Ο Θόδωρος Πάγκαλος επανέλαβε σε συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής πως «μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο» και έπειτα μας κάλεσε να σκεφτούμε ποιο είναι «το πρόβλημα σε αυτή τη φράση». Ένα προβληματάκι είναι ίσως το ποιος μιλάει, το ότι δηλαδή ο κύριος Πάγκαλος είναι βουλευτής 30 χρόνια, και σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Δεν μοιάζει λίγο παράξενο, να αναθέτουμε σε έναν αχόρταγο γερόλυκο να φυλάει τα λίγα πρόβατα που μας έχουν απομείνει, μετά τις τόσες και τόσες προηγούμενες βουλιμικές επιθέσεις του; Ελπίζουμε άραγε πως έχει ξεπεράσει πια τις διατροφικές διαταραχές του; Και γιατί; Μόνο και μόνο επειδή αναγνωρίζει δημόσια τη μάχη του με τη βουλιμία;

«Μαζί». Πρόβλημα είναι για πολλούς και η λέξη τούτη. Είναι μία φορτισμένη λέξη. Δηλώνει ουσιαστικά πως τα έφαγαν και εκείνοι που διόρισαν και εκείνοι που διορίστηκαν. Από κοινού. Πως είναι συνένοχοι και συναυτουργοί. Κατά κυριολεξία σύν-τροφοι. Το επιχείρημα δεν στερείται λογικής. Αν υπονοείται όμως πως τα φάγαμε όλοι οι Έλληνες εξίσου, αυτό είναι προφανώς ανακριβές. Και αν ο ένας έτρωγε κάθε μέρα χαβιάρι κι ο άλλος ψίχουλα, κι αυτό έχει τη σημασία του. Αυτό όμως είναι το θέμα επόμενου σημειώματος.

Εδώ θέλω να σταθώ σε μία άλλη αποστροφή του λόγου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης από την ίδια συνέντευξη. «Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί.»

Να λοιπόν μία νέα φράση-πρόβλημα. Πέρα από τις ενστάσεις περί αισθητικής και αστικής ευγένειας. Επί της ουσίας. Πολλοί Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι κατά τον κύριο Πάγκαλο είναι κοπρίτες. Όσοι τουλάχιστον προσελήφθησαν αναξιοκρατικά. Στα σκατά μέσα τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μας. Κι αναρωτιέμαι: Άραγε για τον έμπειρο πολιτικό, κοπρίτης γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Αν κοπρίτης γίνεσαι, κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, βουλιάζοντας αργά αλλά βασανιστικά στις ακαθαρσίες του ελληνικού Δημοσίου, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα. Με διαβούλευση, διαύγεια, αξιοκρατία και διαφάνεια, μπορεί πιθανόν να αντιστραφεί η πορεία. Το Κράτος να καθαρίσει από την κόπρο του Αυγείου και μαζί της κι όλοι οι κοπρίτες. Αυτοκάθαρση. Μαζί τα φάγαμε, μαζί να καθαρίσουμε κιόλας.

Αν όμως γεννιέσαι; Αν ο κοπρίτης δεν αλλάζει, αν «θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί» όπως δηλώνει με τόση βεβαιότητα ο παλαιός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ; Δεν θα έπρεπε τότε να πιέζει για άμεσες απολύσεις ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Μαζί και αναξιοκρατικά τα φάγαμε, μαζι-κά δεν πρέπει και να απολυθούμε εδώ και τώρα οι φαύλοι; Αυτό θα ήταν το λογικό συμπέρασμα. Σύμφωνα πάντα με το κατά Θεόδωρον ευαγγέλιο. Το απόκρυφο και απαγορευμένο ακόμη. Γιατί προς το παρόν ο γερόλυκος μας τα μασάει…

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News