Το μακελειό στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνια είναι το 13^ο σοβαρό και συνάμα πολύνεκρο επεισόδιο που συμβαίνει στις ΗΠΑ την τελευταία εβδομάδα! Οσο και αν φαίνεται παράξενο, σε όλη την επικράτεια της χώρας, καθημερινά σχεδόν, καταγράφονται περιστατικά άλογης βίας. Κάποια μένουν στην αφάνεια και άλλα προκαλούν τρόμο για το πλήθος των αθώων θυμάτων και τη βαναυσότητα των δραστών (όπως συνέβη με το τελευταίο περιστατικό).

Ο δημοσιογράφος του αμερικανικού περιοδικού New Yorker, Ιβαν Οσνος, δεν καταγράφει μόνο το φαινόμενο, αλλά προσπαθεί να διερευνήσει τις υπόγειες διαδρομές στις οποίες συναντάται η βία με την ιδεολογία και δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Αναφέρει ότι πριν από το Σαν Μπερναρντίνο υπήρξαν φαινόμενα βίας στη Βοστόνη, το Χιούστον και το Σακραμέντο, αλλά δεν πήραν διάσταση πολύ απλά διότι οι Αμερικανοί δεν είχαν κανένα λόγο να σπαταλήσουν φαιά ουσία εν μέσω των Ευχαριστιών και της οικογενειακής ευωχίας τους. Κι όμως, εκείνες τις ημέρες ήταν που ένας άνδρας ονόματι Ρόμπερτ Λιούις Ντίαρ, ο νεότερος, συνελήφθη από τους αστυνομικούς αφού προηγουμένως είναι σκοτώσει τρεις ανθρώπους και είχε τραυματίσει άλλους εννέα στο Κολοράντο.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει «καθαρό» κίνητρο για το τι οδήγησε το ζευγάρι στην Καλιφόρνια να βάλλει κατά αθώων ανθρώπων, ωστόσο, ο Οσνος σημειώνει πως οι βασικές αιτίες όλων αυτών των δολοφονικών επιθέσεων είναι σε κοινή θέα – άρα είναι ευδιάκριτες και μάλιστα εδώ και χρόνια.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Λούις Μπιμ ήταν ένας ενεργός και θυμωμένος ηγέτης των αμερικανών ακροδεξιών. Το ποινικό του μητρώο δεν ήταν ποτέ λευκό. Είχε συλληφθεί στο Χιούστον για συμμετοχή στη βομβιστική επίθεση εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού Pasifica και στην επίθεση με όπλα στα γραφεία του κομμουνιστικού κόμματος. Εν συνεχεία, οι κατηγορίες εναντίον του κατέπεσαν.

Το 1983, ο Μπιμ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ακροδεξιές ομάδες όπως η Κου Κλουξ Κλαν ήταν καταδικασμένες να περιθωριοποιηθούν ή να αντιμετωπίσουν σημαντικά νομικά προβλήματα. Ετσι, προσπάθησε να προσεγγίσει διαφορετικά την κατάσταση και γράφοντας ένα δοκίμιο με τον τίτλο «Ακέφαλη Αντίσταση» υποστήριξε πως αυτές οι ομάδες πρέπει να μικρύνουν σε μέγεθος. Η ιδέα του ήταν επηρεασμένη από τη λογική της CIA, η οποία εκείνα τα χρόνια επιδίωκε να παρεμβαίνει στα ευρωπαϊκά πράγματα μέσω μικρών και ευέλικτων ομάδων. Τα λεγόμενα «κύτταρα φαντάσματα». Οι σκέψεις του Μπιμ έγιναν δεκτές από πολλές και ετερόκλιτες ομάδες διαμαρτυρόμενων. Από ανθρώπους που είναι κατά της εκμετάλλευσης των ζώων έως εξτρεμιστές μουσουλμάνους.

To FBI κάνει λόγο για το φαινόμενο του «μοναχικού λύκου» που αποφασίζει να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια του και να επιτεθεί κατά στόχων που επιλέγει μόνος του ή με ελάχιστη συνδρομή από κάποιους άλλους. Αυτό έκανε ο Τίμοθι ΜακΒέι στην Οκλαχόμα και ο Ντίλαν Ρουφ στη Ν. Καρολίνα – δύο δολοφόνοι που δεν δίστασαν να βάψουν τα χέρια τους με αίμα για ασήμαντη αφορμή. Πολλές φορές και με καμία αφορμή.

Όταν συνέλαβαν οι αστυνομικοί τον Ρόμπερτ Λιούις Ντίαρ, εκείνος το μόνο που ψέλλισε ήταν «όχι άλλα μωρά». Η εφημερίδα The Times έγραψε σε σχετικό ρεπορτάζ ότι παλαιότερα, ο Ντίαρ εξυμνούσε την ομάδα «Στρατός του Θεού», μια ακραία οργάνωση κατά των αμβλώσεων.

Στην περίπτωση του Σαν Μπερναρντίνο, αναφέρει ο Οσνος, η αρχική σκέψη για το κίνητρο των δραστών, όπως εξήγησε και ο αξιωματικός της αστυνομίας, Τζάροντ Μπέργκουαν, φαίνεται να είναι μια τοπικής μορφής τρομοκρατία.

Μια μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που είδε το φως της δημοσιότητας πέρυσι σημειώνει ότι από το 1982 έως το 2011, μαζικές δολοφονίες «εμφανίζονταν» στις ΗΠΑ κάθε 200 ημέρες. Από τον Σεπτέμβριο του 2011 η συχνότητα έπεσε στις 64 ημέρες. Πλέον, πυροβολισμοί και σκοτωμοί γίνονται σχεδόν κάθε ημέρα και κάθε ώρα στις πολιτείες των ΗΠΑ.

Οι συντηρητικοί πολιτικοί των ΗΠΑ, παίρνοντας θάρρος από τα όσα συνέβησαν πρόσφατα στο Παρίσι διακήρυξαν ότι η χώρα τους πρέπει να αμυνθεί στους ξένους τρομοκράτες. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι από εκείνους που τάσσονται υπέρ της χρήσης των όπλων και βάλλει κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Το κακό γι’ αυτόν είναι ότι οι στατιστικές προβολές δεν ευνοούν το ξενοφοβικό παραλήρημά του. Από την 11 Σεπτεμβρίου και εντεύθεν έχουν καταγραφεί 65 επιθέσεις που σχετίζονται με ακροδεξιές φράξιες και μόλις 24 από μουσουλμάνους εξτρεμιστές. Τα στοιχεία είναι επίσημα προέρχονται από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και γίνονται αποδεκτά από την αστυνομία. Μάλιστα, οι ειδικοί αναφέρουν πως στην τρέχουσα συγκυρία οι ΗΠΑ κινδυνεύουν περισσότερο από την εσωτερική τρομοκρατία και λιγότερο από την εξωτερική.

Ο Τσαρλς Κούρτζμαν, ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας και ο ομόλογός του στο Ντιούκ, Ντέιβιντ Σάνζερ επισημαίνουν σε μια εκτενή εργασία του τον κίνδυνο της εσωτερικής τρομοκρατίας που προέρχεται από ακροδεξιούς θύλακες. Το 2012, μια μελέτη της Αρι Πέρλινγκερ, ειδικός με τη σειρά της σε θέματα τρομοκρατίας, ανέφερε ότι από το 2007 έχει υπάρξει μια δραματική αύξηση των επιθέσεων και της βίας που προέρχεται από μεμονωμένα άτομα ή μικρές ακροδεξιές ομάδες. Δεν υπάρχει μια εξήγηση για το φαινόμενο, μπορεί να είναι η αναζήτηση της ταυτότητας, ο θυμός ότι έχουν έναν μαύρο πρόεδρο, αλλά και η κατάθλιψη.

Ο Οσνος καταλήγει στο άρθρο του λέγοντας πως η αμερικανική κοινωνία θα χρειαστεί χρόνο για να συνειδητοποιήσει τη σύνδεση της βίας με μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Πριν από λίγους μήνες δημοσιεύτηκε μια μελέτη στο περιοδικό American Behavioral Scientist την οποία υπέγραφε ο Μαρκ Πιτκάβατζ. Σε αυτήν έχουν εξεταστεί 35 περιπτώσεις «μοναχικών λύκων»: ποιες ήταν οι ιδέες τους, σε τι πίστευαν, τι τακτικές ακολούθησαν, αλλά τις επιπτώσεις των επιθέσεών τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι η ιδεολογία τείνει να παίζει σημαντικό ρόλο στην πλειοψηφία των βίαιων επιθέσεων. Περίπου τα 2/3 των δραστών είχαν πλήρη συναίσθηση του τι έκαναν και γιατί το έκαναν. Είχαν πείσει τους εαυτούς τους ότι απέναντί τους είχαν «αντιληπτούς εχθρούς».

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News