Η πορεία του ηγετικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνου Λάμπρου, ο οποίος απάντησε στις σοβαρές καταγγελίες του πρώην υπουργού Γιάννη Πανούση, πως μέλος της πολιτικής γραμματείας του κυβερνώντος κόμματος και δύο βουλευτές του συνομιλούν με καταδικασμένους για τρομοκρατία και ποινικά αδικήματα, ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Προερχόμενος από λαϊκή οικογένεια και μεγαλωμένος στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας, ο κ. Λάμπρου, δραστηριοποιείται στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, καθώς εντάσσεται στην νεολαία (του ΚΚΕ Εσωτερικού) ΕΚΟΝ – Ρήγας Φεραίος, όχι όμως στα πανεπιστήμια αλλά στις τοπικές οργανώσεις της Αθήνας. Εκεί τα μέλη είναι κατά κύριο λόγο εργαζόμενοι νέοι ενώ στηρίζει τη δράση κοινωνικών οργανώσεων και κινημάτων.

Εκφράζοντας σταθερά στα όργανα του Ρήγα και του ΚΚΕ Εσωτερικού, ριζοσπαστικές απόψεις, αριστερίστικες για τα δεδομένα του κόμματος, ανέρχεται γρήγορα στην ιεραρχία της νεολαίας – καθόλου δύσκολο για την χαλαρή οργανωτική της δομή- και στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ως μέλος του κεντρικού συμβουλίου, επί γραμματείας Νίκου Βούτση, καθοδηγεί τις οργανώσεις του Ρήγα στην Αθήνα και τις γύρω περιοχές.

Συνδέεται γρήγορα με τα στελέχη που υπερασπίζονται τον «κομμουνιστικό» χαρακτήρα της ανανεωτικής Αριστεράς, μεταξύ άλλων τους Γιάννη Μπανιά, Νίκο Βούτση, Πάνο Σκουρλέτη, Νίκο Φίλη, Κώστα Γαβρόγλου, Ελένη Πορτάλιου κ.α, κόντρα στην ανανεωτική «ευρωπαϊκή» πτέρυγα με την αντίληψη της μετεξέλιξης του κόμματος, την οποία εκφράζει εκείνη την εποχή ο Λεωνίδας Κύρκος και τα στελέχη που τον ακολουθούσαν στην ΕΑΡ αρχικά και στον ενιαίο Συνασπισμό, το 1989.

Με τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1987, ακολουθεί όπως ήταν αναμενόμενο (μαζί με την πλειοψηφία των στελεχών του Ρήγα Φεραίου) την «ομάδα Μπανιά», πρώτα, ως ΚΚΕ εσ-Ανανεωτική Αριστερά και από το 1989 και μετά, ως ΑΚΟΑ. Παράλληλα συμμετέχει μέχρι σήμερα, μαζί με τους Παύλο Κλαυδιανό και Μπάμπη Γεωργούλα, στη συντακτική επιτροπή που διευθύνει την έκδοση της εφημερίδας «Η Εποχή», η οποία, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, αποτελούσε, μαζί με την Αυγή, τις προσκείμενες κομματικές εφημερίδες που κατακεραύνωναν τα Μνημόνια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά.

Η κομματική δράση του κ. Λάμπρου δεν περιορίζεται καθ’ όλη την διάρκεια της δεκαετίας του ‘90 και τα πρώτα χρόνια του 2000 αφού παραμένει σταθερά και αμετακίνητα υποστηρικτής των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως των γάμων των ομοφυλοφίλων, στην Τήλο.

Μαζί με το πρώην μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, δικηγόρο Δημήτρη Μπελαντή που αποχώρησε φέτος το καλοκαίρι ακολουθώντας το δρόμο της Λαϊκής Ενότητας, υποστηρίζει σε δημόσιες εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες τα ατομικά δικαιώματα ποινικών και καταδικασμένων για τρομοκρατία, αναπτύσσοντας προνομιακές σχέσεις μαζί τους.

Η Ντόρα Μπακογιάννη το 2012, τον κατήγγειλε για το ότι κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του Ηρακλή Κωστάρη στη δίκη της 17 Νοέμβρη.

Ο κ. Λάμπρου είναι από τα τελευταία στελέχη της ΑΚΟΑ τα οποία εντάσσονται στο ΣΥΡΙΖΑ, γύρω στο 2007-08, όπου αμέσως έρχεται σε σφοδρή αντιπαράθεση με τους «παλιούς του συντρόφους», της ανανεωτικής πτέρυγας, που αποχώρησαν λίγους μήνες αργότερα σχηματίζοντας τη ΔΗΜΑΡ. Κορυφαία στιγμή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στις συγκρούσεις, τον Δεκέμβριο του 2008, εξ αφορμής της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο κ. Λάμπρου πρωτοστάτησε στη σκληρή γραμμή στα γεγονότα, εκφράζοντας αντικατασταλτικές απόψεις.

Εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι των πρωταγωνιστών της συγκρότησης της συνιστώσας ΑΝΑΣΑ συμμετέχοντας στο ηγετικό επιτελείο και στηρίζοντας την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Η ΑΝΑΣΑ μετεξελίχθηκε στον βασικό πυρήνα της κίνησης των «53». Διατυπώνει ωστόσο ενστάσεις και διαφωνίες σε σειρά ζητημάτων τα οποία εκτιμά ότι μειώνουν τη ριζοσπαστικοποίηση του συμπλέοντας ως ένα σημείο με την Αριστερή πλατφόρμα. Δεν ακολουθεί τη έξοδό τους από τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένοντας ακόμη και σήμερα μέλος της πολιτικής γραμματείας του κόμματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News