Όταν λίγες ημέρες μετά τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε να πραγματοποιήσει συμβολικά την πρώτη του επίσκεψη με την ιδιότητα του πρωθυπουργού στο μέτωπο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων της παραλίας, πρέπει να πω ότι χάρηκα πολύ.

Κάτοικος Παλαιού Φαλήρου, με ένα μικρό διάλειμμα, από τότε που γεννήθηκα, αγανακτώ όταν τα πρωινά του Σαββατοκύριακου –και μην …γελάσει κανείς- κάνω ποδήλατο και βλέπω το μαύρο χάλι του κομματιού της παραλίας λίγο πριν από το κλειστό του Ταε Κβο Ντο ως το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Η ίδια εικόνα επικρατούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια και στο προηγούμενο κομμάτι από το Φλοίσβο όμως οι παρεμβάσεις του Δήμου (καλλωπισμός του χώρου, φωτισμός, μια τεράστια παιδική χαρά) σε συνδυασμό με την πολιτική απόφαση διαχείρισης κομματιών της δημόσιας γης από ιδιώτες (η καταπληκτική μαρίνα του Φλοίσβου, ο θερινός κινηματογράφος κλπ) άλλαξαν την εικόνα εντυπωσιακά.

Τώρα το Τροκαντερό και η μαρίνα πλημμυρίζουν καθημερινά από κόσμο που περπατάει, κάνει ποδήλατο, πίνει αν θέλει τον –«αλμυρό» στην τιμή είναι αλήθεια-καφέ του, παίρνει τον αέρα του, πάει θερινό σινεμά δυο βήματα από τα κύμα.
Στον αντίποδα, τα χιλιόμετρα που ακολουθούν ως το ΣΕΦ είναι πραγματική ντροπή.

Οι πολυτελείς Ολυμπιακές εγκαταστάσεις αναξιοποίητες επί εξαετία πλέον. Μπάζα και κάθε μορφής σκουπιδομάνι στον παράλληλο δρόμο της παραλιακής. Μια παραλία που στα προσβάσιμα για τον κόσμο σημεία της είναι άθλια. Και μιλάμε για ένα τεράστιο μέτωπο που καλύπτει τους δήμους Παλαιού Φαλήρου, Καλλιθέας και Πειραιά.

Τρεις μήνες λοιπόν μετά την επίσκεψη Παπανδρέου κι ενώ η…ποδηλατάδα μου συνεχίζεται αδιαλείπτως, δυστυχώς δεν έχω παρατηρήσει ούτε ένα όσο δα μικρό σημάδι ότι κάτι κινείται στην κατεύθυνση της βελτίωσης της κατάστασης. Ούτε μια τόση δα παρέμβαση που να είναι ορατή, τουλάχιστον στο κομμάτι της παραλίας που κινούμαι εγώ.

Ίσως το διάστημα των τριών μηνών να είναι πολύ μικρό. Ίσως οι πρώτες κινήσεις να είναι γραφειοκρατικού χαρακτήρα και να μην φαίνονται. Ίσως απλώς εγώ να είμαι πολύ ανυπόμονος.

Αν πάντως το πρόβλημα εστιάζεται στην δύσκολη οικονομική συγκυρία, καλό θα ήταν όσοι έχουν επιφορτισθεί με το ζήτημα να δούνε και την δυνατότητα εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα. Ξεπερνώντας τις γνωστές φωνές που θα ακουστούν- φωνές ξεπερασμένες από τη λογική και την πραγματικότητα-ας ρίξουν μια ματιά στην υποδειγματική εικόνα της μαρίνας του Φλοίσβου κι ας τη συγκρίνουν με την κατάντια του…υπερηφάνως δημόσιου κομματιού της παραλιακής που μοιάζει με σκουπιδότοπο.

Η εικόνα θα μιλήσει από μόνη της…Και θα απαντήσει με τον καλύτερο τρόπο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News