Η αβεβαιότητα ως ρίσκο
Η αβεβαιότητα ως ρίσκο
Υπάρχουν δύο έννοιες στα οικονομικά που χρησιμοποιούνται, συνήθως, για να περιγράψουν το αβέβαιο μέλλον. Η μία είναι η λέξη «ρίσκο». Αυτή αναφέρεται σε ξεχωριστά ενδεχόμενα, που πρόκειται να συμβούν, των οποίων γνωρίζουμε τις πιθανότητες εμφάνισής τους: 20% πιθανότητα να λάβω πίσω τα χρήματά μου με τον τάδε τόκο, 50% πιθανότητα να χάσω το κεφάλαιο που επένδυσα, κλπ. Η άλλη λέξη είναι η «αβεβαιότητα». Αυτή η έννοια περιγράφει το ίδιο φαινόμενο με το ρίσκο, όμως σε αυτή την περίπτωση δεν γνωρίζουμε τι πιθανότητες εκλπήρωσης των γεγονότων. Ξέρουμε δηλαδή ότι μπορεί να πάρουμε αύξηση ή ότι ίσως χάσουμε τη δουλειά μας, όμως χωρίς να μπορούμε να πούμε πόσο πιθανά είναι αυτά.
Ο πρωθυπουργός, κατά την άποψή μου, με την αναγγελία του δημοψηφίσματος, δεν πήρε ρίσκο, αλλά μάλλον «πήρε αβεβαιότητα». Γιατί ακόμα και αν ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες έχουν διαμορφώσει μια εικόνα σχετικά με τα πιθανά ενδεχόμενα της επόμενης μέρας, σε αυτό το παιχνίδι μπλόφας και τελεσιγράφων, είναι αδύνατο να μεταφέρουν δημόσια την εικόνα τους αυτή. Και αυτό το συγκεκριμένο γεγονός της αβεβαιότητας είναι που δημιουργεί το συναίσθημα της ανησυχίας. Όταν δεν γνωρίζεις τι σε περιμένει, ή το ίδιο άσχημα, ΑΝ και κατά πόσο αναμένεις μια δυσάρεστη κατάσταση, εύκολα μπορεί η ανησυχία να μετατραπεί σε φόβο και πανικό.
Όμως σε ένα οικονομικό σύστημα ευαίσθητο στο χάος των εντυπώσεων, που μια δήλωση υπουργού είναι ικανή να ρίξει χρηματιστήρια, ο πανικός και ο φόβος μπορούν μόνο να ενισχύσουν τη μέγγενη των σοβινιστικών τελεσιγράφων που μας πνίγει. Ας μην ακολουθήσουμε άβουλα την υπο διαμόρφωση συντέλεια και το ξεκατίνιασμα των ΜΜΕ. Αν δεν γίνεται να ζήσουμε την αβεβαιότητα ως ρίσκο, ας προσπαθήσουμε να την ξεπεράσουμε ως είναι, αλλά με ψυχραιμία. Make it. Not leave it.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News