Τελικά αφού μας μπούκωσαν από θεωρία, δεν μπορούν να εκφέρουν λέξη καμία.

Φουσκωμένοι σωτήρες χωνεύουν την άριστη τεχνική των επιχειρημάτων, τις εμμονές στη λεπτομέρεια της ψεύτικης κατασκευής και αυτό παίρνει τη μορφή καθαρά προσωπικής ηδονής.

Κοιτάξτε τώρα τους πολεμιστές.

Ανθρώπους, λιοντάρια, λύκους, τους μαχητές ζώων διαφορετικών.

Όσο ετερόδοξοι και αν εμφανίζονται κατά είδος, είναι το ίδιο πάντα σα μέσα σε αρβύλες στημένοι προσοχή και μάλιστα παιδιά που δεν τα ρώτησε κανείς, αν θέλουν να παίξουν με το αίμα.

Ας κοιταχθούμε μετά στον καθρέπτη.

Μας έμαθαν με ίδιο ζήλο να υπομένουμε τη φιλοσοφία του συσσιτίου, μας έμαθαν να γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο, μας καταδιώκουν χωρίς σταματημό κανένα και τρέχουμε-τρέχουμε και μαλώνουμε, ξεβράκωτοι ψηφοφόροι, σάμπως θα γινόμασταν συνένοχοι στο βιασμό μας και αυτό που μένει μόνιμα είναι μια σβουριχτή σφαλιάρα και μια ξεπουπουλιασμένη αγιοσύνη, «αχ δεν φταίμε και γιατί να μας συμβεί».

Κοιτάξτε τα μπλε, πράσινα και κόκκινα έδρανα του κοινοβουλίου.

Κοιτάξτε τον πνιγμό μέσα στη φιλοσοφία του συσσιτίου.

Κοιτάξτε τον καθρέπτη μπροστά στον καναπέ.

Θαρρώ, πως ο ουρανός και ο ήλιος παραμένει από πάνω σαν κάτι να ψάχνει, για κάτι άλλο να κοιτάξει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News