Κυριακή 21 Αυγούστου. Όλα καλά στην πόλη. Ψυχή ζώσα. Κουτουλάνε τα κεφάλια μας από την βαρεμάρα. Σαν ανυποψίαστοι για τον Σεπτέμβρη που έρχεται -αλλά στην ουσία πρόκειται για άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας- βαφτίζουμε την υφέρπουσα κατάθλιψη σπαρίλα, και πάμε με χίλια για τον τοίχο…

Θα είναι ίσως ο πρώτος Σεπτέμβρης στην νεότερη ιστορία μας με τόσα θύματα. Το θεόσταλτο μεσοπρόθεσμο δεν θα βγει, τα λεφτά δεν υπάρχουν, οι μικρές αποταμιεύσεις εξαντλήθηκαν, οι μεγάλες χέστηκαν για την κρίση, και η αρένα της Αθήνας θα ζήσει μεγάλες ζωγραφιές το φθινόπωρο.

Υπάρχει ακόμη κόσμος -λίγος- που πιστεύει πως όλα γίνονται για καλό μας. Πείθονται από το σοβαρό ύφος τού μαχητή και σωτήρα υπουργού και κυβερνητικού παράγοντα -Έλληνα ή Ευρωπαίου- πως ήρθε η ώρα να γίνουμε άνθρωποι. Η βαριά τιμωρία θα μας εξαγνίσει. Οι ψυχές μας θα βγουν από το καθαρτήριο, τα σώματά μας όχι, αλλά σημασία έχει να μπει τάξη στα οικονομικά μας. (Αυτό το “μας” με σακατεύει). Δεν ξέρω σε ποιο Δίκαιο του κόσμου προβλέπεται ο κλέφτης και ο βιαστής όχι μόνο να παραμένουν ελεύθεροι αλλά και να νομοθετούν εκ νέου για την κλοπή και τον βιασμό, αλλά όσο η χιλιοτραγουδισμένη “κοινή γνώμη” τρώγεται μεταξύ της, θα αναπτύσσεται σε όλους μια ιδιότυπη παραλλαγή του Συνδρόμου της Στοκχόλμης.

Στενοχωριέμαι περισσότερο όμως με τους “ορθολογιστές”, τους “ρεαλιστές” που δεν πετάνε στα σύννεφα και σου στρίβουν σαν καρφί στο μέτωπο τις ίδιες και τις ίδιες ατάκες που τις βρίσκουν μάλιστα ακαταμάχητες. “Και τι προτείνεις; Πες μας πρακτικές λύσεις. Χρωστάμε, πού θα βρούμε να πληρώσουμε;”. Σαν τα χάμστερ στην ρόδα. Όλος ο δρόμος τους είναι η ρόδα και νομίζουν πως προχωράνε. Ο κόσμος τους ένα κλειστό σύμπαν “άνθρωπος-χρήμα”, ένας νομοτελειακός μονόδρομος λες και ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος και από άλλα υλικά. Όχι μωρέ, δεν προτείνω την κατάργηση τού χρήματος -είμαι λιγότερο αφελής- αλλά  πώς ανεχόμαστε ως μονόδρομο τον κάθε Σόρος να γονατίζει λαούς, να σπρώχνει ζωές στην απόγνωση, και τους πολιτικούς μας στειρωμένους  και ανίκανους να καυχιόνται ακόμη για τα φοβερά πηδήματα που κάνουν;

Υ.Γ. Πριν λίγους μήνες δύο γνωστοί  μου -στελέχη του ιδιωτικού τομέα- μού είπαν “Ρε συ Οδυσσέα, δεν σου ταιριάζουν εσένα τέτοια λαϊκίστικα κείμενα. Για άλλου είδους κείμενα σε γουστάρουμε. Άσε την υπεράσπιση των δημοσίων υπαλλήλων -τι σε δένει με αυτούς;-  και την κριτική της Οικονομίας και μείνε σε ό,τι είσαι καλός”. Ο ένας απολύθηκε εντελώς ξαφνικά και έχασε το φως του… Στον άλλον προτάθηκε 40% μείωση μισθού και χρωστάει το μισό του σπίτι. Προφανώς ήταν κι αυτοί εξ' ίσου τεμπέληδες με τους δημοσίους υπαλλήλους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News