Σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει μάλλον το «έξις δευτέρα φύσις» και ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Παναγιωτόπουλος ήλθε να το επιβεβαιώσει, με τα όσα είπε σε ομήγυρη ψηφοφόρων του. Το ότι πλησιάζει το καρναβάλι της Πάτρας δεν μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογία, άλλωστε τα πράγματα εκεί είναι πιθανώς πιο συντεταγμένα από το μπάχαλο που εμφανώς πλέον θέλουν ορισμένοι να προκαλέσουν.

Με πιο βαριά διάθεση ακολούθησε η ανεξάρτητη πλέον πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ραλλία Χρηστίδου, που σε ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα αποφάνθηκε ότι ο θάνατος του Βασίλη Καλογήρου, γιου της εισαγγελέως που χειρίστηκε την υπόθεση των Τεμπών, είναι μαφιόζικη δολοφονία, με στόχο τον εκφοβισμό της Δικαιοσύνης. Προφανώς, με στόχο τη συγκάλυψη της αλήθειας για τα Τέμπη.

Με αφορμή αυτά και εν όψει της προγραμματισμένης συγκέντρωσης της 28ης Φεβρουαρίου, οπότε συμπληρώνονται δύο χρόνια από το δυστύχημα, στα κοινωνικά δίκτυα μοιάζει να έχει ξεσπάσει μια νέα αντικυβερνητική τζιχάντ. #ΝΔ_μαφία είναι το νέο εφεύρημα των μαχητών του πληκτρολογίου. Η εχθροπάθεια αναδύεται και πάλι, ο διχασμός είναι, για ορισμένους, μια θεμιτή επιδίωξη.

Με αφορμή τα Τέμπη εκδηλώνεται πλέον μια συστηματική προσπάθεια πολιτικής δολιοφθοράς και ολικής επαναφοράς στο 2010-2014, δίχως όμως καν κάποιο πραγματικό έρεισμα. Ή μήπως κάποιοι νοσταλγούν τον «Δεκέμβρη» του ’08; Η μπαχαλοποίηση είναι μία επιδίωξη ορατών και γνωστών προσώπων ή πολιτικών χώρων ή, αν το θέλει κανείς πιο βαρύγδουπο, δυνάμεων.

Είναι από τη μία ο γνωστός, παλιός, καλός ΣΥΡΙΖΑ, καλή ώρα με τον βουλευτή Αχαΐας, ο οποίος βλέπει την κυβέρνηση ως «συμμορία», με επικεφαλής έναν «χαζό πρωθυπουργό». Η διαφορά είναι ότι κάνοντας, λέγοντας ή ενθαρρύνοντας τέτοιες συμπεριφορές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδικεί σήμερα το παραμικρό, πέραν ενδεχομένως της εισόδου του στη Βουλή. Είναι η λογική του πολιτικού καμικάζι, ο οποίος απλώς σπέρνει την καταστροφή με έναν ηρωικό θάνατο. Θα μπορούσε κάποιος να το περιγράψει και με χειρότερους όρους, αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι προσβολές.

Από την άλλη, είναι πιο ξεκάθαρο ότι η μπαχαλοποίηση είναι εξαιρετικά ωφέλιμη, δημοσκοπικά τουλάχιστον, για κόμματα και σχηματισμούς, όπως η Πλεύση Ελευθερίας και η Φωνή Λογικής. Είναι οι δύο μόνες περιπτώσεις που τα ποσοστά τους σε ορισμένες δημοσκοπήσεις υπερδιπλασιάζονται και εκτοξεύονται σε διψήφια νούμερα. Δεν πρέπει κανείς να αιφνιδιαστεί αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί και στις εκλογές.

Ο,τι και αν νομίζουν ορισμένοι (ακόμη και στην κυβέρνηση), η πολιτική δεν εξελίσσεται διατακτικά, ούτε βεβαίως βολονταριστικά. Για ό,τι συμβαίνει υπάρχουν λόγοι και τα γεγονότα επιδρούν ως θρυαλλίδες.

Εδώ τα πράγματα είναι, κατά πάσα βεβαιότητα, σχετικά απλά. Από τη μία, η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ έχει απελευθερώσει ομάδες και γκρουπούσκουλα, τα οποία έχουν στο DNA τους την αντίδραση, την «αντίσταση», τον κινηματισμό και οτιδήποτε άλλο, μηδενιστικό έως και επικίνδυνο. Παιχνιδάκι αποδεικνύεται μέχρι στιγμής για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου το «ψάρεμα» σε αυτή τη δεξαμενή.

Από την άλλη, οι δεξιοί που ενοχλούνται από τον Μητσοτάκη, για όποιους λόγους, υπαρκτούς ή ανύπαρκτους, οικονομικούς ή αισθητικούς, γοητεύονται από τη Λατινοπούλου και εύκολα δηλώνουν ότι «θα το ψηφίσουν το κορίτσι». Κάποιοι από αυτούς, έτσι «για την αλητεία». Ετσι είναι η δημοκρατία – δίχως καμία υπαινικτική διάθεση· απλώς πρέπει να το έχουν υπόψη τους όλοι.

Δεν πρέπει σε αυτές τις περιστάσεις να λησμονούμε το ΚΚΕ. Η εντυπωσιακή εκλογική αντοχή του τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε στασιμότητα και μερική υποχώρηση. Ομως είναι μάλλον καιρός να δει κάποιος ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα αυτής της νοοτροπίας του σαμποτέρ, που κατά περίπτωση επιλέγει να το παίξει και θεσμικός, αφού βεβαίως κάποιοι του το επιτρέπουν, παρά τη ζημιά που έχει κάνει. Τώρα που τα έχει βάλει με την Κωνσταντοπούλου, μπορεί κανείς να αναμένει πλούσιο θέαμα, μέρος και αυτό του επαπειλούμενου μπάχαλου.

Το θέμα με όλα αυτά δεν είναι ότι αν επιβεβαιωθούν στις εκλογές, θα πάθει ζημιά ο Μητσοτάκης. Είναι, πολύ περισσότερο, ότι δείχνουν πως το πολιτικό αδιέξοδο και το ενδεχόμενο να μείνει ακυβέρνητη η χώρα, δεν είναι και τόσο απίθανο. Γιατί αυτό θα συμβεί αν επιβεβαιώνονταν οι σημερινές δημοσκοπήσεις.

Η εξασθενημένη ΝΔ θα ήταν με διαφορά πρώτη, αλλά δίχως δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης και όλοι οι υπόλοιποι θα πετροβολούσαν με μανία. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι έπειτα από κάποιες επαναληπτικές εκλογές θα επιτυγχανόταν η αυτοδυναμία, το κλίμα είναι σε τέτοιο βαθμό δυναμιτισμένο, που η χώρα στην ουσία δεν θα ήταν δυνατό να κυβερνηθεί.

Ασχέτως του αν ενδιαφέρει ή όχι, όλα αυτά που βλέπουμε να διαμορφώνονται, θα πρέπει να συνεκτιμηθούν αφότου λάβει κανείς υπόψη και τα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται διεθνώς. Η εκλογή Τραμπ αλλάζει τον κόσμο με σαρωτικό τρόπο, η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο αποσύνθεσης και κρίσεις πρωτοφανείς είναι πιθανό να εκδηλωθούν σε όλα τα πεδία, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό. Ενδεχομένως και να χρειαστεί η πολιτική τάξη της χώρας συνολικά να βρεθεί αντιμέτωπη με κρίσεις εθνικών διαστάσεων, αν η νέα αμερικανική ηγεσία θελήσει να εφαρμόσει το νέο δόγμα-οδοστρωτήρα στην περιοχή μας, π.χ. στην περίπτωση του Κυπριακού ή και σε πεδία στενότερου ελληνικού ενδιαφέροντος.

Προέχει λοιπόν το μπάχαλο; Eλειψε τόσο πολύ σε αυτή τη φωνακλάδικη μερίδα των Ελλήνων εκείνη η αίσθηση του μετέωρου, η αδρεναλίνη της ελεύθερης πτώσης; Μπορεί να ισχύει αυτό. Οσο και να θέλουν ορισμένοι όμως να κάνουν χαβαλέ, η εποχή επιβάλλει την προμήθεια αλεξίπτωτου που –μάλλον– δεν παρέχεται δωρεάν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News