Αφήσαμε το αυτοκίνητο στην άκρη του χωματόδρομου στο σπίτι του Νίκου και της Αγγελικής λίγο έξω από την Αθήνα. Ανοίγοντας την πόρτα να βγούμε, μας ήρθε η μυρωδιά του χαμομηλιού. Η χαρά της άνοιξης, πράσινα χωράφια και κατακίτρινα χαμομήλια παντού, γεμίζει η καρδιά σου. Η κόρη τους πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού και έχει ένα πρόσωπο που ξεχειλίζει από χαρά. Μου φαίνεται σπάνιο ένα παιδικό πρόσωπο τόσο χαρούμενο, ευτυχισμένο, χωρίς καμιά απολύτως σκιά, βλέμμα καθαρό και άδολο, αγιότητα. Μας αγαπούν ειλικρινά οι γονείς της και η μικρή αισθάνεται εμπιστοσύνη, κάπως έτσι νομίζω λειτουργεί.

Η Αγγελική παραπονιέται για πολλά κακώς κείμενα. Μιλούσαμε για διάφορα ώσπου κάπως απότομα σαν να το είχε στο μυαλό από ώρα, σαν να μην μπορούσε να συγκρατηθεί άλλο μας λέει: «Θέλω να αλλάξω δουλειά, πολύ πίεση, σκληρές συνθήκες εργασίας, κακή συμπεριφορά συναδέλφων και προϊσταμένων. Θα πάω αλλού». Η Αγγελική δουλεύει σε μια ασφαλιστική εταιρία. «Κάνω μια δουλειά που δεν τη διάλεξα». Μετά το προχώρησε, «δεν είμαι ευτυχισμένη».

«Υπάρχει κάτι που σου δίνει χαρά;» τη ρώτησα.
«Όταν παίζω με την κόρη μου και κάποιες φορές στη δουλειά».
«Θυμάμαι», τις λέω «βγαίνατε για ένα καφέ με τον Νίκο το σύζυγο σου, αυτό δεν ήταν ωραίο;».
«Ναι» μου λέει, «ήταν».
«Τότε γιατί δεν το κάνετε πιο συχνά;» διερωτήθηκα.
«Να, ξέρεις, δεν έχουμε χρόνο» κόμπιασε λίγο, «ναι έχεις δίκιο» κατέληξε.

Ζούμε όλοι σε κάποια πλαίσια, εργασία, σπίτι, γειτονιά, φίλοι, σύντροφος, γονείς, χώρα, πόλη και πολλά άλλα. Είναι σίγουρο ότι κάποια από αυτά τα πλαίσια μας δυσκολεύουν. Ίσως θα έλεγε κάποιος «δεν μου ταιριάζουν». Τι κάνει κανείς με αυτό;

Λένε πως ο δυτικός άνθρωπος με περισσότερη άνεση αλλάζει κάτι που δεν του αρέσει. Παίρνει διαζύγιο, αλλάζει σπίτι, δουλειά, αυτοκίνητο.

Λένε επίσης ότι ο ανατολίτης είναι λιγότερο ενεργητικός και δραστήριος. Κινείται μέσα στην ακινησία του. Θέλω να πω ότι προσπαθεί να βρει τη χαρά και την ευτυχία μέσα στα πλαίσια που παρέλαβε ή διάλεξε, φαίνεται σαν να έχει αρκετή σοφία αυτό. Να προσπαθείς όχι να αλλάξεις τον κόσμο αλλά να αλλάξεις το τρόπο που εσύ τον διαχειρίζεσαι, τον βλέπεις, τον εισπράττεις, γενικά τον τρόπο που τον βιώνεις.

Συχνά αλλάζοντας πλαίσιο έχεις τα ίδια προβλήματα. Αν δεν τα έχεις δεν είναι γιατί το καινούριο είναι καλύτερο αλλά επειδή άλλαξες εσύ τον τρόπο σου. Υπάρχει πολύ κρυμμένη ευτυχία μέσα στα σχετικά δυσάρεστα πλαίσια στα οποία ζούμε. Χρειάζεται αρκετή ταπείνωση, επιμονή, συμβουλές από ειδικούς, θάρρος, υπομονή αλλά κυρίως πίστη για να τα καταφέρεις.

Κάποιες φορές ναι, νομίζω ότι θα χρειαστεί να αλλάξουμε το πλαίσιο. Είτε γιατί εμείς δεν είμαστε ικανοί να αλλάξουμε τους εαυτούς μας σε σχέση με το πλαίσιο είτε γιατί πραγματικά μπορεί να μη γίνεται αλλιώς. Κάποιοι λένε ότι το να αλλάξεις την εξωτερική συνθήκη, το πλαίσιο, είναι το εύκολο π.χ. να αλλάξεις σύντροφο, να μεταναστεύσεις στην κρίση.

Για κάποιους είναι πιο εύκολο αυτό, για κάποιους είναι το πιο δύσκολο. Εκεί που δυσκολεύεται κάνεις ίσως βρίσκεται η ανάγκη για υπέρβαση και αλλαγή. Θέλω να πω, αν σε όλη τη ζωή σου αλλάζεις πλαίσια με άνεση, μάλλον χρειάζεται να προσπαθήσεις περισσότερο να γίνεις ανατολίτης και το αντίθετο. Όπως και να ‘χει η ζωή παραμένει ένα δύσκολο και εν μέρη άλυτο πρόβλημα. Οπωσδήποτε το θέμα νομίζω δεν είναι να λύσεις το πρόβλημα αλλά να αγαπήσεις, να χαρίσεις ειλικρινά. Και έτσι το άλυτο πρόβλημα να έχει ελπίδα και όχι απόγνωση.

*Ο Μπάμπης Πυλάρινος είναι ζωγράφος και αγιογράφος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News