Είπα και εγώ μετά από μία περίοδο αποτοξίνωσης από αυτό το τόσο επικίνδυνο ναρκωτικό που ονομάζεται βουλή, να παρακολουθήσω τη συζήτηση για τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Δυστυχώς (ή ίσως και ευτυχώς) είδα μόνο το τελευταίο κομμάτι καθώς είχα μάθημα και διάβασμα. Τι είδα όμως;

Είδα μία σημερινή κυβέρνηση, να κάνει ακόμα αντιπολίτευση στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είδα μια αντιπολίτευση να παραδέχεται ότι υπήρξε σκάνδαλο siemens, και στην ίδια πρόταση να λέει «εμείς αυτόν τον συμβιβασμό πετύχαμε, εσείς…».

Είδα τον κ. Κουτσούμπα να απαγγέλλει Βάρναλη σαν να ήταν γιορτή της ΚΝΕ. Είδα τον κ. Θεοδωράκη να συνεχίζει να μιλάει χωρίς να λέει κάτι το συγκεκριμένο. Είδα τον κ. Λεβέντη να συνεχίζει να ασχολείται με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είδα τον κ. Μητσοτάκη να ειρωνεύεται, να μιλάει για τα τρία πτυχία του, και ταυτόχρονα να μιλάει για «ψευτομαγκιές».

Είδα και τον κ. Τσίπρα να ειρωνεύεται, να λέει πως ήταν σε κοινωνικούς αγώνες κτλ. λες και είναι ο Τσε Γκεβάρα. Ξέρετε τι δεν είδα όμως; ΣΥΖΗΤΗΣΗ. Ψάχνοντας τη λέξη «συζήτηση» στο διαδίκτυο, βρίσκω την εξής ορισμό: «η ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών για ένα θέμα και η ανάλυσή του, συνήθως προφορικά». Υπήρξε ανταλλαγή απόψεων, ή ανταλλαγή ευθυνών; Ανταλλαγή πληροφοριών ή ανταλλαγή κατηγοριών; Υπήρξε ανάλυση, ή απλά το θέμα έμεινε εκεί από όπου ξεκίνησε; Τουλάχιστον ήταν προφορικά, αν και κατά την άποψη μου υπερβολικά πολύ.

Ο κ. Μητσοτάκης, στην προσπάθειά του να «πουλήσει» τον εαυτό του, απέδωσε στον Ρουσσώ τη διάκριση των εξουσιών. Η αλήθεια είναι πως ο Ρουσσώ όντως αναφέρθηκε σε μια διάκριση των εξουσιών, αλλά ο όρος αυτός ανήκει στον Μοντεσκιέ, και μάλλον σ’αυτον ήθελε να αναφερθεί και ο κ. Μητσοτάκης.

Ωστόσο, στο ίδιο βιβλίο («Το πνεύμα των νόμων», 11) ο Μοντεσκιέ λέει «Το μέγα πλεονέκτημα των αντιπροσώπων είναι ότι μπορούν να συζητήσουν τις δημόσιες υποθέσεις». Μπορούν λοιπόν; Σύμφωνα πάλι με τον ίδιο, οι εκλογές είναι «αριστοκρατικής φύσης». Συνεπώς εκλέγουμε τον καλύτερο δυνατόν εκπρόσωπο. Είναι όλοι αυτοί οι καλύτεροι; Και επίσης, πάλι σύμφωνα με τον Μοντεσκιέ, ή βασική αρχή αυτού του πολιτεύματος, και αναγκαία για τη σωστή λειτουργία του, είναι η αρετή; Πού είναι η αρετή λοιπόν;

Το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν βρίσκεται στην ελληνική βουλή. Αν είναι οι εκπρόσωποι του λαού να μην μπορούν να κάτσουν, να συζητήσουν πολιτισμένα, να ανταλλάξουν απόψεις, και να βρουν κοινές λύσεις για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο σε μία περίοδο κρίσης, τότε καλύτερα να τους αλλάξουμε. Και να προσέχουν οι αγαπητοί μας εκπρόσωποι, γιατί ο Μοντεσκιέ είπε επίσης πως η μετριοπάθεια, που «καθιστά τούς ευγενείς τουλάχιστον ίσους μεταξύ τους», εξασφαλίζει τη διατήρησή τους.

Οπότε αγαπητοί μου εκπρόσωποι, αφήστε τα πτυχία σας, τους αγώνες σας, τις οικογένειες σας κτλ. έξω από τις συζητήσεις. Για το δικό σας καλό το λέω.

Υ.Γ. Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη διάκριση των εξουσιών στο θέμα της δικαιοσύνης, λέγοντας πως δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψιν της τον σφυγμό της κοινωνίας. Στη συνέχεια είπε ειρωνικά στον κ. Τσίπρα πως δεν αρκεί να διαβάζει τις αναφορές, αλλά πρέπει να τις καταλαβαίνει.

Για την ιστορία, ο Μοντεσκιέ, υποστηρίζει πως «Η δικαστική εξουσία δεν πρέπει να δίδεται σε μια μόνιμη γερουσία, αλλά να την ασκούν πρόσωπα από το λαϊκό σώμα». Συνεπώς υποστηρίζει μια ιδέα λαϊκών δικαστηρίων, σαν αυτή που ειρωνεύεται ο κ. Μητσοτάκης. Κατά τα άλλα δεν αρκεί να διαβάζουμε αναφορές, πρέπει να τις καταλαβαίνουμε.

*Ο Σάββας Ορφανός, είναι φοιτητής φιλοσοφίας στη Σορβόννη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News