Σεπτέμβριος 2018. Ο Σεπτέμβρης για τους τηλεοπτικούς σταθμούς σημαίνει έναρξη των τηλεοπτικών προγραμμάτων τους για την νέα σεζόν. Αν έχεις κάνει μια μικρή εξερεύνηση, θα έχεις δει πως και αυτό το χειμώνα θα σου κρατούν παρέα τα ριάλιτι. Nαι, η χώρα που γέννησε τον Ρίτσο, τον Μάνο και άλλους πολλούς ανθρώπους της διανόησης και του πνεύματος, τώρα προβάλει ως τρόπο ψυχαγωγίας την εισβολή του τηλεθεατή στη προσωπική ζωή του συνανθρώπου του, που είναι έτοιμος να ξεγυμνωθεί κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η αλήθεια είναι πως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γύρω στα 20 χρόνια περίπου, την ελληνική τηλεόραση τη κατακλύζουν όλο και περισσότερο τέτοιου είδους προγράμματα. Βέβαια, με το πέρασμα των χρόνων εμφανίζονται  με διαφορετικό περιεχόμενο και προσανατολισμό. Ανοίγοντας τη τηλεόραση συναντάμε ριάλιτι γνώσης, μαγειρικής, τραγουδιού, μόδας, επιβίωσης ακόμα και ανεύρεσης της αγάπης που έχουν ως σκοπό, σύμφωνα με τους υπεύθυνους του καθενός,  να ψυχαγωγήσουν το τηλεθεατή και να δώσουν στους συμμετέχοντες ευκαιρίες είτε οικονομικές και επαγγελματικές είτε συναισθηματικές .

Αυτός είναι λοιπόν ο στόχος των καναλιών, η βελτίωση της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα. Σε αυτό το σημείο σου επιτρέπω να γελάσεις ελεύθερα και με πολύ πάθος. Όπου «βελτίωση» θέσε τον εξευτελισμό και το «ξεπούλημα» της ανθρώπινης φύσης και αξιοπρέπειας. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο η τακτική αυτή που για τα χρήματα μετατρέπει τον συμμετέχοντα σε τρανή απόδειξη πως η κοινωνία μας έχει πάρει το στραβό δρόμο. Ανοίγεις τη τηλεόραση και παρακολουθείς ανθρώπους να μετατρέπουν την αναζήτηση της αγάπης, όπως υποστηρίζουν, σε ένα χυδαίο παιχνίδι των συμμετεχόντων όπου το πιο αγνό και όμορφο συναίσθημα καταλήγει να γίνεται κάτι σαν  επάγγελμα και γνωρίζεις σε ποιο επάγγελμα αναφέρομαι.

Αν πάλι  δεν τύχεις σε κάτι τέτοιο, θα δεις σίγουρα προγράμματα που εκμεταλλεύονται την ανάγκη ατόμων για αναγνωρισιμότητα, μια ανάγκη που η εποχή μας έχει δημιουργήσει. Είναι εκείνα που προβάλλουν νέα πρότυπα μιας δικής τους ομορφιάς και αισθητικής σύμφωνα με τα οποία ένας άνθρωπος πρέπει να έχει ξεκινήσει πλαστικές επεμβάσεις πριν καλά καλά ανακαλύψει τον εαυτό του, πρέπει να διαθέτει αναλογίες ανορεξικού μοντέλου ή ένα σώμα «φουσκωμένο» από διάφορες ουσίες, οφείλει να έχει στρέψει ολόκληρη την ύπαρξη του προς το δρόμο της αναγνώρισης και εν τέλει να έχει χάσει κάθε ίχνος μοναδικότητας που διαθέτει.

Αυτά είναι κάποια παραδείγματα για να αντιληφθούμε πως αφενός σκοπός της ζωής μας πια έχει γίνει ο εξευτελισμός και η υποτίμηση του ίδιου μας του εαυτού και αφετέρου πως δεχόμαστε τον  εξευτελισμό αυτό ως τρόπο ψυχαγωγίας. Διασκεδάζουμε με τη κατάντια μας και αποχαυνωμένοι επιτρέπουμε τη διαιώνιση της σαν να συμβαίνουν από άλλους όλα αυτά  κι εμάς δεν μας αγγίζουν. Για αυτό τώρα που έρχεται ο  χειμώνας και η τηλεόραση θα γίνει καλή σου φίλη, προσπάθησε να δεις τα ελαττώματα  της και να τα απωθήσεις. Ίσως αν ένας ένας ξεχωριστά κάνει την αρχή, υπάρχουν κάποιες ελπίδες. Όχι για αυτό το κουτί αλλά για τη ζωή εκεί έξω που καθορίζεται από αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News