Σήμερον: «Η Μενδώνη προσβάλλει τα Θεία». Το έργο αυτό, που ανέβηκε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τον βανδαλισμό στην Εθνική Πινακοθήκη, έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με άλλα έργα που έχουμε απολαύσει στο παρελθόν. Τα προηγούμενα ήταν βέβαια ακροαριστερής εμπνεύσεως και περιέγραφαν την υπουργό Πολιτισμού με τα ακριβώς αντίθετα κλισέ, ως τάχα συντηρητική και «του κατηχητικού».

Οι αναλύσεις εκείνες πήγαιναν σε βάθος διότι βασίζονταν σε ένα αντικειμενικό κριτήριο για το οποίο ο καθένας μπορεί να έχει γνώμη, αρκεί να κοιτάξει μερικές φωτογραφίες. Στηρίζονταν λοιπόν στον τρόπο που ντύνεται η υπουργός Πολιτισμού… Φως φανάρι!

Ωστόσο, όπως έγραφε η Μαίρη Αδαμοπούλου στα «Νέα» πριν από 11 χρόνια, η Μενδώνη έτσι ντυνόταν πάντα. «Εχει υιοθετήσει πολύ συντηρητικό τρόπο στο ντύσιμό της, που έχει αναδειχθεί σχεδόν σε στολή –ίσως κατάλοιπο από την εποχή που ήταν Αρσακειάς–, με ριχτά σακάκια, μακριές φούστες, φαρδιά πουκάμισα και χαμηλά παπούτσια, ενώ απαραίτητο αξεσουάρ είναι η στέκα στα κομμένα καρέ μαλλιά της και τα διακριτικά μυωπικά γυαλιά. Και βεβαίως χωρίς ίχνος μακιγιάζ» έγραφε το 2014 για την τότε γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ που «έβλεπε τους υπουργούς να περνούν».

Δεν άλλαξε επομένως τίποτα η Μενδώνη, όταν ανέλαβε το 2019 τα ηνία του υπουργείου Πολιτισμού, στον τρόπο που ντύνεται, για να συμβαδίσει τάχα με κάποιο ενδυματολογικό στιλ αναλαμβάνοντας θέση σε κεντροδεξιά κυβέρνηση και προερχόμενη από την Κεντροαριστερά…

Το στερεότυπο είχε όμως «κλειδώσει». Κάπως έτσι, η καρικατούρα για το πρόσωπο που θεωρείται σήμερα η καλύτερη υπουργός Πολιτισμού από την εποχή της Μελίνας Μερκούρη χρησιμοποιήθηκε στις πιο χυδαίες και αδίστακτες καμπάνιες λάσπης που έχουμε δει ποτέ στην περίοδο της Μεταπολίτευσης: από την απροκάλυπτη πολιτική αλητεία του «#ΝΔ Παιδεραστές» της περιόδου Τσίπρα (για ολόκληρη την κυβέρνηση) έως την κωμική αθλιότητα περί τσιμεντώματος της Ακρόπολης (!).

Δουλίτσα γινόταν, η καρικατούρα ενός ανθρώπου (που στο μεταξύ έλυνε προβλήματα εκείνων που την έβριζαν) λειτουργούσε μια χαρά. Στη συνέχεια τα άκρα παρουσίασαν τη Μενδώνη ως υπεύθυνη για την μη αναγνώριση των τυπικών προσόντων των καλλιτεχνών απέναντι στο ΑΣΕΠ. Αυτόν ξέρεις, αυτόν εμπιστεύεσαι. Επρόκειτο όμως για μια γραφειοκρατική απρονοησία που δεν είχε καμία σχέση με το ΥΠΠΟ και χανόταν στο βάθος του χρόνου και της πολυνομίας του ελληνικού Δημοσίου. Με την καρικατούρα της Μενδώνη ανά χείρας, έγιναν πορείες και διαμαρτυρίες και διατυπώθηκαν απειλές: «Θα σας φάμε»!

Τελικά, το πρόσωπο που έβριζαν και που δεν ευθυνόταν για την κανονιστική «τρύπα» του ελληνικού κράτους ήταν και αυτό που σκέφτηκε και οργάνωσε μια ολοκληρωμένη λύση. Την ίδρυση ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών (ΑΣΠΤ), με την οποία η Ελλάδα αποκτά τώρα για πρώτη φορά ΑΕΙ αποκλειστικά για τις παραστατικές τέχνες και καθιερώνεται κλάδος καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στο προσοντολόγιο του Δημοσίου.

Η εξέλιξη αυτή άφησε ομολογουμένως κάποιους από όσους πολεμούσαν την καρικατούρα της Μενδώνη (που κατασκεύασε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόγειά του) να ξύνουν με απορία το κεφάλι τους (σύμφωνα με το λεξικό του Cambridge η έκφραση «scratch your head» χρησιμοποιείται όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολία να αντιληφθεί τι έχει συμβεί).

Την αμηχανία που προκύπτει όταν κανείς δυσκολεύεται να πιστέψει ότι το στερεότυπο με το οποίο έκανε επί χρόνια μια χαρά τη δουλειά του αρχίζει να μπάζει νερά, έρχεται τώρα να ενισχύσει ένα ακόμα αναπάντεχο χτύπημα:

Η λυσσαλέα επίθεση που δέχεται σήμερα η υπουργός Πολιτισμού από τη μαύρη Ακροδεξιά επειδή δεν λογοκρίνει τα έργα τέχνης.

Η Νίκη, περιχαρής για την καταδρομική επίθεση του βουλευτή της Παπαδόπουλου στην Εθνική Πινακοθήκη, όπου βανδάλισε έργα τέχνης που δεν του άρεσαν, στράφηκε στη συνέχεια κατά της υπουργού Πολιτισμού. Το κόμμα, αντί να διαγράψει τον εν λόγω βουλευτή, απαίτησε με ανακοίνωσή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποπέμψει άμεσα τη Λίνα Μενδώνη.

Την κατηγορεί, δε, ότι «με τις πράξεις και την ανοχή της προσβάλλονται η πίστη και τα χρηστά ήθη των ελλήνων πολιτών, υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή και αποδομείται η εθνική μας ταυτότητα». Ποιον; Τη Μενδώνη! Την ίδια Μενδώνη που οι «θα σας φάμε» είχαν βαφτίσει «θεούσα» και έκαναν πασιχαρείς και χοροπηδώντας τη δουλειά τους πατώντας σε μια καρικατούρα! Το ένα άκρο αποδομεί το στερεότυπο του άλλου!

Αυτό κι αν είναι ιεροσυλία για την οποία ευθύνεται, ποιος άλλος; Η Μενδώνη. Διότι, σύμφωνα με τη Νίκη, υποστηρίζει μια «αγοραία κουλτούρα μηδενισμού και αποδόμησης των βασικών συστατικών της εθνικής μας ταυτότητας, στην οποία η θρησκευτική συνείδηση και πίστη παίζει καθοριστικό ρόλο». 

Βεβαίως, εκτός από τη μαύρη Ακροδεξιά που θα ήθελε να γίνουμε Ιράν και η υπουργός Πολιτισμού να λογοκρίνει τα έργα τέχνης, ήρθε και η Δεξιά της Κεντροδεξιάς –που ανησυχεί αυτές τις μέρες για τη θέση κάποιων υπουργών στον ανασχηματισμό– να μας πει ότι «αυτά καλό είναι να μη γίνονται». Και ότι τάχα στην Εθνική Πινακοθήκη δεν πρέπει να γίνονται περιοδικές εκθέσεις για να μην έχουμε άλλη φορά παρατράγουδα. Επιχείρημα αντίστοιχο τού «οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν κοντή φούστα».

Αλλά και η αντίληψη ότι η νέα Εθνική Πινακοθήκη (ένα από τα δεκάδες έργα επί Μενδώνη ανά την Ελλάδα) πρέπει να είναι κάτι σαν τον Τάφο του Τουταγχαμών, και όχι ένας ζωντανός οργανισμός, έχει ξεπεραστεί εδώ και δεκαετίες. Αρκεί να δει κανείς πώς λειτουργούν αντίστοιχοι οργανισμοί στις μητροπόλεις της Δύσης.

Δεν ξέρω αν έχει χιούμορ η υπουργός Πολιτισμού, αλλά, αν είχε, θα μπορούσε να στείλει την ανακοίνωση-αφορισμό της Νίκης εναντίον της σε όσους οργάνωσαν επί χρόνια (με κέφι και μπρίο) μια αποτυχημένη δολοφονία χαρακτήρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News