Η παρέλαση για το έθνος έχει συμβολισμό. Ενιαίο κράτος, ισχυρό, ομόνοια και απελευθερωτικοί αγώνες.

Για τους πολιτικούς είναι ρόλος. Μια μέρα σε βάθρο, όρθιοι, αγέρωχοι, δηλώσεις με κατακλείδα ποιητική.

Για τους μαθητές είναι χαβαλές, καφές με στολή και ελληνικές ταινίες επικές.

Η στρατιωτική παρέλαση της 28ης στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε. Ο κόσμος δεν άφησε να γίνει. Γιουχάρισε τους επισήμους και χρησιμοποίησε ακραίους χαρακτηρισμούς. Η αστυνομία προστάτεψε την αναχώρησή τους και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης συνέταξαν αντιδράσεις. Η εικόνα που μεταδόθηκε είχε αμηχανία, όχι θλίψη.

Ο Κάρολος Παπούλιας, ο Πάνος Μπεγλίτης (αυτούς έδειξαν πρώτους τα έκτακτα δελτία) είχαν γυρισμένη την πλάτη και πρόσωπο με αυστηρό ερωτηματικό.

Η επιτυχία, εντός ή εκτός εισαγωγικών, του αυθόρμητου κινήματος της Θεσσαλονίκης έγινε παράδειγμα και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα, η Πάτρα, η Ρόδος. Υπήρξαν αντιδράσεις αλλά ακολουθήθηκε το πρωτόκολλο της ημέρας.

Είναι νωπό να ταχθώ υπέρ ή κατά της ματαίωσης γιατί έχω μεγαλώσει με τη συνήθεια της σχολικής γιορτής. Υπήρξα σημαιοφόρος, παραστάτης, στο λύκειο απλός χειροκροτητής. Από όποια θέση πάντως, στην παρέλαση κατέβαινα. Είναι μέρος της μνήμης μου.

Σήμερα όμως ως τηλεθεατής δεν λυπάμαι για το μήνυμα. Με βάζει σε μεγαλύτερη σκέψη. Ούτε σωματική βία, ούτε ματ, ούτε πέτρες, ούτε κουκούλες. Κανονικοί άνθρωποι, που πέρυσι χαμογελούσαν μπροστά στον φακό, φέτος κατέβασαν τη σημαία. 

Πιστεύετε ότι είναι η διάλυση της παρέλασης η πρώτη νίκη των ανένταχτων αγανακτισμένων;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News