Ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας ήταν μακρύς και αιματηρός. Ταυτόχρονα, ήταν αβέβαιος και πολλοί ήταν εκείνοι που εξαρχής τον είχαν χαρακτηρίσει ως μια πρωτοβουλία που στόχευε σε κάτι ουτοπικό και το πιο πιθανό ήταν ότι θα στοίχιζε την ίδια την επιβίωση του Γένους. Ευτυχώς για εμάς, η ανδρεία αλλά και η απελπισία εκείνων που ξεσηκώθηκαν, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής στην ανατολική Μεσόγειο, οδήγησαν τελικά στην ίδρυση του μικρού και λειψού ελληνικού κράτους, που γεννήθηκε μέσα στα αίματα.

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης υπήρξαν πολλές στιγμές δόξας και ηρωισμού, που μέχρι σήμερα προκαλούν ρίγη συγκίνησης και εθνική υπερηφάνεια. Οπως υπήρξαν και άλλες τόσες στιγμές εμφύλιου σπαραγμού που προξενούν ντροπή. Μία από τις πιο ένδοξες στιγμές της Επανάστασης ήταν η Μάχη του Κερατσινίου, που δόθηκε στα τελευταία χρόνια του Αγώνα, και είχε ως πρωταγωνιστή τον «γιο της καλόγριας», τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Τον Απρίλιο του 1826 Μεγάλη Βρετανία και Ρωσία υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης, το πρώτο επίσημο διπλωματικό έγγραφο που αναγνώριζε την πολιτική ύπαρξη των Ελλήνων. Η μοίρα όμως που περίμενε τους επαναστατημένους Ρωμιούς ήταν ακόμα άγνωστη. Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία ήταν ακόμη μακρύς, και το 1826 έμοιαζε σενάριο σχεδόν ουτοπικό. Μόλις λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης, στις 10 Απριλίου 1826, το Μεσολόγγι έπεσε ηρωικά, έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο πολιορκίας. Δύο μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1826, οι Οθωμανοί, με επικεφαλής τον Κιουταχή, ξεκίνησαν να πολιορκούν την Ακρόπολη των Αθηνών.

Ο Καραϊσκάκης, η ηγετική μορφή του Αγώνα στη Ρούμελη, πέτυχε σημαντικές νίκες, με αποκορύφωμα τη Μάχη της Αράχοβας τον Νοέμβριο του 1826. Ωστόσο οι επιτυχίες του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο δεν άφηναν περιθώρια εφησυχασμού. Η άμυνα της Αθήνας ήταν απαραίτητη. Ετσι, ο Καραϊσκάκης θεώρησε απαραίτητο να καταλάβει την περιοχή του Κερατσινίου, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση προς την Ακρόπολη για να ανακουφίσει τους πολιορκημένους, διαφυλάττοντας ταυτόχρονα τα νώτα του από τη θάλασσα.

Η Μάχη του Κερατσινίου, που έλαβε χώρα στις 3 και 4 Μαρτίου 1827, οδήγησε σε ολοκληρωτική ήττα των Οθωμανών, που αποκρούστηκαν από τις πολύ λιγότερες αλλά ηρωικά μαχόμενες ελληνικές δυνάμεις. Οσο για τις απώλειες, για τους μεν Ελληνες ήταν τρεις νεκροί και 20 τραυματίες, ενώ για τους Οθωμανούς ανέρχονταν περίπου σε 300 νεκρούς και 500 τραυματίες.

Η νίκη στο Κερατσίνι αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές στιγμές της Επανάστασης και αδιαμφισβήτητη απόδειξη των σπουδαίων στρατιωτικών ικανοτήτων του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Σαράντα μέρες αργότερα, ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης», όπως τον έχει αποκαλέσει ο Κωστής Παλαμάς, άφηνε την τελευταία του πνοή στο Φάληρο, ανήμερα της ονομαστικής εορτής του, στις 23 Απριλίου 1827.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News