπαθεί να χαμογελάσει στους συγγενείς. Η ευχή των συγγενών "σιδερένιος" τον καθησυχάζει. Το πρόσωπό του έχει του κυδωνιού το χρώμα, και το χαμόγελο την λάμψη του φθαρμένου μέταλλου.
«Είχα συνέχεια ακατέβατο πυρετό!" -μουρμουρίζει με όση δύναμη του έχει μείνει. "Αλλά, στο τέλος της εβδομάδας, ελπίζω να πάρω εξιτήριο. Πνίγομαι εδώ!" -λέει με τρεμάμενη φωνή. Εκδηλώνει ενθουσιασμό.
«Γρηγορότερα θα σε βγάλουν! Το πρόσωπό σου είναι κόκκινο σαν το μήλο!" -του λένε οι επισκέπτες να τον ενθαρρύνουν, ενώ εκείνος παραείναι κίτρινος. Στο τέλος, τον βοηθάνε να γυρίσει πλευρό και πηγαίνουν με υπνοβατικά βήματα. Όλοι κατάλαβαν την κατάστασή του, αλλά υπάρχει και Θεός.
«Μπορεί να πάρει λίγο καιρό, όμως θα ανακάμψει!" -ψιθυρίζουν καθώς απομακρύνονται. Η αμηχανία τους δεν αποβάλλεται εύκολα.
Ξαφνικά, ο ένας κάτι λέει μες την βαθιά του λύπη.
«Ο δύστυχος» -εκφωνεί με μια σχετική ηρεμία. Οι άλλοι τον κρυφοκοιτάζουν αμέτοχοι, καθώς εκείνος προσθέτει και κάτι ακόμη. «Σκούρα τα πράγματα…»
Κανείς δεν καταλαβαίνει τι τον ωθεί να εκφράζετε έτσι, ενώ αλληλοκοιτάζονται επικριτικά, σαν να προσπαθούν να ανακαλύψουν μήπως υπάρχει και άλλος ανάμεσά τους που σκέπτεται το ίδιο. Θέλουν να τα ξεχάσουν τα λόγια του, τα οποία κάποια στιγμή μεταμορφώνονται σε ασχολίαστο ερώτημα. "Πώς μπορεί να γίνει καλά;" Τότε όλοι παγώνουν. Η επιμονή του να σπεκουλάρει με την τύχη του άλλου, τους αποστομώνει. Φυσικά και δεν εγκρίνουν την σκέψη του, όμως εκείνος επιμένει. Παραείναι σίγουρος πως ο ασθενής οδεύει προς το θαν…
«Το είχε γραμμένο στο κούτελο!’ επαναλαμβάνει ατάραχος την άποψή του.
Οι άλλοι εναντιώνονται. Όμως κανείς δεν μπορεί να του κλείσει το στόμα, ενώ από το νοσοκομείο έρχονται καλά νέα. Δεν είναι έτοιμος να βγει από το θεραπευτήριο, αλλά έχει καλυτερέψει αρκετά. Έξω ο επίμονος εξηγεί, «Λογικά μόνο ο θαν..! Διότι ο θάνα…!» Και συνεχίζει να λέει. Οι άλλοι χαμογελούν ειρωνικά. Δεν μπορεί να μη τον θεωρήσεις ρεαλιστή, λένε μεταξύ τους. Και παραδέχονται πως μετά από τόσο καιρό στωικός στην άποψή του, είναι αδύνατο να του αλλάξεις γνώμη. Μάλιστα, αυτός βλέπει την επιστροφή του άλλου, σαν κάτι αφύσικο. Κατά εκείνον, ως λύση υπήρχε μόνο ο θάνατος, καταλήγουν.
Διότι το θέμα της ζωής του άλλου, έχει παντα την εξέλιξη που προτιμάς, όταν το παρατηρείς από λάθος οπτική γωνία.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News