Ευτυχώς εμάς δεν μας βομβάρδισαν
Ευτυχώς εμάς δεν μας βομβάρδισαν
Από την αρχή της κρίσης, οι Έλληνες παρουσιάζονται να αυτομαστιγώνονται δαιμονοποιώντας τους δημοσίους υπαλλήλους και εστιάζοντας στις μικροπαρανομίες του καθενός, παραβλέποντας όμως τα εισαγόμενα σκάνδαλα από τις γερμανικές εταιρείες, τους κρατικοδίαιτους μιζαδόρους «επιχειρηματίες», τα σκανδαλώδη ποσά για αμυντικούς εξοπλισμούς, κατευθυνόμενα προς εταιρείες χωρών της Ε.Ε, που υποτίθεται ότι εγγυάται τα σύνορά μας, κ.λπ. Στη συνέχεια, φαίνεται να χωρίζονται στα 2 επιλέγοντας μνημόνιο ή χρεοκοπία, ευρώ ή δραχμή, όπου ο παράδεισος και η κόλαση εναλλάσσονται και εξαρτώνται από την οπτική γωνιά του καθενός. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί διαρκώς εμπόδια που μας εμποδίζουν να αντικρίσουμε μια σειρά από γεγονότα, ενώ την ίδια στιγμή μια σειρά από καίρια ερωτήματα μένουν αναπάντητα.
Το γεγονός που παραβλέπουμε, είναι ότι επί σειρά δεκαετιών η Ελλάδα ανήκε στην προνομιούχο Δύση, η οποία μπορούσε να αναπαράγει τον υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής βασιζόμενη στην απάνθρωπη εκμετάλλευση των βάναυσων συνθηκών εργασίας στις τότε υποανάπτυκτες και πλέον αναπτυσσόμενες χώρες. Προφανώς η ευημερία που στηριζόταν στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και η παραχώρηση προνομίων από τα κράτη στις πολυεθνικές-κολοσσούς, ουδόλως απασχόλησε οποιονδήποτε πολίτη της «πολιτισμένης» δύσης. Το συγκεκριμένο πρότυπο λειτουργούσε σχεδόν άψογα, ώσπου οι εταιρείες των αναπτυσσόμενων χωρών άρχισαν να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα σε χαμηλές τιμές, καταλαμβάνοντας ολοένα μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα της παγκόσμιας αγοράς. Παράλληλα, τα δυτικά κράτη είχαν ήδη παραχωρήσει σκανδαλώδη προνόμια στις «αγορές» και το μόνο εργαλείο που τους είχε απομείνει για να συντηρούν την ευημερία του διαρκώς γηράσκοντα και μη ανταγωνιστικού πληθυσμού τους ήταν ο δανεισμός. Όταν πλέον ο δανεισμός (ιδιωτικός και δημόσιος) γινόταν με επαχθείς όρους, η «φούσκα» έσκασε…
Η μόνη χώρα που διάλεξε άλλο δρόμο ήταν η «ενάρετη» Γερμανία, η οποία έχοντας κτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες της, κατάφερε να τους πείσει να αποδεχθούν τη μείωση των αποδοχών τους, προκειμένου τα γερμανικά προϊόντα να γίνουν ανταγωνιστικότερα. Ήταν προφανές ότι την ευλογημένη εκείνη ημέρα θα απολάμβαναν τους καρπούς των κόπων τους, κι αυτό θα συνέβαινε αν δεν ξεσπούσε η κρίση των καταραμένων αμαρτωλών τεμπέληδων Ελλήνων και των άλλων Γουρουνιών (PIGS). Με τα νέα δεδομένα, η γερμανική ηγεσία με δάκρυα στα μάτια και βαριά καρδιά θα θυσιάσει τους κόπους των πολιτών της για να σώσει αυτούς τους αχρείους. Ο καχύποπτος έλληνας πολίτης θα υποψιαζόταν ότι το κράτος του τον εξαπάτησε, όμως ο καλόπιστος Γερμανός είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί αυτό το αφήγημα που ενισχύει το μεγαλείο του έθνους του.
Η «ενάρετη» Γερμανία αναλαμβάνει να οδηγήσει και τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης στον δρόμο της αρετής (βοήθειά μας…). Ταυτόχρονα, καλείται να λύσει, ως ηγεμόνας πλέον κι ένα πρόβλημα που, ενώ παρουσιαζόταν εντέχνως ως καθαρά οικονομικό, στην ουσία του είναι καθαρά πολιτικό και δεν είναι άλλο από το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης. Υπενθυμίζω ότι η τελευταία ευρωπαϊκή πολιτική κρίση που διαχειρίστηκε η Γερμανία ήταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, καλώντας τις ΗΠΑ να βομβαρδίσουν ανηλεώς τη Σερβία, προκαλώντας έναν εμφύλιο πόλεμο και ανοίγοντας μια πληγή στα Βαλκάνια που ακόμα δεν έχει κλείσει.
Ευτυχώς εμάς δεν μας έχουν βομβαρδίσει ακόμη…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News