Ο Μπράιαν Φέρι ανέκαθεν ήταν ένας πολύ διακριτικός άνθρωπος. Εδώ και πολλά χρόνια περνά τον περισσότερο χρόνο στο δικό του Studio One, το οποίο, παρότι σε απόσταση αναπνοής από την πολύβουη και πολυσύχναστη Kensington High Road, είναι αδύνατο να το βρει κανείς χωρίς συγκεκριμένες οδηγίες.

Στο ισόγειο υπάρχουν τα στούντιο ηχογράφησης, καθώς και μια σειρά από αναμνηστικά των Roxy Music, του συγκροτήματος που ίδρυσε το 1970 ο θρυλικός άγγλος μουσικός. Στον πρώτο όροφο βρίσκεται το γραφείο του, ουσιαστικά ένα τεράστιο διαμέρισμα γεμάτο κυρίως με βιβλία.

Εκεί υποδέχτηκε πρόσφατα τον Αντρέα Σιλέντσι , απεσταλμένο της ιταλικής Repubblica στο Λονδίνο, με αφορμή την κυκλοφορία, πριν από λίγες ημέρες, του «Loose Talk», ενός spoken word άλμπουμ: ο Φέρι ντύνει με ακυκλοφόρητες μελωδίες του τα κείμενα που απαγγέλλει η βρετανίδα περφόρμερ , συγγραφέας και ζωγράφος Αμέλια Μπαρατ.

Καθισμένος σε έναν κομψό καναπέ, ο Μπράιαν Φέρι συνομίλησε με τον ιταλό δημοσιογράφο για τη νέα του δουλειά, χαλαρός και χαμογελαστός. Παραδόξως, όπως σημειώνει ο Αντρέα Σιλέντσι, έδειξε πιο συνεσταλμένος και σοβαρός όταν  αναφέρθηκε στη φήμη του ως καρδιοκατακτητή, η οποία εξακολουθεί να τον ακολουθεί, παρότι διανύει το 79ο έτος του.

Ο Μπράιαν Φέρι και η Αμέλια Μπάρατ γνωρίστηκαν τυχαία στα εγκαίνια μιας γκαλερί, ενώ στη συνέχεια ο Φέρι παρέστη σε ορισμένες αναγνώσεις της καλλιτέχνιδας και συγγραφέα. Αργότερα, πριν από περίπου μια τριετία, εκείνη πήγε στο Studio One για να ηχογραφήσει κάποια από τα κείμενά της.

«Μου άρεσε αμέσως το γράψιμο και ο τρόπος που αποδίδει προφορικά τα κείμενα. Πειραματιστήκαμε με το “Star”, ένα τραγούδι που συμπεριέλαβα στο “Retrospective: Selected Recordings 1973-2023” [κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο] και μετά συνεχίσαμε.

Οταν ο ιταλός δημοσιογράφος σημείωσε πως είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί ένας δίσκος του Μπράιαν Φέρι χωρίς τη φωνή του, εκείνος εξήγησε πως «αυτή τη φορά δεν ήθελα να επικεντρωθώ στη φωνή μου. Βρίσκω αυτούς τους στίχους πολύ εμπνευσμένους, επρόκειτο για μια διαφορετική εμπειρία που μου επέτρεψε επίσης να επεξεργαστώ στοιχεία και ιδέες από παλιούς δίσκους των Roxy Music […] Δεν είναι τραγούδια που ακούς στο ραδιόφωνο, αλλά ήδη δουλεύουμε το δεύτερο κεφάλαιο».

Μεταξύ των ακυκλοφόρητων demos που ο Φέρι πάντρεψε με τις λέξεις της Αμέλια Μπάρατ συγκαταλέγονται και ορισμένα που προέρχονται από το «For Y our Pleasure», το δεύτερο στούντιο άλμπουμ των Roxy Music (και το τελευταίο στο οποίο συμμετείχε ο Μπράιαν Ινο), το οποίο κυκλοφόρησε το 1973, με μια νεαρή Αμάντα Λιρ να κρατάει με λουρί έναν πάνθηρα, στο εξώφυλλο.

«Η Αμάντα! Είναι εξαιρετική, πολύ αισθησιακή, έχει μεταδοτικό χιούμορ, είναι πανέξυπνη. Στήσαμε το σκηνικό με τον πάνθηρα μαζί με τον φωτογράφο Αντώνη Πράις, ακόμα κάνουμε παρέα, μου έκοψε τα μαλλιά χθες. Είχα γνωρίσει την Αμάντα σε μια επίδειξη μόδας και τη σκεφτήκαμε αμέσως. Ηταν πολύ διασκεδαστικό, χρησιμοποιήσαμε μια μαύρη Cadillac και η Amanda είχε ένα λίγο σαδομαζοχιστικό βλέμμα […] Η Αμάντα είχε πολλές γνωριμίες, ένα βράδυ στο Παρίσι μας πήγε για δείπνο με τον Σαλβαντόρ Νταλί» θυμάται ο Μπράιαν Φέρι, πάνω από μισό αιώνα μετά.

Οσο για τη συνάντησή του με τον σουρεαλιστή καταλανό ζωγράφο, «σχεδόν δεν μίλησε. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο στα Ηλύσια Πεδία. Εφτασε με μια μαύρη Cadillac. Στεκόταν με το μπαστούνι του και το μουστάκι του, ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα αλλά δεν είπε σχεδόν τίποτα. Υπήρχαν και πολλά μοντέλα στην παρέα μας».

Ακούγοντας για μοντέλα, ο απεσταλμένος της Repubblica στην πρωτεύουσα της Βρετανίας δεν κρατήθηκε και ρώτησε τον Μπράιαν Φέρι αν όντως είχε σχέσεις με όλα τα μοντέλα (πέρα από την Αμάντα Λιρ) που πόζαραν για τα εξώφυλλα των δίσκων του.

Χαμηλώνοντας το βλέμμα αλλά και τον τόνο της φωνής του, εκείνος αρκέστηκε να απαντήσει: «Λατρεύω την ομορφιά σε όλες τις εκφάνσεις της, αλλά δεν με θεωρώ σαγηνευτή. Για μένα οι γυναίκες είναι ένα μυστήριο. Αλλά είναι ωραίο να έχεις μυστήρια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News