Στις αρχές Μαρτίου του 2023, πριν στήσουν «μαγαζάκι» τα κόμματα, οι νέοι διαδήλωναν και γέμιζαν τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα. Ηταν οι πρώτες ημέρες μετά το σοκ της τραγωδίας των Τεμπών. Στις 26 Ιανουαρίου του 2025, και πάλι πριν στήσουν «μαγαζάκι» τα κόμματα, οικογένειες με παιδιά γέμισαν ξανά τις πλατείες.

Λίγα εικοσιτετράωρα ωστόσο πριν από τη συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση, μέσω υπουργού της που εκφράζεται με κραυγές (στα όρια της υστερίας), μεταδίδει εικόνα έλλειψης ψυχραιμίας.

Αναρωτιέται κανείς γιατί; Θα περίμενε κανείς ότι αυτή την έλλειψη ψυχραιμίας θα την άφηνε η κυβέρνηση σε όσους ένιωσαν ότι άργησαν να πιάσουν στασίδι: για να καπηλευτούν τη φωνή των συγγενών και όσων μαζί τους ζητούν απαντήσεις.

Ομως, όχι. Παρότι αντέδρασε με ψυχραιμία μετά τις διαδηλώσεις της 26ης Ιανουαρίου, και παρότι οι διαγωνιζόμενοι/διαγκωνιζόμενοι στην κούρσα της καπηλείας, κατέστησαν σαφή την αγωνία τους για πολιτικά οφέλη (αμφισβητώντας τη Δικαιοσύνη και στήνοντας χορό συνωμοσιολογίας για τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου), έγινε ξανά το ίδιο λάθος.

Είδαμε και ακούσαμε πάλι τις κραυγές του (ίδιου) υπουργού της κυβέρνησης, που δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο με όσα λέει, αλλά και με τον τρόπο που τα λέει. Η εικόνα και αυτό που μεταδίδει ένας άνθρωπος που κραυγάζει και χτυπάει τα χέρια του στο τραπέζι δεν είναι αυτή της ψυχραιμίας. Εξηγείται ίσως μόνον στο επίπεδο του εσωτερικού ανταγωνισμού: «ξέσπασε» επειδή κάποιος άλλος υπουργός του έκλεψε την ατάκα, επειδή απάντησε πρώτος στη Βουλή στα αδιανόητα υπονοούμενα του Σωκράτη Φάμελλου για τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου.

Δεν δικαιολογείται όμως αυτή η ένταση λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την 28η Φεβρουαρίου. Και δεν αποτελεί δικαιολογία ότι οι άλλοι το άρχισαν. Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση. Η δουλειά της είναι να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διασφαλίσει, πρώτον, να μάθουμε από τη Δικαιοσύνη και το κράτος όλη την αλήθεια για τα Τέμπη, και, δεύτερον, πως όσοι κατέβουν στον δρόμο για να διαδηλώσουν θα έχουν τις μέγιστες δυνατές εγγυήσεις ασφαλείας.

Δεν είναι δουλειά κανενός να κολλάει προκαταβολικά μια στάμπα σε όποιον θέλει να διαδηλώσει, ότι τάχα θα υποστηρίξει το α’ ή το β΄ πρόσωπο. Μέχρι σήμερα ορθά δεν το είχε κάνει η κυβέρνηση και όσο την εκφράζει στον δημόσιο διάλογο ο συγκεκριμένος υπουργός, υπάρχει πρόβλημα.

Λες και το μετριοπαθές ακροατήριο, αυτό που κρίνει κάθε φορά το αποτέλεσμα στις εκλογές, είναι τυφλό και δεν βλέπει τι συμβαίνει. Λες και το ίδιο ακροατήριο, αυτό που βλέπει τι συμβαίνει από κόμματα, οργανώσεις, εκδοτικά συμφέροντα, δήθεν χιουμορίστες τηλε-ευαγγελιστές, κομματόσκυλα και «εμπρηστές» του Διαδικτύου, δεν έχει δικαίωμα να βγει μαζικά στον δρόμο και να διαδηλώσει: για τα Τέμπη και μαζί για την ακρίβεια και τα χάλια του κράτους.

Δημοκρατία δεν έχουμε μόνο την ημέρα των εκλογών. Επομένως, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός έχουν την ευκαιρία όσο πλησιάζουμε στην Παρασκευή να κάνουν την υπέρβαση και να διασφαλίσουν ότι οι μετριοπαθείς πολίτες, ο κορμός της ελληνικής κοινωνίας, οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους, θα μπορούν να διαδηλώσουν ειρηνικά. Ακόμη περισσότερο: να τους προστατεύσουν από τους προβοκάτορες και τα παρατράγουδα που φέρνουν οι τοξικές ατζέντες.

Ολα τα υπόλοιπα στερούνται στοιχειώδους πρόβλεψης. Και σε μια συγκυρία όπου συμβαίνουν πράγματα αληθινά επικίνδυνα για την Ευρώπη και τη χώρα μας, θα ήταν κρίμα να ξεσπάσει αναταραχή στην Ελλάδα. Τη στιγμή ακριβώς που η χώρα μας δεν πρέπει να μπει στο «μάτι» του διεθνούς γεωπολιτικού κυκλώνα. Αλλοι θα βγουν κερδισμένοι αν συμβεί κάτι τέτοιο, κι εμείς, για άλλη μια φορά, χαμένοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News