Μα αλήθεια ο Ελληνας είναι τελικά γεννημένος επιχειρηματίας; Οι απόψεις διίστανται. Ανέκαθεν ο Ελληνας διαπνέονταν από ευστροφία, δημιουργία και διορατικότητα τρία από τα απαραίτητα συστατικά μαζί με την διαλλακτικότητα και την διπλωματία όπου ο σύγχρονος επιχειρηματίας πρέπει να διαθέτει.

Σύνηθες φαινόμενο στα χρόνια που διανύουμε είναι η συρρίκνωση του επιχειρηματικού κόσμου σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση. Κατά πολλούς απόρροια λογική αφού δεν κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά. Αναρωτιόμουν αν ευθύνεται μόνο η κρίση ή τα capital controls ή η κατάρρευση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Προφανώς η επιρροή δεν είναι αμελητέα! Στην Ελλάδα όμως τις τελευταίες δεκαετίες συμβαίνει το εξής παράδοξο στο τομέα της επιχειρηματικότητας :

Πρώτον, ο Ελληνας επιχειρηματίας δραστηριοποιείται ακόμη κατά κόρον στην μικρομεσαία οικογενειακή επιχείρηση, με τις απαρχαιωμένες δομές, την έλλειψη στρατηγικού management και την νοοτροπία του εφήμερου – ευκαιριακού χρήματος. Επομένως δεν είναι δυνατόν να ορθοποδήσουν έτσι οι ελληνικές επιχειρήσεις με βάση πρόσφατων αναλύσεων της ΓΣΒΕΕ και του ΣΕΒ .

Δεύτερον, η φορολογία αποτελεί ένα ισχυρό αντικίνητρο για να επενδύσει ο Ελληνας στη χώρα του με αποτέλεσμα τα γνωστά φαινόμενα αθρόας φυγής στις γειτονικές βαλκανικές χώρες παραδείσους από άποψη φορολογίας.

Τρίτον, η έλλειψη καινοτομίας και η χρηματοδότηση σε νέες καινοτόμες επιχειρήσεις. Για αυτό βλέπουμε πως μας έχουν κατακλύσει τα καφέ και τα σουβλατζίδικα. Σαφέστατα και δεν έχω κάτι με τους επιχειρηματίες αυτού του τύπου απλά έχει περάσει η νοοτροπία στο νεοέλληνα που θέλει να ενταχθεί στο χώρο του επιχειρείν πώς μόνο τέτοιου τύπου επιχειρήσεις επιβιώνουν. Μάταια λοιπόν προσπαθεί να επιζήσει ο επιχειρηματικός κόσμος!

Βεβαίως όλα αυτά είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Το θέμα είναι η λύση στο πρόβλημα.

Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να εφαρμοστεί από την πλευρά του κράτους ένα νέο εκσυγχρονιστικό πλαίσιο τύπου βόρειων ευρωπαϊκών χωρών με διασύνδεση των υπηρεσιών δημοτολογίων, ΟΑΕΔ  ληξιαρχείων, εφοριών κτλ έτσι ώστε ανάλογα τον πληθυσμό, τη θνησιμότητα και τις γεννήσεις ανά νομό να καταγράφονται με στατιστικά δεδομένα αναλογικά κατά άτομο οι πραγματικές ανάγκες των τύπων των επιχειρήσεων.

Συνοψίζοντας ήθελα να τονίσω πως ενώ διαθέτουμε εξαίρετους επιστήμονες στο χώρο της διοίκησης και της οργάνωσης δυστυχώς λόγω του βραδυκίνητου κράτους , του νομικισμού και της τυπολατρίας ο Ελληνας επιστήμονας της διοίκησης αλλά και ο επιχειρηματίας δεν μπορούν να αναδειχθούν και να επιχειρήσουν. Όλη αυτή η κατάσταση λοιπόν μεταφράζεται σε λουκέτα , μη καινοτόμες επιχειρήσεις, υπερφορολόγηση, φοροδιαφυγή και υπανάπτυξη πόλεων και υπαίθρου.

*Η Τζιοβάρα Μένια είναι πολιτική επιστήμονας νομικής Αθήνας

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News