σ’ όλη μου τη ζωή / τέτοιο διακαή πόθο
τέτοια θερμή επιθυμία / σε τέτοια καθαρότητα
δεν έχω δει / δεν έχω διανοηθεί / δεν έχω ονειρευθεί
στη θύμηση αυτής της αγνότητας,
της ειλικρίνειας, της πίστης, της τρυφερότητας
η ψυχή μου φλέγεται / αυτή η εικόνα με ακολουθεί παντού.

Διψάω και λιώνω*

Τον είχα στο μυαλό μου, ψηλό, με ιταλικής γραμμής υφασμάτινο παντελόνι και πολύχρωμο κασκόλ, μακρύ. Να κυκλοφορεί στο κέντρο, να τρώει κουλούρι Θεσσαλονίκης και να σημειώνει στην Τζορτζ Καρέλιας τη χρυσή. Όταν δεν έγραφε στίχους, ζωγράφιζε τα πέριξ με σύμβολα. Θυμάμαι την επιμονή στην καμπύλη της γυρτής μέσης. Ήταν η Ασκληπιού. Ο Βέρθερος που ήξερα εξανεμίστηκε.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης στη Συγγρού φοράει κοστούμι ανοιχτό, κίτρινο πουκάμισο και μαντήλι στη θέση της γραβάτας. Κλοτσάει τα χαρτιά του και στέκεται ενδιάμεσα, στην πρόθυμη αλλά δεσμευμένη Λόττε και το σκληρό κομμάτι του μυαλού του. Δεμένο με αλυσίδα στο λευκό του κελί, να τρελαίνεται απ΄ την αλήθεια και τον συμβιβασμό.

«Είναι ολόκληρο ένας εκρηκτικός μηχανισμός», ομολόγησε ώριμος ο Γκαίτε για το νεανικό του μυθιστόρημα. «Είναι μια επανάσταση», διδάσκει η Άννα Λυδάκη στο Πάντειο. Μια επανάσταση ενάντια σε κάποιου είδους πολιτισμό και τις συμβατικότητες που αυτός ενέχει, μια επανάσταση του υποκειμένου ενάντια σε μια πραγματικότητα η οποία δεν αντιστοιχεί στις επιθυμίες της ψυχής του και απογοητεύει.

Η απογοήτευση γεννά την άρνηση, το ε της ε – πανάστασης.

Η παράσταση Ο Βέρθερος των Bijoux de Kant, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, με τους Δημήτρη Λιγνάδη, Δημήτρη Πασσά και Κατερίνα Μισιχρόνη, ανεβαίνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών και θα παίζεται έως και την Κυριακή 30 Ιανουαρίου. 

* Το ποίημα «Διψάω και λιώνω» στην παράσταση ακούγεται στα γερμανικά και είναι διασκευή σε στίχους κειμένων από «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου» του Γκαίτε.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News