Η αφορμή…

Περιμένω σε ουρά ταμείου σούπερ μάρκετ. Μεγάλη. Μπροστά µου δύο μαμάδες. Φίλες. Η µία µε μωρό σε καρότσι, η άλλη µε μωρό σε μάρσιπο. Συζητάνε για την έξαρση της ιλαράς και τα εµβόλια. Κρυφακούω (το ξέρω, δε θα έπρεπε, ντροπή τεράστια…). Και οι δύο εμβολιάζουν τα παιδιά τους αλλά σχολιάζουν αρνητικά µία φίλη Μαίρη που δεν εμβολιάζει το δικό της. Η Μαίρη, από ό,τι (κρυφ)ακούω, έπραξε έτσι, γιατί βασίστηκε στις διηγήσεις της ξαδέρφης μιας ξαδέρφης, στις απόψεις μίας συναδέλφου που «εκτιμά τόσο πολύ», στο ότι το παιδί «µία χαρά είναι και τίποτα δεν έχει» και κυρίως γιατί είναι και υπέρ ενός φυσικού τρόπου ζωής μακριά από φάρμακα, γιατρούς, νοσοκομεία, βελόνες και σύριγγες….

Επί της ουσίας…

Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που δεσμεύει την Ελλάδα από το 1992, κατοχυρώνει, ανάμεσά σε πολλά άλλα δικαιώματα, και το δικαίωμα του παιδιού να απολαμβάνει το καλύτερο δυνατό επίπεδο υγείας (άρθρο 24). Κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας, που περιλαμβάνει τα παιδιά ηλικίας κάτω των οκτώ ετών (0-8), το δικαίωμα αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Λόγω της νεαρής ηλικίας τους, τα παιδιά αυτά είναι ακόμα πιο ευάλωτα και έχουν ανάγκη από προστασία, καθοδήγηση και στήριξη κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους, η πραγμάτωση των οποίων εξαρτάται αποκλειστικά από άλλους και, κατά κύριο λόγο, από τους γονείς τους και την οικογένεια τους γενικότερα. Με άλλα λόγια, το να προσέχεις, για παράδειγμα, τη διατροφή του παιδιού σου δε δείχνει µόνο ότι είσαι καλός γονιός, ότι το αγαπάς και το φροντίζεις, αλλά είναι µία πράξη που πραγματώνει το δικαίωμα του παιδιού σου στην υγεία.

Επομένως, από τη στιγμή που έχεις την ευθύνη να ασκείς ένα τέτοιο βαρυσήμαντο δικαίωμα κάποιου τόσο αγαπημένου και πολύτιμου προσώπου, οι αποφάσεις σου οφείλουν να θεμελιώνονται σε τεκμηριωμένα επιστημονικά συμπεράσματα και όχι σε αόριστες θεωρίες και αφηγήσεις τρίτων. Χρησιμοποίησε τη λογική σου και αναζήτησε απτές επιστημονικές αποδείξεις, για να αποφασίσεις για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως είναι ο εμβολιασμός του παιδιού σου. Μη δίνεις βάση στο συναίσθημα σου, σε γενικόλογες διαπιστώσεις και δηλώσεις αμφίβολης προέλευσης που «ναι, θα μπορούσαν να είναι και αλήθεια… Ή μήπως όχι;».

Είναι αναμφισβήτητο ότι η πρόθεση κάθε γονιού είναι να κάνει ό,τι καλύτερο για το παιδί του. Ο στόχος δηλαδή είναι για όλους ο ίδιος. Η επιτυχία του στόχου αυτού όμως βρίσκεται στη φόρμουλα που θα υιοθετηθεί για την υλοποίησή του. Και έγκειται σε εσένα να επιλέξεις την αποτελεσματικότερη.

* Η Κίρκη Πατσιαντά είναι δικηγόρος µε ειδίκευση στην ̟προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News