Μια έκφραση που βουίζει στα αυτιά κάθε  ελληνόπουλου από την παιδική του ηλικία. Να γίνεις κάτι στη ζωή σου! Αυτό το κάτι για τη μέση ελληνίδα μάνα είναι ο γιατρός και ο δικηγόρος λες και τα υπόλοιπα επαγγέλματα είναι λιγότερο χρήσιμα ή υποδεέστερα.

Να σε σέβονται και να σε καμαρώνουν. Τώρα γιατί δε σέβονται τον υδραυλικό, τον οικοδόμο και τον παντοπώλη ποτέ δε κατάλαβα! Μια νοοτροπία λοιπόν βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία με την οπτική της καλυτέρευσης και της προόδου.

Όμως η ουσία χάθηκε από ότι έχει δείξει η ιστορία και ο χρόνος. Χιλιάδες γιατροί, πολλοί δικηγόροι χωρίς στόχο, χωρίς όραμα , χωρίς ήθος και δυστυχώς στα χρόνια που διανύουμε χωρίς αντικείμενο εργασίας.

Εύλογη ερώτηση γιατί; Κατά την προσωπική μου άποψη γιατί για πάρα πολλές δεκαετίες ο ελληνικός λαός όντας καταπιεσμένος, υποδουλωμένος και ταπεινωμένος προσπαθούσε να ορθοποδήσει με νοοτροπίες του τύπου «να φανούμε και εμείς», «να μας ζηλεύουν»! Ο δικηγόρος και ο γιατρός λειτουργήματα για το κοινό καλό είναι τα πολυπόθητα επαγγέλματα ακόμη και στις μέρες μας όπου οι νέοι γιατροί μας και δικηγόροι βιώνουν την ανεργία, την ανασφάλεια και τις πενιχρές αποδοχές. Η μετανάστευση είναι μονόδρομος για έναν νέο επιστήμονα που θέλει να καταξιωθεί.

Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως αυτή η νοοτροπία δεν εκριζώνεται εύκολα. Προτιμούμε να έχουμε άνεργους δικηγόρους και γιατρούς υποαμοιβόμενους  και συντηρούμενους από την οικογένεια, το κατεξοχήν κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα αντί να έχουμε ανεξάρτητους, αυτοδημιούργητους και παραγωγικούς πολίτες.

Χιλιάδες πτυχιούχοι εξαναγκάζονται να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό σε μεγάλη ηλικία όχι μόνο λόγω της κρίσης και της διαρθρωτικής ανεργίας αλλά και λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος στο εν λόγω επάγγελμα. Η αιτία; Κάποιοι άλλοι με ώθησαν εδώ! Πρέπει να συνεχίσεις την παράδοση της οικογένειας! Το γραφείο αυτό τι θα γίνει; Έχει συντηρήσει πολλές γενιές!

Επομένως το περιθώριο επιλογών στενεύει. Τι γίνεται όμως όταν ενώ ακολουθεί κάποιος την οικογενειακή παράδοση αλλά τα εμπόδια και οι δυσκολίες είναι ανυπέρβλητες; Αξίζει όλη αυτή η ψυχοφθόρα κατάσταση; Προφανώς και όχι.

Το θέμα είναι λοιπόν όχι μόνο να αποτυπωθεί και να ερμηνευτεί η παρούσα κατάσταση αλλά πως θα εξευρεθεί λύση στο πρόβλημα εν τη γενέσει του.

Αδιαμφισβήτητα το σχολείο παίζει καθοριστικό ρόλο στον επαγγελματικό προσανατολισμό αλλά τα τελευταία χρόνια όλα γίνονται με προχειρότητα και με πνεύμα απαξίωσης. Επομένως ο νέος άνθρωπος δεν έχει σωστή καθοδήγηση και δυστυχώς αξιόλογα μυαλά και ΄άνθρωποι με δεξιότητες δεν αναγνωρίζονται ακόμη και να είναι επιστήμονες αλλά σε λάθος τομέα.

Η λύση; Να μην σταματάμε να ελπίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να βρίσκουμε το σθένος να κάνουμε αυτό που θέλουμε όσο και αν κοστίσει! Γιατί ακόμη και λάθος επιλογή να είναι ,θα είναι δική μας και μόνο τότε θα μπορέσουμε να βρούμε το σωστό δρόμο.

Η επιστήμη, ή μόρφωση και τα γράμματα μπορούν να σε βοηθήσουν και να σε λυτρώσουν αρκεί να τα χρησιμοποιήσεις σωστά και με μέθοδο.  Δεν είναι τυχαίο που συχνά ακούμε: «Μα τόσα προσόντα έχει! Γιατί δεν έχει καταφέρει να βρει τον δρόμο του;» Η απάντηση βρίσκεται πιο πάνω στις γραμμές που σας παραθέτω.

* H Τζιοβάρα Μένια είναι πολιτική επιστήμονας της Νομικής Αθηνών

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News