Στον κινηματογράφο οι μυστικές υπηρεσίες προλαβαίνουν τα πάντα. Οσο κι αν το σενάριο θέλει μπλεξίματα, δυσκολίες, ηρωικούς και άδικους θανάτους πρακτόρων κ.λπ., στο τέλος το καλό υπερισχύει. Η μαζική καταστροφή αποτρέπεται, ο στόχος είναι ασφαλής. Στην πραγματική ζωή φαίνεται πως αυτοί που δεν κινδυνεύουν είναι μόνο οι ισχυροί. Οι σοβαρά ισχυροί τέλος πάντων. Οι μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν τη δράση και ριζοσπαστικοποίηση κάποιων από τους μαζικούς εκτελεστές του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Παρίσι. Οι μυστικές υπηρεσίες όπως ακούγεται μετά από κάθε σχετικό γεγονός, έχουν ενδείξεις, υποψίες, στοιχεία αλλά ως εκεί. Σπάνια έχουμε δει να αποτρέπεται το κακό. Ένα ερώτημα είναι αν καραδοκούν για το «μεγάλο ψάρι» γιατί αυτό μόνο αναγνωρίζεται ως δικαίωση ή γιατί αυτό μόνο αποτιμάται σε πολιτειακά και άλλα οφέλη.

Αυτό που παραδοσιακά ακολουθεί μετά από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα είναι η αναζήτηση και ανάλυση του προφίλ των δραστών. Ποιοι είναι, ποια η διαδρομή τους. Νεκροί στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά γνωστοί μ’ έναν τρόπο στις Αρχές από τη δράση τους. Στη χώρα μας λόγος πολύς για το αν υποστηρικτές του ISIS ζουν ανάμεσά μας, καχυποψία στο όριο του παραλογισμού για το αν είναι ή δεν είναι μέλος του ISIS ο ταλαίπωρος που με το χέρι μας τραβήξαμε στη στεριά.

Το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, γεννά το ερώτημα αν είναι πια αργά για να μαζέψουμε-αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και πώς. Αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται η Σύνοδος της ομάδας G20 στην Αττάλεια και σύμφωνα με δηλώσεις των Ομπάμα και Ερντογάν, στις επαφές τους θα περιληφθούν και επείγοντα θέματα όπως οι επιθέσεις στο Παρίσι, το προσφυγικό ζήτημα αλλά και το Ισλαμικό Κράτος. Πώς θα συμπεριφερθεί ο Ερντογάν στη διεθνή σκηνή μετά την πρόσφατη νίκη του;«Είμαστε αντιμέτωποι με μια συλλογική τρομοκρατία η οποία δεν έχει ούτε θρησκεία, ούτε έθνος, ούτε πατρίδα. Όπως είχε συμβεί στην ‘Αγκυρα, στο Ντιγιάρμπακιρ και στο Γκαζιάντεπ, έτσι και στο Παρίσι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη συλλογική τρομοκρατία. Η επίθεση αυτή δεν στρέφεται μόνο εναντίον του γαλλικού λαού, αλλά εναντίον της ανθρωπότητας», είπε ο Ερντογάν μετά τη συνάντηση με τον Ομπάμα. Μπορεί να συσπειρώσει τους ηγέτες της ΕΕ σε ουσιαστική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, ο ίδιος άνθρωπος που εκμεταλλεύεται τις προσφυγικές ροές για να διαπραγματευθεί την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ο «σουλτάνος» των βίαιων καταστολών στις διαδηλώσεις, ο επιτιθέμενος στην ελευθερία του λόγου; Και πιο πέρα, μπορούν οι ηγέτες του κόσμου να εξασφαλίσουν την παγκόσμια ειρήνη; Όχι εύκολα. Ο συνδυασμός ηθικής και διπλωματίας είναι σπάνια αποδοτικός όσο απομακρυνόμαστε από τις εποχές της αθωότητας – αν ποτέ υπήρξαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News