«Το 1925 ο Χάρολντ Ρος, ο ιδρυτής του New Yorker, οραματίστηκε ένα περιοδικό εξυπνάδας, ρεπορτάζ, μυθοπλασίας, τέχνης και κριτικής, που θα δείχνει την ίδια την εικόνα της ζωής στη μητρόπολη» έδωσε τις συστάσεις το ειδικό εκδοτικό σημείωμα του Ντέιβιντ Ρέμνικ στο αμερικανικό δημοσιογραφικό μέσο που συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής.

«Εναν αιώνα μετά, το The New Yorker παραμένει γνωστό για την ικανότητά του να εκπλήσσει, να ευχαριστεί και να ενημερώνει με ακρίβεια και εις βάθος. Ας γιορτάσουμε μαζί, με ένα πλήθος εκδηλώσεων…», κ.λπ.

Κακή συγκυρία να είσαι ένα από τα ιστορικά media των ΗΠΑ, με Δημοκρατικές αρχές, Δημοκρατικό ήθος και Δημοκρατικά ήθη, να έχεις τα 100ά σου γενέθλια και να τα γιορτάζεις με τον Τραμπ πρόεδρο, ο οποίος «απελαύνει αλυσοδεμένους μετανάστες» – φοβερή ήταν, ομολογουμένως, και η ατάκα της Repubblica (Τζάνι Ριότα) στο ρεπορτάζ για το εορταστικό θέμα, άρα της αξίζει ένα παχύ παχύ και αφράτο κομμάτι από την τούρτα με τα κεράκια.

To ιταλικό μέσο έδωσε λεπτομέρειες της διαχρονικότητας του μέσου. «Το 1998 η δημοσιογράφος Λίλιαν Ρος σκανδάλισε το Μανχάταν με τα απομνημονεύματά της από τα 40 χρόνια ζωής δίπλα στον Γουίλιαμ Σον, τον θρυλικό δημοσιογράφο του New Yorker. Η Ρος πήρε συνέντευξη από τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ το 1950, όταν αυτή ήταν 24 ετών και εκείνος 51 ετών και την αποκαλούσε διαρκώς ‘‘κόρη μου’’.

»Σε αυτό το βιβλίο η Ρος αφηγήθηκε μια ζωή ολόκληρη με φόντο το έντυπο που κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου 1925 με την καρικατούρα του δανδή Eustace Tilley στο εξώφυλλό του. Τώρα η επέτειος γιορτάζεται με συναυλίες, πάνελ για το μέλλον των ΗΠΑ, με μία μεγάλη έκθεση στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, κ.ά.». Και οι Ιταλοί επεκτάθηκαν και σε άλλα στοιχεία.

«Το δίδυμο Χάρολντ Ρος και Γουίλιαμ Σον βασίλεψε στο New Yorker από το 1925 έως το 1977 και κληρονόμος της δημοσιογραφικής μανίας τους είναι πλέον ο Ρέμνικ, επικεφαλής του συντακτικού προσωπικού από το 1998. Δεν έλειψαν τα λάθη και οι προκαταλήψεις κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, από την κωμική άρνηση καταχώρισης διαφημίσεων με είδη υγιεινής μέχρι τον αποκλεισμό των συγγραφέων της Beat Generation, δηλαδή των μπίτνικς».

Και τις δικές μας ευχές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News