Μετά και τις πρόσφατες εκλογές και τα όσα διαδραματίστηκαν με αποκορύφωση φυσικά την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας ηχεί συνεχώς στα αυτιά μας μια φράση: «επιστροφή στην κανονικότητα». Την ακούμε στις τηλεοράσεις μας, στα ραδιόφωνα, την διαβάζουμε σε εφημερίδες, ορισμένες φορές μάλιστα και με μαύρα έντονα γράμματα σε τίτλους, την συζητάμε μεταξύ μας στις καφετέριες και στα σπίτια μας.

Τι σημαίνει όμως κανονικότητα για την Ελλάδα; Θα πρέπει ίσως να ταξιδέψουμε πολύ πίσω στο παρελθόν μας, προκειμένου να εντοπίσουμε πότε ακριβώς η Ελλάδα ήταν μια κανονική χώρα, ώστε να επιχειρήσουμε να επιστρέψουμε σε εκείνη την «κανονική κατάσταση» της.

Οι πολίτες έδωσαν – όπως το ζήτησε άλλωστε- καθαρή και ισχυρή πλειοψηφία στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει την ευκαιρία να εφαρμόσει τη δική του πολιτική για όλα. Ο νέος πρωθυπουργός έχει όλες τις δυνατότητες και το πεδίο να κινηθεί. Δεν διαθέτει όμως λευκή επιταγή, ούτε απεριόριστο χρόνο. Αυτό θα ίσχυε μάλλον σε κάθε περίπτωση, αλλά υπάρχει κι ένας παραπάνω λόγος: το εκλογικό σώμα έβαλε απέναντί του έναν ισχυρό Αλέξη Τσίπρα, που θα αρχίσει σύντομα να βρυχάται.

Για να ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες του εκλογικού σώματος, όπως εκφράστηκε με την ισχυρή αυτή εντολή που της έδωσε, αλλά και των αγορών, όπως φάνηκε από το εντυπωσιακό ράλι των ομολόγων και του Χρηματιστηρίου που προηγήθηκε, η νέα κυβέρνηση πρέπει να δείξει άμεσα θετικά δείγματα γραφής. Στην προσπάθεια αυτή η νέα κυβέρνηση ξεκινάει πάντως με καλούς οιωνούς. Η προοπτική αναβάθμισης της χώρας μας σε επενδυτική βαθμίδα από τους οίκους αξιολόγησης έχει έρθει πιο κοντά, το πολιτικό ρίσκο έχει εκλείψει, ο δρόμος για νέα έξοδο στις αγορές έχει στρωθεί. Οι πολίτες δείχνουν πιο έμπειροι και πιο συνειδητοποιημένοι. Η πολιτική κατάσταση δείχνει να έχει εξομαλυνθεί.

Όμως η κατάσταση είναι σοβαρή κι οι πολίτες έχουν πολλές προσδοκίες για αλλαγές. Πριν απ’ όλα, οι πολίτες, θέλουν να πάψουν να φεύγουν τα παιδιά τους από την Ελλάδα και οραματίζονται δουλειές. Ακόμη, όλος αυτός ο κόσμος, θέλει μια Ελλάδα με κύρος και με μια παιδεία αντάξια της Ιστορίας της. Με πιο απλά λόγια, δεν θέλει μια από τα ίδια της «παλιάς κανονικότητας».

Ακόμα πιο σημαντικό είναι πως ο δημόσιος τομέας δεν περιορίστηκε σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας. Ο άμεσος και έμμεσος έλεγχος του κράτους μάλλον αυξήθηκε. Όσοι σήμερα ελέγχουν την οικονομική πολιτική, κυβερνώντες και πιστωτές, εμφανίζονται ευχαριστημένοι που η οικονομία μας επιστρέφει προς μία «κανονικότητα». Όμως, αν οι προ κρίσης συνήθειες παραμείνουν, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα είναι συστηματικά χαμηλοί και τότε θα έχουμε την πραγματικότητα, άρα και «κανονικότητα» των τελευταίων δέκα ετών.

Στα καλά νέα και θετικά σημάδια είναι φυσικά πως το εκλογικό σώμα τέλειωσε τη Χρυσή Αυγή, πολιτικά και κοινωνικά. Με την απονομή της δικαιοσύνης, η εγκληματική αυτή οργάνωση, ελπίζουμε να μπει οριστικά και αμετάκλητα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και μιας πολυετής παρένθεσης που δεν συνέβησαν και λίγα σε τούτο εδώ τον τόπο.

Ο δρόμος σίγουρα θα είναι μακρύς και δύσκολος για όλους μας. Τίποτα δεν αλλάζει τόσο γρήγορα και τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Η Ελλάδα όμως μπορεί και πρέπει να καταστεί μια αληθινά κανονική χώρα, να βρει όποια «κανονικότητα» της ταιριάζει και της αξίζει ώστε να πορευτεί.

*Ο Μίλτος Γήτας είναι Δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News