Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο διαδραματίστηκαν για ακόμη μια φορά σκηνές απείρου κάλλους. Ο «κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος» του «κόμματος» της Χρυσής Αυγής χειροδίκησε και εξύβρισε τον Νίκο Δένδια.

Φυσικά τέτοια φαινόμενα για μια φασιστική-νεοναζιστική οργάνωση είναι καθημερινά. Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που ο Ηλίας Κασιδιάρης χειροδικεί εναντίον βουλευτή. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το χαστούκι προς τη Λιάνα Καννέλη.

Αυτός όμως ο εκφασισμός της κοινωνίας και η υποβάθμιση του πολιτικού πολιτισμού που οφείλει να διέπει μια δημοκρατική, ευνομούμενη, ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να προβληματίζει κάθε δημοκρατικό πολίτη.

Διότι στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, στην οποία ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφέρει άποψη και λόγο, στην οποία ο καθένας είναι ισότιμος με τον διπλανό του, στην οποία η πολιτική ελευθερία αποτελεί θεμέλιο λίθο για τη λειτουργία της πολιτικής ζωής, τέτοιου είδους άνθρωποι δεν αρμόζει να βρίσκονται στον «Ναό της Δημοκρατίας».

Διότι αυτοί οι άνθρωποι απειλούν το δικαίωμα του καθενός να σκέφτεται ελεύθερα, να μιλάει ελεύθερα, να συναθροίζεται ελεύθερα, να καθορίζει τη ζωή του ελεύθερα.

Αυτοί οι άνθρωποι και οι όμοιοι τους, έκλεισαν το 1967 τη Βουλή και επέβαλλαν τη Χούντα. Αυτοί οι άνθρωποι και οι όμοιοι τους εξόρισαν χιλιάδες κόσμο σε ξερονήσια, βασάνισαν χιλιάδες κόσμο, εκτέλεσαν χιλιάδες κόσμο .

Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μίασμα για τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ελεύθερη σκέψη, τον πολιτισμό, το θέατρο, τη φιλοσοφία.

Γι’ αυτό οφείλουμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή να παλεύουμε για την ανοικτότητα στην πολιτική ζωή, για τον πολιτικό φιλελευθερισμό, για τη δημοκρατία, για την αλλαγή και την πρόοδο. Κάθε δημοκρατικός πολίτης έχει υποχρέωση να μάχεται διαρκώς.

Έχουμε τόσο το σθένος, όσο και τις ιδέες, τα επιχειρήματα, τη δύναμη, να σταθούμε απέναντι στην ακροδεξιά και τις αντιλήψεις της, που τόσες φορές οδήγησαν τη δημοκρατία και τη χώρα σε αποτρόπαιες και άσχημες περιστάσεις.

Οφείλουμε να στήσουμε τείχος και να προστατεύσουμε την ιερή κατάκτηση της δημοκρατίας, μιας και είναι το πολίτευμα εκείνο που ενισχύει τον πολίτη, που προωθεί την πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου να θέσει στόχους και να τους πετύχει.

Φυσικά αυτό δεν απαιτεί μόνο λόγια. Το δημοκρατικό σύστημα, παγκοσμίως, οφείλει να κάνει την υπέρβαση και να ξεπεράσει τους λαϊκιστές πολιτικούς που αυτή τη στιγμή το ταλανίζουν.

Η υπέρβαση, έγκειται στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, στην εντονότερη συνεργασία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων (αφορολόγητος πλούτος, περιβαλλοντική κρίση, τρομοκρατία). Έγκειται στην αποκατάσταση του αισθήματος του δικαίου που έχει απωλέσει ο πολίτης και στην προσπάθεια για την αναλογικότερη και δικαιότερη κατανομή του παγκόσμιου εισοδήματος.

Το αδιέξοδο που βιώνει το δημοκρατικό σύστημα δεν πρόκειται να υπερκεραστεί με μια κούρσα προς τον πάτο, όπως επιχειρείται σήμερα, αλλά με μια ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής των πολιτών.

Για τους λόγους αυτούς, είναι απαραίτητη η αποκέντρωση, η μηχανοργάνωση του δημοσίου, η αποκοπή των δεσμών διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και lobbies, η αποσύνδεση της πολιτικής από την οικονομία. Είναι παραπάνω από επιτακτική η δημιουργία ενός ανθρωπιστικού συστήματος εκπαίδευσης, η καθιέρωση θεσμών της συμμετοχικής δημοκρατίας και η συμμετοχή του πολίτη στην εξουσία με άμεσο τρόπο.

Μόνο με την αλλαγή, με όλα τα παραπάνω, με τη ριζοσπαστική και άμεση αποκοπή από τις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες και τις παθογένειες του παρελθόντος είναι ικανό το δημοκρατικό πολίτευμα να εμπνεύσει ξανά τους πολίτες και να ξεπεράσει τη βαθιά κρίση την οποία διέρχεται. Είναι ικανό να απαντήσει στις νέες προκλήσεις και τα νέα δεδομένα που υπάρχουν στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό.

Η παραπάνω όμως υπέρβαση, η παραπάνω αλλαγή, δεν θα έρθει ως μάννα εξ ουρανού , ή ως έμπνευση όσων ήδη κατέχουν την εξουσία. Η υπέρβαση και η αλλαγή θα έρθουν με τη συμμετοχή, την κινητοποίηση, τους αγώνες και τη διαρκή προσπάθεια για δημοκρατία, ελευθερία, πρόοδο. Τις προσπάθειες του καθενός και της καθεμιάς για τη συλλογική δημιουργία και τη συνεχή εξέλιξη, τον εκσυγχρονισμό. Την ενεργητική συμμετοχή του πολίτη στην εξουσία.

Η αλλαγή χρειάζεται τη διαρκή και ασταμάτητη πάλη του πολίτη για έναν δικαιότερο και καλύτερο κόσμο.

*Ο Παναγιώτης Δ. Ντούκας είναι μαθητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News