Μπρος και πίσω γκρεμός
Μπρος και πίσω γκρεμός
Δημοψήφισμα λοιπόν για τον ελληνικό λαό. Ο εκβιασμός των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ προς την ελληνική κυβέρνηση, των "θεσμών" και "εταίρων" μας, που καθημερινά χρόνια τώρα, με περισσότερη ή λιγότερη συναίνεση των ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά καθορίζει τις ζωές μας, γίνεται εκβιασμός για τον ίδιο τον ελληνικό λαό, τον Έλληνα οικογενειάρχη και συνταξιούχο, τον νέο ή άνεργο, ο οποίος καλείται να απαντήσει στο δίλημμα "Όχι στην Ελπίδα", "Ναι στην Λεπίδα"! Με άλλα λόγια, καλείται ο ελληνικός λαός, "κυρίαρχα" και "υπεύθυνα" να αποφασίσει για την ταφόπλακα που θα του ρίξουν οι νεκροθάφτες του. Γιατί ταφόπλακα για το παρόν και το μέλλον του θα είναι οποιαδήποτε από τις δύο λύσεις, παραμονή ή έξοδος από την ευρωζώνη.
Γεγονός είναι πως δεν θα περίμενε κανείς μέσος πολίτης αυτης της χώρας να φτάσουν τα πράγματα σε οριακό επίπεδο. Οι περισσότεροι ίσως θα πίστευαν, όπως ο υποφαινόμενος, πως η ελληνική πλευρά θα συμβιβαζόταν κατά μεγάλο μέρος στις απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίοι, όμως, θα έδειχναν και την κατάλληλη ευελιξία, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να φανεί στο ύψος των περιστάσεων, να μπορέσει -με δυσκολίες μεν- να έχει την ευκαιρία να ορθοποδήσει.
ΟΧΙ! Η διάθεση των ευρωπαίων νεκροθάφτων μας, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ, είναι τέτοια που φανερώνει ειλημμένη απόφαση για έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Γιατί για κάθε νέο ΝΑΙ της ελληνικής πλευράς σε νέες απαιτήσεις των δανειστών, οι τελευταίοι ερχόντουσαν με νέες, αυξημένες απαιτήσεις, ακόμη πιο παράλογες και προκλητικές από τις τελευταίες. Τόσο παράλογες που βεβαιώνουν τις "υποψίες" πως σκοπό έχουν την έξοδο της χώρας μας από την "οικογένεια" του Ευρώ, απόφαση που οι ίδιοι δεν έχουν σκοπό να φανεί ως δική τους πολιτική, αλλά ως απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, αν και διαθέτει νωπή λαϊκή εντολή (μόλις λίγους μήνες πριν) δεν έχει το σθένος (ή κάτι άλλο) να απορρίψει ή να εγκρίνει μια πολιτική, για την οποία ήρθαν να "διαπραγματευτούν", μοιράζοντας υποσχέσεις και ελπίδες. Κάθε βήμα της κυβέρνησης προς την πλευρά των δανειστών ισοδυναμούσε με δύο βήματα πίσω για τους "εταίρους" μας…
Ο ελληνικός λαός λοιπόν καλείται, όχι να επιλέξει μεταξύ της λύσης ή του αδιεξόδου, μεταξύ ακόμη του γκρεμού ή του ρέματος, αλλά να εκτελέσει την ειλημμένη απόφαση της Ευρώπης και του ΔΝΤ να πέσει στον γκρεμό. Για το αν θα πέσει στον γκρεμό του "ευρώ" ή της "δραχμής"… Ποιες θα είναι οι επιτπώσεις, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Ναι, θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα (δεν νομίζω άλλωστε να είναι τυχαίο πως η απόφαση για δημοψήφισμα έγινε Παρασκευή βράδυ προς Σαββάτο πρωί, όταν και είναι κλειστές οι τράπεζες… Θα ανοίξουν άραγε την Δευτέρα…;). Από κει και πέρα, μόνο σενάρια μπορεί να κάνει κανείς…
Αυτές τις μέρες, εάν τέλικά γίνει το δημοψήφισμα και δεν αποσυρθεί όπως ακούγεται η πρόταση-τελεσίγραφο των "θεσμών", θα ειπωθούν πολλά, από ανθρώπους που δεν μπορούν να επιδείξουν ψυχραιμία και υπευθυνότητα, από πολλούς που εξυπηρετούν συμφέροντα εκατέρωθεν, και, κυρίως, από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή γνώση περί της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Θα εξακολουθεί να υφίσταται η πρόταση και θα γίνει δημοψήφισμα; Θα αποσυρθεί η πρόταση και θα πάμε σε εκλογές;
Χειρότερο και από τα όσα θα ακουστούν, από τις επιπτώσεις σε κάθε επίπεδο του δημόσιου και ιδιωτικού βίου (αν έρθουν), χειρότερα και από την αλλαγή νομίσματος, του πληθωρισμού, της ακρίβειας και κάθε άλλου δεινού, όμως, είναι η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το τι σε ξημερώνει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πεθαίνει καθημερινά. Κάθε ένας από εμάς, όμως, θα πρέπει να βάλει ένα μικρό λαθαράκι για να την αναστήσουμε. Και μαζί να αναστήσουμε τις ζωές μας…
Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να σηκωθείς.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News