Η εκλογή του Κώστα Τασούλα στην Προεδρία της Δημοκρατίας σημαδεύτηκε από τις ασύμμετρες αντιδράσεις και την αμετροέπεια της αντιπολίτευσης, η οποία ως μη όφειλε, επιχείρησε να τον απαξιώσει. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του, από όπου απουσίασαν επιδεικτικά η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση.

Ελάχιστη, έως και καμία, αντιστοίχιση δεν έχουν αυτές οι αντιλήψεις με τις διαθέσεις των πολιτών και πάντως η αντιπολίτευση στον Πρόεδρο είναι αχρείαστη και άσκοπη. Οφείλει να ελπίζει κάποιος ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ότι όλοι θα κατανοήσουν πόση σημασία έχει η τήρηση της θεσμικής ευπρέπειας.

Πέραν των πολιτικών ισορροπιών και των λόγων που οδήγησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη συγκεκριμένη επιλογή του νέου αρχηγού του ελληνικού κράτους, οφείλει κάποιος να λάβει υπόψη του τα όσα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέφερε όταν ανακοίνωσε την απόφασή του και ειδικότερα την εξής φράση: «Εκρινα (…) ότι κατά το επόμενο διάστημα και σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μακρά διαδρομή στα κοινά και με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά».

Δεν θα πρέπει λοιπόν να υποτιμηθεί αυτή η παράμετρος, ούτε και να καλυφθεί από την ανοησία της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Από τις 13 Μαρτίου 2025 ο Κώστας Τασούλας είναι αρχηγός του κράτους και, κατά το Σύνταγμα, των Ενόπλων Δυνάμεων. Και οφείλει κάποιος πράγματι να δει σε ποια συγκυρία αναλαμβάνει καθήκοντα. Γεωπολιτικές αναταράξεις ιστορικής βαρύτητας βρίσκονται σε εξέλιξη, ο επαναπροσδιορισμός συμμαχιών και συσχετισμών θα είναι η επόμενη συζήτηση στα διεθνή fora και, μοιραία, αποτέλεσμα όλων αυτών θα (πρέπει να) είναι ο εθνικός αναστοχασμός για τη θέση της χώρας στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η επιστροφή ενός πολιτικού προσώπου στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν επιβεβλημένη.

Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να υποστηρίξει βάσιμα ότι το στοιχείο αυτό είναι και ένας αναγκαίος εθνικός συμβολισμός στην σημερινή συγκυρία. Ο Κώστας Τασούλας δεν είναι ο μοναδικός που μπορεί να τον ενσαρκώσει, είναι όμως ένας από τους πολύ λίγους και πιθανώς ο ιδανικός, αφού διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που «κάνουν» έναν καλό Πρόεδρο: ιστορική ενσυναίσθηση, ευρυμάθεια, πολιτική εμπειρία, μετριοπάθεια, νηφαλιότητα, ρεαλισμό και – διόλου ασήμαντο: δημοφιλία και προσήνεια.

Ολα αυτά τα πολιτικά και προσωπικά χαρακτηριστικά του Προέδρου έχουν σημασία, ως αντίβαρα σε μία εποχή κατά την οποία πολλοί ονειρεύονται ή και επιδιώκουν την επιστροφή των πολιτικών «τεράτων» – και όχι μόνο στην Ελλάδα. Οσο δε κι αν ορισμένοι επιμένουν στην ακρότητα, όπως η Πλεύση Ελευθερίας ή η Ελληνική Λύση, που απείχαν από την τελετή ορκωμοσίας, το ενωτικό προφίλ του νέου Προέδρου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Με αυτό ως δεδομένο, οι θεσμικές πολιτικές παρεμβάσεις του αρχηγού του κράτους σε συγκυρίες όπως η σημερινή μπορεί να έχουν ουσία και υπό αυτή την έννοια, το πρόσωπο που βρίσκεται στη θέση, έχει ιδιαίτερη αξία.

Στον σημερινό, ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο, η εκπροσώπηση του έθνους είναι παράμετρος κρίσιμη και όχι μόνον για λόγους εθιμοτυπίας. Εχει σημασία π.χ. το ποιος θα υποδεχθεί τον Ταγίπ Ερντογάν, τον  Εμανουέλ Μακρόν ή ακόμη και αυτόν τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Κώστας Τασούλας γνωρίζει καλά τις απαιτήσεις του ρόλου. Και για όσους θέλουν να είναι νηφάλιοι και ρεαλιστές, σήμερα είναι ο πλέον κατάλληλος για να τον αναλάβει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News