Μετά από τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, για τον βιασμό που υπέστη σε νεαρή ηλικία από παράγοντα της ομοσπονδίας του αθλήματός της, αλλά κα από την χιονοστιβάδα αποκαλύψεων που τη διαδέχτηκε ήρθε στην επιφάνεια ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί τις γυναίκες αλλά και όλους εκείνους που έχουν βιώσει στη ζωή τους είτε προσωπική είτε επαγγελματική κάποιου είδους βιασμό είτε σωματικό είτε λεκτικό ή και γενικά κάθε είδους παρενόχληση που έχει σχέση με το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή μια διαφορετική στάση ζωής που έχουν υιοθετήσει.

Από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας, ιδιαίτερα από τότε που κυριάρχησε το πατριαρχικό μοντέλο της κοινωνίας, η γυναίκα υποβιβάστηκε και έγινε ένα αντικείμενο που οι άντρες χρησιμοποιούσαν είτε για την σεξουαλική απόλαυση είτε για την απόκτηση απογόνων, ένα είδος περιορισμένης χρήσης και αξίας. Μετά ήρθαν οι θρησκείες και χρέωσαν στις γυναίκες το προπατορικό αμάρτημα και γενικά όλες τις συμφορές που έβρισκαν το ανθρώπινο γένος στην πορεία της ιστορίας του.

Με αυτό τον τρόπο, ιδιαίτερα στα χριστιανικά χρόνια και έπειτα, δικαιολογούνταν η κάθε μορφής κακοποίηση της γυναίκας και η χρησιμοποίησή της ως αντικειμένου σεξουαλικής εκτόνωσης των αρσενικών και η περιθωριοποίησή τους και ο περιορισμός τους στο σπίτι και η εκτόπισή της γυναίκας από την αυτόνομη ύπαρξη.

Με την βιομηχανική επανάσταση, την άνοδο της αστικής τάξης, την επικράτηση του καπιταλιστικού συστήματος άρχιζαν να αλλάζουν οι αντιλήψεις και η γυναίκα να γίνεται μέρος της παραγωγικής διαδικασίας, να μορφώνεται, να έχει άποψη, να ψηφίζει, να έχει δικαιώματα στη ζωή και στον έρωτα και να ξεφεύγει από την πατριαρχική κυριαρχία και να διαφοροποιείται και να αποκτά τη δική της οντότητα. Βέβαια όλα αυτά δεν έγιναν από την μια μέρα στην άλλη, χρειάστηκαν μεγάλοι αγώνες και θυσίες και πέρασαν αρκετά χρόνια με πισωγυρίσματα και ανατροπές ώστε να κατακτηθούν κάποια θεμελιώδη δικαιώματα για τις γυναίκες και να γίνει σεβαστή η θέση της στην κοινωνία.

Παρά όμως την πρόοδο της κοινωνίας και των αντιλήψεων που έχει συντελεστεί όλο αυτό το διάστημα υπάρχουν ακόμα κατάλοιπα στο μυαλό πολλών που αντιλαμβάνονται ότι η θέση εξουσίας που κατέχουν τους δίνει το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των γυναικών να αντιδράσουν λόγω της μακραίωνης κοινωνικής προκατάληψης και των βαθιά ριζωμένων αντιλήψεων, σε μια κοινωνία που αρνείται να αναγνωρίσει την διαφορετικότητα και την θέτει στο περιθώριο της κοινωνίας πότε ως γραφική πότε ως επικίνδυνη για τα δικά της χρηστά ήθη, και την θυμάται μόνο σε επετείους ή σε «παγκόσμιες ημέρες» ή χρησιμοποιώντας για επικοινωνιακούς λόγους για να δείξει την προοδευτικότητά της και μετά την θάβει στα υπόγεια της συνείδησής.

Η περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου μας έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας, όπως και η περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου και τόσων άλλων ανωνύμων θυμάτων μιας κοινωνίας περιμένει από σωτήρες να της λύσουν το πρόβλημα χωρίς η ίδια να χαλάσει τη βόλεψή της.

* Ο Γεώργιος Αμαργιανός είναι μεταπτυχιακός φοιτητής 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News