Στην Αχαρνών. Μεσημέρι. Περπατούσα  αργά καθώς συλλογιζόμουνα. Δίπλα μου περνούσαν γυναίκες με μαντίλες και φερετζέ. Καλύμματα για να κρύψουν την ομορφιά τους. Κοντά τους πολλά παιδιά και υποχρεωτικά μία αντρική παρουσία. Και ας ήταν μικρότερης ηλικίας. Ξεχώριζε, περπατούσε μπροστά τους και έλεγχε κάπου, κάπου αν είναι όλες μαζί. Ιπποτικά αλλά και κτητικά. Οι γυναίκες χρειάζονται προστασία και επίβλεψη. Αυτοί είναι οι κανόνες. Ο άντρας του σπιτιού. Η κολώνα. Πολλά ξενοδοχεία στην περιοχή έχουν μεταμορφωθεί σε ξενώνες για τους μετανάστες. Οπου ισχύει η Σαρία, ένα σύστημα θείου νόμου, μιας ατραπού πίστης και πρακτικής. Ο ισλαμικός θρησκευτικός κώδικας διαβίωσης εμπνευσμένος από το Κοράνιο που χρησιμοποιείται ως αναφορά στο ισλαμικό δίκαιο, αλλά και τον ισλαμικό τρόπο ζωής γενικότερα. Σε αυτό τον κώδικα η γυναίκα μειονεκτεί εκ των προτέρων.

Λίγο πιο κάτω έπεσε το μάτι μου σε ένα κατάστημα πουλιών. Μία πραγματική φυλακή. Πολύχρωμα και ιδιαίτερα καλλίφωνα πουλιά κάνανε διαγωνισμό τραγουδιού. Μπροστά στα κλουβιά ένα πανέμορφο λευκό περιστέρι έκοβε βόλτες. Παρατηρούσε τα κλουβιά και προφανώς προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Μάλλον έφαγε πόρτα και σε λίγο απομακρύνθηκε. Συλλογίστηκα και συμπέρανα ότι και στη φύση υπάρχουν κανόνες. Προικίζει με φωνή, με όμορφα φτερά, δίνει δύναμη αλλά και περιορίζει. Το περιστέρι μειονεκτούσε, δεν κελαηδούσε. Πλεονεκτούσε επειδή ήταν ελεύθερο. Τα όμορφα, καλοταϊσμένα πουλιά ήταν καλλιτέχνες από κούνια. Ζούσανε σε ασφάλεια προστατευμένα στα μεταλλικά η πλαστικά τους κλουβιά. Κάποιος ιδιοκτήτης τους τα φρόντιζε, τα τάιζε και τους έδινε νερό. Για να τραγουδήσουν όμορφα. Το κελάιδισμα των πουλιών σε μαγεύει αλλά… βρέθηκα αλληλέγγυα με το περιστέρι. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ελευθερία. Κοσμική ζωή versus φυλακής, ελευθερία σκέψεων μπορείς να έχεις στην φυλακή αλλά όχι κινήσεων.

Η ορατή φυλακή είναι μια εγκατάσταση στην οποία οι τρόφιμοι κρατούνται παρά τη θέλησή τους χάνοντας πολλές από τις ελευθερίες τους. Είναι υπό την επίβλεψη του κράτους ως τμήμα του ποινικού δικαστικού συστήματος, στο οποίο άτομα καταδικάζονται επίσημα για εγκλήματα και κρατούνται σε μία φυλακή μέχρι να δικαστούν (δικαστικές φυλακές) ή να ολοκληρωθεί η περίοδος φυλάκισης στην οποία καταδικάστηκαν μετά τη δίκη (σωφρονιστικές φυλακές). Πολλές φυλακές στον κόσμο μας τον πολιτισμένο οι φυλακές είναι αόρατες. Πολλές  γυναίκες (όχι μόνο του Ισλάμ) έχουν κάνει το έγκλημα να είναι γυναίκες. Είναι τρόφιμοι άτυπα μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Καταδικασμένες να ζήσουνε στη σκιά των αντρών. Ανεξάρτητα αν υπάρχει μία συναισθηματική σχέση. Υποχρεωμένες να λυγήσουν άσχετα αν προσφέρουν σπουδαία πράγματα σε μία οικογένεια. Αναγκασμένες να καλύψουν συστηματικά και μεθοδικά την ομορφιά, τη μόρφωση και την εξυπνάδα τους για να μην προκαλέσουν. Τους άντρες.

*Η Ευγενία Ηλιοπούλου είναι συγγραφέας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News