Είναι πραγματικά μια ταινία για τον κλασικό χορό. Όμως έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες παραμέτρους που θα τις πούμε πιο κάτω. Όσο για το χορό τα έχει όλα. Και τα δείχνει όλα. Πώς πίσω από τις μεγάλες περφόρμανς υπάρχει πολύ δάκρυ, αίμα και ιδρώτας, υπάρχει η αυτοκαταστροφή και η αυτοαναίρεση.

Η Νάταλι Πόρτμαν είναι φανταστική στο ρόλο της, ενώ μιμείται θαυμάσια τις κινήσεις και το ύφος της χορεύτριας που θέλει να γίνει τέλεια. Αυτό αποκαλύπτει μήνες σκληρής προπόνησης από μέρους της και μάλλον θα έχει κάποιο αντίκρισμα στα Οσκαρ μια και οι Αμερικανοί εκτιμούν τη σωστή και σκληρή δουλειά. Ας μη μιλήσουμε για τον σκηνοθέτη Αρονόφσκυ (ο "Παλαιστής" του ήταν κομμάτι αδιάφορη ταινία) ο οποίος καταφέρνει να καταγράψει στη μεγάλη οθόνη ασύλληπτες λεπτομέρειες όχι μόνο απ’ την καθημερινότητα μα και τις πιο ιδιαίτερες σκέψεις μια κλασικής μπαλαρίνας σε μια χορευτική ομάδα. Ανέβηκε επίπεδο!

Η Νίνα Σέϊγιερς (Πόρτμαν) θέλει να πάρει το ρόλο (της Odette) και να χορέψει τη φημισμένη "Λίμνη των Κύκνων" του Τσαϊκόφσκι. Ένα μπαλέτο όπου μια νεαρή γυναίκα μετατρέπεται σε κύκνο και μπορεί να ξαναγίνει γυναίκα με ένα φιλί αληθινής αγάπης. Η ταινία ξεκινάει με τον μάγο να βάζει την κατάρα πάνω στη Νίνα στο όνειρό της. Όταν η Νίνα ξυπνά διηγείται το όνειρο στη μητέρα της (Μπάρμπαρα Χέρσεϊ) μια επίσης μπαλαρίνα που μάλλον ατύχησε στην καριέρα της.

Κανείς μπορεί να την πατήσει όμορφα και ανάλαφρα και να αναλωθεί προσέχοντας την ιστορία της Νίνα που πρέπει να βυθιστεί στον σκοτεινό εαυτό της για να πραγματοποιήσει την μεταμόρφωσή της σε μαύρο κύκνο. Ο Αρνόφσκυ παίζοντας με τους καθρέφτες και μεταχειριζόμενος το κλασσικό κόλπο του καθρέφτη για να δείξει «τον άλλο εαυτό» μπερδεύει λίγο τον απονήρευτο θεατή πρώτου επιπέδου. Το πραγματικό σχόλιο του σκηνοθέτη και των σεναριογράφων βέβαια είναι η απελευθέρωση της κόρης από τον αόρατο τυραννικό έλεγχο της μητέρας της σε όλα τα επίπεδα, αρχής γενομένης απ το σεξουαλικό. Αυτή η αστυνόμευση της προσωπικής της ζωής την κρατάει μακριά απ’ τη σκοτεινή της πλευρά. Όταν θα χρειαστεί να την χρησιμοποιήσει για να τελειοποιήσει το ρόλο της, θα την ανακαλύψει, μέσα από μια σκληρή διαδικασία, μαζί με την καταπιεσμένη σεξουαλικότητά της. Η όλη μάχη γίνεται γι αυτό, ενώ το side story είναι ο ρόλος της Νίνας στη "Λίμνη των Κύκνων".

Η ταινία στην ουσία καταπιάνεται πιο πολύ με τη σχέση της Νίνας με την μητέρα της και τη απελευθέρωσή της. Η κόρη προσπαθεί να δραπετεύσει απ’ τα δεσμά που έχει απλώσει η σεξουαλικά καρατομημένη μητέρα πάνω απ την κόρη της. «Για να μην κάνεις το ίδιο σφάλμα που έκανα εγώ» της λέει χαρακτηριστικά. Η Νίνα πρέπει να πολεμήσει με το σώμα της, τον ίδιο της τον εαυτό. Θα περάσει σε μια καινούργια φάση της ζωής της κάπως αργά στα 28 της και θα αντιμετωπίσει σκληρά τον ίδιο της τον εαυτό και ιδίως την σκοτεινή του πλευρά, που έχει ανάγκες και θέλει να εγκαταλείψει το παιδικό κοριτσίστικο σώμα.

Χαρακτηριστική είναι η σκηνή με την Νίνα να πετάει όλες τις κούκλες της στα σκουπίδια με μανία. Η βαλίτσα πάει μακριά αν συνεχίσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα ανάλυση. Τέλος πάντων το φιλμ κάνει ένα σλάλομ ανάμεσα στο θρίλερ και το ψυχόδραμα με πολλούς συμβολισμούς και πυκνό νόημα. Ίσως είναι μια απ τις καλύτερες ταινίες που θα δούμε αυτή τη χρονιά και αυτό θα φανεί στα Oscar.

Η ταινία παίζεται στα σινεμά από τις 23 Ιανουαρίου. Δείτε εδώ το τρέιλερ.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News