Διαβάζω με τρομερό ενδιαφέρον όλες αυτές τις μέρες τα διάφορα post όπου ο καθένας αναλύει τους λόγους για τους οποίους θα ψηφίσει το ένα ή το άλλο στο δημοψήφισμα της Παρασκευής. Ζήλεψα…

Προεξοφλώ ότι τείνω στο να ψηφίσω ΝΑΙ (αν και η ιδεώδης επιλογή για μένα θα ήταν η μαζική αποχή για να μην νομιμοποιηθεί το συγκεκριμένο δημοψήφισμα). Αλλά ΝΑΙ σε τι; Και γιατί όχι ΌΧΙ; Ξεκινώ από τον δεύτερο, αφού για λόγους ύφους και επαγγελματικής διαστροφής πάντα γοητεύομαι από το σχήμα χιαστί:

Δεν δύναμαι να ψηφίσω ΟΧΙ για λόγους βαθιά πολιτικούς και συμβολικούς:

Στον δικό μου τρόπο αντίληψης, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα στερείται νομιμοποίησης. Το ίδιο το Σύνταγμα απαγορεύει τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων με ερωτήματα δημοσιονομικού ενδιαφέροντος. Και παρόλες τις νομικίστικες διατυπώσεις που πολλοί χρησιμοποιούν για να πείσουν περί του αντιθέτου, θέλω ο καθένας με ειλικρίνεια, πρώτα από όλα στον εαυτό του, να βρει έναν άλλο χαρακτηρισμό που να αφορά το συγκεκριμένο έρώτημα. Είναι γεγονός ότι αποτελεί κρίσιμο εθνικό θέμα, διότι άπτεται της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας για τα επόμενα 5 χρόνια. Επ' αυτού του ερωτήματος λοιπόν, μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εμού συμπεριλαμβανομένου, δεν δύναται να συλλογισθεί και να απαντήσει, πολύ περισσότερο που θα πρέπει να γίνει μέσα σε 5 μέρες.

Επιπλέον, ένα ενδεχόμενο ΟΧΙ, αποδυναμώνει, για να μη πω ακυρώνει, και την ελληνική πρόταση προς τους Θεσμούς (a propos, ό,τι δυναμική απέκτησε η χώρα από την αλλαγή κυβέρνησης και μετά και ό,τι συμμαχίες είχαμε, τις ξοδέψαμε για να λέμε την Τρόικα Θεσμούς και το Μνημόνιο Δανειακή Συμβαση). Ο κύριος κορμός των προτάσεων των δανειστών (πλεονάσματα, ΦΠΑ, αποκρατικοποιήσεις) συμπίπτει ή πλησιάζει πάρα πολύ με την ελληνική πρόταση. Τυχόν λοιπόν απόρριψη αφήνει περιθώρια για ερμηνείες πως ούτε και η ελληνική πρόταση έχει τη στήριξη του ελληνικού λαού. Γι' αυτό πιστεύω ότι νόημα θα αποκτούσε η συγκεκριμένη διαδικασία μόνο αν ετίθετο η ελληνική πρόταση στο ερώτημα.

Πάμε τώρα στο πρώτο ερώτημα. ΝΑΙ σε τι; Προφανώς δεν πρόκειται για ένα ΝΑΙ στο draft το οποίο κατέθεσαν προς διαπραγάτευση οι δανειστές. Δεν συνιστά ούτε καν επίσημο έγγραφο, πόσο μάλλον τελική πρόταση και μάλιστα υπό τη μορφή τελεσιγράφου, όσο και να διατείνεται περί αυτού και να κουνά χαρτιά ο Παππάς μπροστά στις κάμερες. Πολλώ μάλλον, όταν το συγκεκριμένο draft από τα μεσάνυχτα της Τρίτης παύει να έχει την οποιαδήποτε αξία, ακόμα κι ως διαπραγματευτική πρόταση. Η συνειδητοποίηση αυτού του μικρού αλλά τρομερά σημαντικού γεγονότος (που αποσιωπάται από την κυβέρνηση και τα δορυφορικά σε αυτήν ΜΜΕ) θα πρέπει να λειτουργήσει σε όλους μας απελευθερωτικά. Τουλάχιστον εμένα, με οδηγεί στο να προσδώσω άλλο περιεχόμενο στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Το ΝΑΙ αποκτά πλέον τη σημασία ΝΑΙ στην δημοκρατία, ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στην παραμονή στην Ευρωζώνη και στο κοινό μας νόμισμα, ΝΑΙ στη συνέχιση της διαπραγμάτευσης από την οποία αποχώρησε η ελληνική κυβέρνηση, ΝΑΙ σε μία δίκαιη κι έντιμη συμφωνία, η οποία προφανώς θα έχει και δύσκολες πλευρές (και η ελληνική πρόταση υφεσιακή ήταν).

Αυτά, κι ευχαριστώ για τον χρόνο σας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News