Την γελοιότητα της πολιτικής ζωής στην χώρα μας την γνωρίζουμε πολύ καλά. Ωστόσο, οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελούν μια καλή ευκαιρία να διακρίνουμε στο πρόσωπο του διπλανού, του συγγενή, του γείτονα και του φίλου την ελληνική πραγματικότητα. Όψιμα έργα από την προηγούμενη διοίκηση προκειμένου να μην χαθούν οι επερχόμενες εκλογές, ξεπηδούν σαν μανιτάρια λίγες ημέρες πριν την τελική αναμέτρηση, παιδικές χαρές στήνονται σε ένα βράδυ και λακκούβες στους δρόμους κλείνουν μετά από 4 χρόνια. «Δεν είχαμε κονδύλια, τώρα εγκρίθηκαν!!» η απάντηση στα σχόλια. Γιατί οι δημότες είναι όντα χαμηλότερης νοημοσύνης.

Στον αγώνα της εξεύρεσης του πραγματικά μεγάλου αριθμού υποψηφίων, αρχίζουν τα ανταλλάγματα, οι υποσχέσεις, τα μαχαιρώματα, οι διαπραγματεύσεις, πράγματα που αν δεν τα ζήσεις από μέσα δεν μπορείς ούτε να φανταστείς. Οι δημότες πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα σε πληθώρα φίλων και συγγενών που «κατεβαίνουν» στις εκλογές και πιέζουν ασφυκτικά ο καθένας προς την κατεύθυνση που τον συμφέρει. Αποτέλεσμα, να δίνονται υποσχέσεις για ψήφους που δεν θα δοθούν ποτέ, οι υποψήφιοι με τα τεφτέρια να μετράνε σταυρούς και να τους χάνουν στην καταμέτρηση. Τιμή και δόξα στους ελάχιστους ψηφοφόρους που ξεκαθάρισαν ότι πρέπει να στηρίξουν κάποιον άλλο υποψήφιο.

Και έπειτα η επίμαχη Κυριακή. Σαν κοράκια έξω από τα εκλογικά τμήματα, οι κομματικοί αντιπρόσωποι περιμένουν τους ανυποψίαστους και ορμάνε. «Σοβαρά, δεν θα μας στηρίξεις;» «Έλα, ψήφισε μας και εμείς ξέρεις… στην μοιρασιά δεν θα σε ξεχάσουμε». Από το άγριο χάραμα οι υποψήφιοι «βοηθούν» (οι γλυκούληδες) στην μετακίνηση ηλικιωμένων στα σχολεία. Γεροντάκια προσέρχονται με το ψηφοδέλτιο στην τσέπη, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται και να ρίχνουν το δημοτικό στο τοπικό, του περιφερειάρχη στις ευρωεκλογές και μαζί και μια συνταγή από το Κέντρο Υγείας ξεχασμένη στην τσέπη της ζακέτας. Τα παιδιά των παππούληδων, κομματόσκυλα συνήθως, κάθονται με τους υποψηφίους έξω από το τμήμα αγριοκοιτάζοντας τον δικαστικό αντιπρόσωπο που δεν τους άφησε να μπούνε στο παραβάν και περιμένουν… «ψήφισες αυτό που είπαμε;» ρωτάνε πιεστικά κ εσύ απορείς πως κατάντησε έτσι ο κόσμος…

Και έπειτα η καταμέτρηση. Αν κάνει ο δικαστικός αντιπρόσωπος το λάθος και αφήσει κομματικούς να πιάσουν ψηφοδέλτια, όλο και κάποιος θα σταυρώσει διακριτικά τον «δικό του άνθρωπο». Κι αν τον πιάσουν «έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι, βάλτε κ εσείς σε όποιον θέλετε, εμένα δεν με πειράζει!». Κ απορείς αν τα μέλη μιας παράταξης κλέβουν ο ένας τον άλλο, πως μπορεί να αντιμετωπίζουν τις αντίπαλες ομάδες.

Μετά αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις για την δεύτερη Κυριακή. Διαίρει και βασίλευε. Μυστικές συναντήσεις, ανταλλαγές και αντιδημαρχίες πάνε και γυρίζουν. Κομματικές επιρροές και συμβουλές για την αντιμετώπιση της κρίσης, γιατί αλίμονο μη δεν βγει στην τοπική κοινότητα το κόμμα μας, αυτό μας νοιάζει, τα πράσινα μπλε και κόκκινα. Γιατί να έχουμε δρόμους και αποχέτευση και υποδομές, να έχουμε τον Δήμο «δικό μας». Να τρώμε εμείς τα λεφτά και ας παν στην ευχή τα παλιά.

Και μετά η ήττα, ή η νίκη, η αποτυχία ή η επιτυχία. Και τα δύο χρειάζονται αξιοπρέπεια για να τα διαχειριστείς. Να μη ξεκατινιαστείς και να μην υποτιμήσεις…

Να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Δυστυχώς, η ψυχραιμία δεν είναι εύκολο πράγμα, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι όταν χάνεται μια θέση στις εκλογές, χάνεται χρήμα και εξουσία. Τόσο η απόκτηση τους όσο και η απώλεια, μπορεί να σε τυφλώσει. Προσοχή στους νεοεκλεγέντες. Η σειρά έχει ως εξής…

Ύβρις, νέμεσις και τίσις.

---

* Ο Χαντέ Λιάνα είναι Δικηγόρος & υποψήφιος Δρ. Δημοσίου Δικαίου Νομικής ΕΚΠΑ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News