Ενας νεαρός άνδρας, εξουθενωμένος, αποβιβάζεται από ένα φορτηγό γεμάτο ανθρώπους, και ακολουθεί ένα μονοπάτι ανάμεσα σε χαμόκλαδα, χρησιμοποιώντας έναν φακό για να προσανατολίζεται στο σκοτάδι. Σύντομα εισέρχεται παράνομα στις ΗΠΑ. Μόλις έχει αρχίσει η νέα ταινία της Τζέσικα Τσαστέιν.

«Να τη, στην αίθουσα Τύπου με την κόκκινη κόμη της», γράφει σε ανταπόκρισή του από το Βερολίνο ο Βαλέριο Καπέλι της Corriere della Sera. «Τη φέρει ωσάν στέμμα, στρέφοντας την προσοχή της Berlinale στο άβολο θέμα της μετανάστευσης στην Αμερική του Τραμπ», προσθέτει ο ιταλός δημοσιογράφος. Η Τζέσικα Τσαστέιν είναι μια «ανεπιτήδευτη κοκκινομάλλα με διακριτική ομορφιά και με ξεκάθαρες ιδέες για την πολιτική και τα δικαιώματα […] έχει μια εγκάρδια ανθρωπιά κάτω από τη διάφανη επιδερμίδα της», συμπληρώνει.

Στο Βερολίνο – στην 75η Μπερλινάλε – μετέβη ως πρωταγωνίστρια του «Dreams» του μεξικανού σκηνοθέτη Μισέλ Φράνκο, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως ο ανεξάρτητος κινηματογράφος της πηγαίνει όσο και οι υπερπαραγωγές. Η αμερικανίδα ηθοποιός και ο μεξικανός σκηνοθέτης είχαν συνεργαστεί ξανά στο «Memory», μια ταινία για δύο βασανισμένες ψυχές. Στο «Dreams» υποδύεται μια ζάπλουτη και εξεζητημένη φιλάνθρωπο η οποία τα μπλέκει με έναν άνδρα από έναν άλλο κόσμο.

«Αναπτύσσω μια ερωτική σχέση με έναν νεαρό χορευτή […] Είναι Μεξικανός, στην ταινία έχει μόλις περάσει παράνομα τα σύνορα. Θέλει την υποστήριξή μου. Αλλά η άφιξή του στο Σαν Φρανσίσκο γκρεμίζει τον κόσμο μου, την άσπιλη υπόληψή μου και το μέλλον μου στο ίδρυμα του πατέρα μου που υποστηρίζει τις τέχνες […] είναι Δημοκρατικός εξ ιδιοσυγκρασίας, διαισθάνεται τη σχέση μου, με προειδοποιεί, υπάρχουν όρια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν», συνόψισε η Τζέσικα Τσαστέιν, συνομιλώντας με τον Βαλέριο Καπέλι.

Οσο για το ποιόν της «Τζένιφερ Μακάρθι» την οποία υποδύεται, «είναι καλός άνθρωπος, ή τουλάχιστον πιστεύει ότι είναι. Αλλά αυτό είναι εύκολο, όταν είσαι πλούσιος, όλα πάνε καλά γύρω σου και δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Εάν, όμως, πρέπει να αντιμετωπίσεις μια πρόκληση, όπως συμβαίνει σε όλους στη ζωή… Είναι μια ισχυρή και μοναχική γυναίκα, δεν μπορεί να αναπτύξει μια αληθινή σχέση, δεν είναι ικανή, κυριαρχείται από τους άντρες γύρω της, τον πατέρα και τον αδερφό, και δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τις σχέσεις της. Εδώ και χρόνια δίνω μάχη για πολύπλοκους γυναικείους ρόλους, ειδικά στις ΗΠΑ όπου οι γυναικείοι χαρακτήρες λειτουργούσαν υποστηρικτικά, σχεδόν ωσάν αγίες και μάρτυρες. Αυτή η ταινία είναι εξαιρετική, το να δουλεύεις με λιγότερα χρήματα σου δίνει περισσότερη ελευθερία».

Εξακολουθεί, όμως, η Αμερική να είναι η χώρα των ονείρων, όπως θα μπορούσε να υποδηλώνει ο τίτλος της ταινίας; «Ελπίζω ότι, όπου κι αν ζουν οι άνθρωποι, είναι η χώρα των ονείρων, με την έννοια ότι πρέπει να βρίσκουμε ελπίδα παντού. Υπάρχουν μέρη, όπως το Αφγανιστάν ή το Ιράν, όπου η ζωή για τις γυναίκες είναι απίστευτα δύσκολη, αλλά εάν δεν μπορείς να βρεις κάποια ελπίδα, τι νόημα έχει να συνεχίζεις;», σχολίασε η πολυβραβευμένη (και με Οσκαρ) 47χρονη ηθοποιός.

Κανένας, οπότε, δεν πρέπει ποτέ να σταματάει να αγωνίζεται, «ώστε να δημιουργήσουμε το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την κοινωνία που όλοι ονειρευόμαστε. Υπάρχουν πολλές πτυχές στη σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού, κατά μία έννοια η μία χώρα έχει ανάγκη την άλλη και πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται αναλόγως. Για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται ενεργή συμμετοχή. Εγώ δεν θα σταματήσω ποτέ να αγωνίζομαι για την πατρίδα μου», συμπλήρωσε.

Γιατί, όμως, η Τζέσικα Τσαστέιν λατρεύει, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα, την (εξίσου εξαιρετική) Ιζαμπέλ Ιπέρ; «Την αγαπώ για το πώς ωθεί τους ρόλους στα άκρα, για το ότι ανταγωνίζεται τον ίδιο της τον εαυτό. Είναι μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή ηθοποιός. Και εμένα μου αρέσει η αλλαγή. Νομίζω ότι έχω ισχυρή εργασιακή ηθική, αν και δεν θέλω να έχω τον απόλυτο έλεγχο», είπε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News