654
| REUTERS/Mario Anzuoni / CreativeProtagon

Το πρόβλημα με τις Ντέμι Μουρ

|REUTERS/Mario Anzuoni / CreativeProtagon

Το πρόβλημα με τις Ντέμι Μουρ

Αν κάποιος έφυγε από τα φετινά Όσκαρ με παράπονο, αυτός ήταν η Ντέμι Μουρ. Η ηθοποιός πάτησε το κόκκινο χαλί με τον αέρα της νικήτριας, μιας και οι προβλέψεις έλεγαν ότι είναι αδιαμφισβήτητο φαβορί, αλλά η Ακαδημία είχε άλλη γνώμη. Προτίμησε να δώσει το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου στην Μάικι Μάντισον, που υποδύθηκε μια Σταχτοπούτα στη σύγχρονη, ρεαλιστική εκδοχή της.

«Αδικο», γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα, όπου το όνομα της Ντέμι Μουρ βρίσκεται στις τάσεις ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Επρεπε να πάρει το βραβείο που στην πενηντάχρονη καριέρα της δεν έχει πάρει, σχολιάζουν οι χρήστες του διαδικτύου. Και η ίδια έμοιαζε να το απαιτεί κατά κάποιον τρόπο όλο το προηγούμενο διάστημα, υπονοώντας με τη στάση της ότι το να πάρει Όσκαρ θα είναι μια ένδειξη ότι η Ακαδημία δεν σνομπάρει τις γυναίκες στη μέση ηλικία. Μόνο που αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος να διεκδικείς την ορατότητά σου ως γυναίκα.

Η «ζητιανιά» της Ντέμι Μουρ δεν είναι το μόνο προβληματικό σημείο όσον αφορά την ταινία «The Substance» και την πρωταγωνίστρια της. Ολη η καμπάνια της στήθηκε γύρω από τον ηλικιακό ρατσισμό που υφίστανται οι γυναίκες στον σύγχρονο κόσμο, που τις πετάει εκτός τερέν μόλις χάσουν τη νεότητά τους. Φυσικά και πρόκειται για μια αλήθεια, με την οποία η μεγάλη οθόνη ορθώς καταπιάνεται, αλλά πολύ συχνά βλέπεις να υπερισχύει το μήνυμα έναντι της τέχνης.

Μέτριες ταινίες φτάνουν ψηλότερα απ’ όσο τους αξίζει, μόνο και μόνο επειδή κουβαλούν ένα δυνατό, για την εποχή, μήνυμα. Αλλού είναι ο ηλικιακός ρατσισμός και το κυνήγι της νεότητας, αλλού είναι κάτι άλλο. Και το «Emilia Perez» σε αυτή την κατηγορία τοποθετείται, της όχι και τόσο σπουδαίας ταινίας που η καμπάνια της περιστράφηκε γύρω από το γεγονός ότι μια τρανς ηθοποιός βρέθηκε για πρώτη φορά υποψήφια για Όσκαρ.

Γενικώς, οι καμπάνιες των σύγχρονων ταινιών στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το μοτίβο και είναι σαν να σε καλούν να τις δεις και να τις αξιολογήσεις περισσότερο για το μήνυμα πάρα για την καλλιτεχνική αξία τους. Και τα μίντια, περιστρεφόμενα γύρω από τις τάσεις, τις αναδεικνύουν σαν αριστουργήματα ενώ δεν είναι, κάτι που διαπιστώνεις όταν τις βλέπεις αλλά το αντιλαμβάνεσαι και στις απονομές, όπου η απουσία πραγματικά καλών ταινιών είναι εμφανής.

Ως προς το «The Substance», όμως, ακόμα και το μήνυμα αποδυναμώνεται από μια επιτήδευση που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Βλέπεις την Ντέμι Μουρ να υποδύεται μια μεσήλικη ηθοποιό που το σύστημα την εξορίζει λόγω ηλικίας. Η επαναφορά της νιότης εξελίσσεται σε ένα δυστοπικό, σουρεαλιστικό ξεγέλασμα του χρόνου που τελικά καταλήγει σε πανωλεθρία.

Τι θέλει να πει ο ποιητής, εν προκειμένω ο σκηνοθέτης; Συμφιλιωθείτε με τον χρόνο, το μήνυμα της ταινίας του. Μέχρι εδώ καλά. Το πρόβλημα ξεκινάει από το πλασάρισμα του μηνύματος της συμφιλίωσης με την ηλικία, που ασφαλώς συνδέεται με τη γυναικεία ενδυνάμωση, με μια πρωταγωνίστρια η οποία έχει και η ίδια παρασυρθεί από το κυνήγι της νεότητας, κάτι που φαίνεται στην όψη της.

Προφανώς και ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να επέμβει όσο θέλει στην εμφάνιση του, δεν κρίνεται γι’ αυτό, και ως προς τη συγκεκριμένη ταινία μια Ντέμι Μουρ ταίριαζε γάντι στο ρόλο, αλλά έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε χολιγουντιανές πρωταγωνίστριες να ευαγγελίζονται τη Γη της Επαγγελίας όπου η γυναίκα θα νιώθει επιτέλους καλά με τον εαυτό της σε κάθε ηλικία, ενώ οι ίδιες κάνουν τα πάντα για να μοιάζουν με τριαντάρες. Εχουμε βαρεθεί να βλέπουμε σταρ τίγκα στις πλαστικές να μας λένε να μην πολεμάμε τις ατέλειες μας, όπως και σταρ τσιτωμένες από τα απανωτά μπότοξ να μας προτρέπουν να αγκαλιάσουμε τις ρυτίδες μας.

Το μήνυμα που περνάει σε εμάς είναι τελικά ένα ψευτο-μήνυμα που δεν του αξίζει κανένα βραβείο, εκτός αν είναι χρυσό βατόμουρο. Και μια Ντέμι Μουρ που φεύγει απογοητευμένη από τα Όσκαρ δεν συγκινεί κανέναν. Ή, για να ακριβολογούμε, καμία μας.

ΥΓ. Είναι, επίσης, υποκριτικό το γεγονός ότι η ίδια η βιομηχανία θεάματος που στήνει πάνω σε αυτές τις γυναίκες καμπάνιες γυναικείας ενδυνάμωσης, τις ωθεί σε μια άκρως επεμβατική προς τον εαυτό τους διαδικασία διατήρησης της νεότητας, για να τις κρατήσει στο δυναμικό της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...