Παίρνω μια μεγάλη ανάσα και βουτάω βαθιά στο βαθυγάλαζο νερό της θάλασσας. Στροβιλίζομαι στο νερό, πάω σχεδόν με το ρεύμα, η έλλειψη βαρύτητας εντείνει το αίσθημα της ελευθερίας που περικλείει το σώμα μου. Το ημερολόγιο δείχνει 21 Ιουνίου, είναι η πρώτη μέρα του καλοκαιριού, παραδόξως τίποτα δεν θυμίζει καλοκαίρι. Ο ουρανός έχει ένα σκούρο μελανό χρώμα με τα σύννεφα έτοιμα να αφήσουν το νερό τους να κυλήσει στη γη. Καθώς αναδύομαι και σηκώνω το κεφάλι μου, παρατηρώ ένα λεπτό άσπρο στρώμα να σχηματίζεται στην επιφάνεια. Βρέχει, βρέχει καταρρακτωδώς. Δεν βλέπω μπροστά μου από το νερό που πέφτει. Ανασαίνω βαθιά και βουτάω ξανά, πάω μέχρι τον πάτο της θάλασσας και σηκώνω το κεφάλι μου. Αυτή την φορά δεν βιάζομαι ν' ανέβω. Κάθομαι και χαζεύω τις σταγόνες της βροχής ανάποδα αυτήν την φορά. Το λιγοστό φως δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Απόκοσμη αίσθηση! Προσπαθώ να κρατήσω τις αισθήσεις μου ανοιχτές. Τι ηρεμία και γαλήνη παρά τον χαλασμό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News