Ο αναμενόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι από τις σημαντικότερες αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στη σημερινή συγκυρία είναι ευνόητοι οι λόγοι και έχουν περιγραφεί.

Η ημέρα των ανακοινώσεων πλησιάζει και επειδή αυτή η κυβέρνηση πρωτοτυπεί προαναγγέλλοντας τους ανασχηματισμούς, παρατηρούνται διάφορα φαινόμενα. Υπουργοί (και τα περιβάλλοντά τους) διακινούν βεβαιότητες, οι οποίες χαρακτηρίζονται στην προκειμένη περίπτωση από μία ιδιαιτερότητα: στην πλειονότητά τους, οι διαρροές περιγράφουν τις αρνήσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών να αναλάβουν χαρτοφυλάκια που τους προτείνει ο Πρωθυπουργός και, ταυτόχρονα, καλλιεργείται «κλίμα» για την παραμονή του ενός ή του άλλου υπουργού στις σημερινές τους θέσεις.

Αυτό συμβαίνει κατ’ εξοχήν με το υπουργείο Υγείας και σε μεγάλο βαθμό με το Μεταφορών. Σύμφωνα με την (αυθαίρετη) φημολογία, ο μεν Αδωνης Γεωργιάδης «μένει» επειδή ο ίδιος το επιθυμεί διακαώς και έχει διαμηνύσει ότι δεν πάει πουθενά αλλού, ο δε Χρήστος Σταϊκούρας, επειδή δεν υπάρχει πρόθυμος αντικαταστάτης για το πλέον ανεπιθύμητο υπουργείο. Αλλο παράδειγμα είναι το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, από όπου θέλει να αποχωρήσει ο Βασίλης Κικίλιας – προφανώς επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι πολιτική επίπτωση μπορεί να έχει μία ακόμη αντιπυρική περίοδος.

Με αυτές τις νοοτροπίες όμως και, ειδικότερα, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις αποδεχθεί, ούτε ανασχηματισμός γίνεται, ούτε η χώρα κυβερνιέται. Ο Πρωθυπουργός δεν είναι δυνατόν ούτε να διαπραγματεύεται και να παζαρεύει υπουργεία, ούτε να δίνει «αέρα» σε όσους θεωρούν ότι διαλέγουν χαρτοφυλάκια, αναλόγως των διαθέσεών τους και, προφανώς, των φιλοδοξιών τους.

Με λίγα λόγια, υπό κανονικές συνθήκες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να κάνει σωστές επιλογές, να τις επιβάλει με το απόλυτο δικαίωμα που του παρέχει η θέση του και το Σύνταγμα και να στείλει σπίτι τους όποιους και όποιες θεωρούν ότι συνομιλούν επί ίσοις όροις μαζί του.

Οταν έχεις διαγράψει έναν πρώην Πρωθυπουργό, επειδή ζήτησε την απομάκρυνση του υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησής σου, στην παρούσα συγκυρία εμφανίζεται μία ευκαιρία ώστε να αποδειχθεί και να εμπεδωθεί ακριβώς αυτό: η σύνθεση της κυβέρνησης αποφασίζεται από τον Πρωθυπουργό, δεν είναι προϊόν διαβούλευσης με τον οποιονδήποτε υπουργό.

Ο,τι και να λένε ή νομίζουν διάφοροι, το κρίσιμο αυτή τη στιγμή είναι να δουλέψει η κυβέρνηση και την ίδια στιγμή, ο Πρωθυπουργός να διαφυλάξει την παράσταση ηγεσίας – κάτι που επισημαίνει τακτικός συνομιλητής του. Και τα δύο είναι σημαντικά, πρωτίστως για τη χώρα.

Υπό αυτήν την έννοια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την ευκαιρία, το προνόμιο, ίσως και το χρέος, να σχηματίσει μία κυβέρνηση των προθύμων και να στείλει στον «πάγκο» τους διστακτικούς. Ιδανικά θα όφειλε να αγνοήσει και τις ποσοστώσεις των εκλογικών περιφερειών στη σύνθεση της κυβέρνησης, όπως και να μην ενδώσει στον πειρασμό να δώσει ένα αξίωμα σε όσους απλώς γκρινιάζουν, αν δεν είναι ικανοί για τη δουλειά.

Η πρόκληση παρουσιάζεται σε μία δύσκολη συγκυρία, που δεν δικαιολογεί υψηλές προσδοκίες. Διαμορφώνει όμως υψηλές απαιτήσεις. Τα λάθη από εδώ και πέρα θα «μετράνε» διπλά και σε πολλά πεδία δεν θα υπάρχουν περιθώρια διορθώσεων.

Ορισμένοι επιμένουν ότι δεν υπάρχει «πάγκος» στη ΝΔ. Ισως αυτό να διορθωνόταν αν δεν έπρεπε να στελεχωθούν εξήντα τόσες θέσεις υπουργών, αναπληρωτών και υφυπουργών. Παρά τις δυσκολίες της περιόδου, περιθώρια για πρωτοτυπία υπάρχουν πάντως, στην απίθανη περίπτωση που θα σκεφτόταν ο Πρωθυπουργός να μειώσει τα μέλη της κυβέρνησης.

Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται υπερβολικά φιλόδοξα. Εμπίπτουν όμως στην κατηγορία του στοιχειώδους και θα έπρεπε να είναι η κεντρική ιδέα της κυβερνητικής στρατηγικής για το διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές.

Χρήσιμο εδώ είναι να θυμηθεί κανείς αυτό το απόσπασμα μίας από τις τελευταίες ομιλίες του Κώστα Σημίτη, στην προς τιμήν του εκδήλωση που είχε οργανώσει η Αννα Διαμαντοπούλου: «Υπάρχουν δύο λέξεις κλειδιά: το σχέδιο και η συγκυρία. Δεν προχωράς χωρίς σχέδιο – χωρίς στόχο και πρόγραμμα υλοποίησης. Προχωράς με τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, αλλά συχνά κόντρα στο ρεύμα. Είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί, για να είναι το όφελος που θα προκύψει πολύ μεγαλύτερο».

Είναι μία ευκαιρία για την κυβέρνηση και τη χώρα. Και όπως είχε επίσης αναφέρει ο αείμνηστος πρώην Πρωθυπουργός, «οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News