Μεγάλη συζήτηση γίνεται για τις συντάξεις και τους μισθούς στη χώρα μας, σε λανθασμένη κατεύθυνση κατά τη γνώμη μου. Γιατί όλοι μιλάνε για το ύψος τους χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά για το πώς θα εξασφαλιστούν πόροι για να πληρωθούν. Κατ' αρχήν, εγώ θα ήθελα μέση σύνταξη 1200 ευρώ και ανάλογο αρχικό ή κατώτερο μισθό, όπως στη Γερμανία. Τι λέτε; Αυτό δεν γίνεται; Και γιατί να μην γίνεται, παρακαλώ; Ας σοβαρευτούμε. Πραγματικά δεν γίνεται και η αιτία είναι η απόδοση της γερμανικής οικονομίας, της πραγματικής οικονομίας, της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών και της πώλησής τους στη διεθνή αγορά, σε σχέση με την ελληνική, αυτής δηλαδή που απουσιάζει παντελώς από το φαντασιακό της σημερινής κυβέρνησης. Για τον ίδιο λόγο που δεν γίνεται λοιπόν να έχουμε μισθούς και συντάξεις 1200 ευρώ, δεν γίνεται να κρατήσουμε και τους σημερινούς, αν δεν βελτιωθεί η πραγματική οικονομία της χώρας και δεν περάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Στη γειτονιά μου υπάρχουν δύο πρακτορεία Προ-Πο. Το παράδειγμα είναι αληθινό. Ο ένας ιδιοκτήτης είναι τέλειος επαγγελματίας. Πάντα στην ώρα του, ευγενικός, εξυπηρετικός, με γνώσεις, το πρακτορείο καθαρό, τακτοποιημένο, με πολλές εφημερίδες να διαβάζουμε, πολλές τηλεοράσεις να δείχνουν τους αγώνες. Ο άλλος είναι εντελώς το αντίθετο. Αργεί να ανοίξει, έχει έναν ψιλοαδιάφορο υπάλληλο, ενώ ο ίδιος κάθεται, δεν χαμογελάει και δεν επικοινωνεί καθόλου με τους πελάτες, έχει ακαταστασία στον χώρο, ελάχιστες εφημερίδες και πρέπει να περιμένουμε σειρά για να διαβάσουμε και 2 μόνο τηλεοράσεις. Ο πρώτος είναι γεμάτος κόσμο και προφανώς βγάζει κάποια χρήματα, ας πούμε 2.000 ευρώ τον μήνα. Ο δεύτερος δεν έχει κίνηση και προφανώς βγάζει λιγότερα. Ας πούμε 1.000 ευρώ. Η οικογένεια του πρώτου μοιράζεται αυτές τις 2.000 ευρώ και απολαμβάνει μια άλφα ποιότητα ζωής. Η οικογένεια του δεύτερου μοιράζεται τα 1.000 ευρώ και προφανώς απολαμβάνει μια χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Αν μάλιστα προηγουμένως που οι τράπεζες δίνανε λεφτά δανειζόταν και απολάμβανε υψηλότερη ποιότητα ζωής με δανεικά, τώρα απολαμβάνει ακόμη χαμηλότερη γιατί έχει να δίνει και τις δόσεις.

Πήγε μια μέρα που λέτε ο… Τσίπρας στον δεύτερο ιδιοκτήτη Προ-Πο και του είπε: «Τι είναι αυτά. Δεν μπορείς να ζήσεις με 1.000 ευρώ. Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για σένα και την οικογένειά σου 1500 ευρώ. Αν βγω, θα σου το εξασφαλίσω». Δυστυχώς ο άνθρωπός μας, όπως και πολλές χιλιάδες Ελλήνων τον πίστεψε, χωρίς να σκεφτεί: «Για στάσου. Και πώς θα μου εξασφαλίσει αυτά τα 500 ευρώ επιπλέον; Ποιος θα μου τα δώσει, από πού θα τα βρει και γιατί, αφού δεν τα βγάζει το μαγαζί μου;», και τον ψήφισε. Και τώρα προφανώς ζητάει τις 1500 ευρώ ως εισόδημα. Το μόνο που θα μπορούσε και θα έπρεπε να κάνει ένας σοβαρός πολιτικός θα ήταν να του πει: «Με τα 1.000 ευρώ δεν απολαμβάνετε το επίπεδο ζωής που πρέπει, αλλά φταίτε κι εσείς ως οικογένεια φίλε μου. Το πρακτορείο σου είναι χάλια. Έλα να σε βοηθήσω να το βελτιώσεις, δουλέψτε όμως και λίγο παραπάνω, για να αρχίσει να σου αποδίδει περισσότερο και να ζείτε καλύτερα». Αυτό όμως είναι πιο δύσκολο για τον καταστηματάρχη και την οικογένειά του. Απαιτεί δουλειά και ξεβόλεμα. Δυστυχώς όμως είναι πιο δύσκολο και για τον πολιτικό. Απαιτεί δουλειά, τεχνογνωσία, οργάνωση. Έτσι όλοι επιλέγουν το εύκολο και το ανέξοδο. Ο πολιτικός τον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και το τάξιμο και ο καταστηματάρχης το παραμύθιασμα. Πόσο ακόμη μπορεί να πάει όμως αυτό το στραβό πράγμα;

Πάσα ομοιότητα με την ελληνική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα να θεωρηθεί τυχαία… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News