Νέα δεδομένα στο ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον διαμορφώνει η εξέλιξη και, κυρίως, η διαχείριση της υπόθεσης των Τεμπών.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση γενικότερα δέχονται πιέσεις πανταχόθεν και ήδη γίνεται αισθητό ότι η εξεύρεση διεξόδου δεν θα είναι ούτε εύκολη, ούτε σύντομη υπόθεση. Στο Μέγαρο Μαξίμου γίνεται αισθητή η νευρικότητα και ζητούμενο είναι η εμπέδωση μίας πραγματικότητας: ότι το κλίμα πιθανότατα θα παραμείνει βαρύ επί μακρόν, όμως δεν πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα καθορίσει και το αποτέλεσμα των εκλογών. Υπό αυτήν την έννοια, αναζητείται, κατ’ αρχάς, ψυχραιμία.

Τα όσα συνέβησαν με έναυσμα την πολυπληθή διαδήλωση της 26^ης Ιανουαρίου και την συνέντευξη του Πρωθυπουργού αμέσως μετά, επέδρασαν με τρόπο καθοριστικό σε κάθε επίπεδο· ψυχολογικό, επικοινωνιακό και καθαρά πολιτικό.

Η συγκυρία ήταν ατυχής, καθώς η αιφνιδιαστική αυτή αλλαγή στην πολιτική ατμόσφαιρα ήλθε σε μία στιγμή κατά την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε θεωρήσει ότι έκλεισε το εσωτερικό μέτωπο των (για οποιονδήποτε λόγο) δυσαρεστημένων σε κυβέρνηση και κόμμα, με την επιλογή του Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ενδεικτικό  των διαθέσεων σε διάφορα κομματικά και κυβερνητικά παράκεντρα είναι το γεγονός ότι μερίδα της ΚΟ που φάνηκε να είχε κατευναστεί με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κώστα Τασούλα, επανήλθε, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, με επικριτικά σχόλια για τις επιλογές του Πρωθυπουργού και του επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου. Σε αυτή την (ανομοιογενή πάντως) ομάδα συγκαταλέγονται και στελέχη προσκείμενα στους Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά αλλά και διάφοροι μονίμως επίδοξοι υπουργοί και υφυπουργοί.

Παράλληλα, είναι χαρακτηριστικά διάφορα δημοσιεύματα, με γνωστή προέλευση και «πηγές» από τα ενδότερα της ΝΔ, τα οποία είτε προεξοφλούν είτε την παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την αλλαγή ηγεσίας (και Πρωθυπουργού) «εν πτήσει», κατά τα πρότυπα του Γιώργου Παπανδρέου το 2011, είτε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Τίποτα από τα δύο, προφανώς, δεν περιλαμβάνεται στους σχεδιασμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γνωρίζει όμως ο Πρωθυπουργός ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μία πολιτική «προσεισμική» δραστηριότητα και μία εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, την οποία θα είναι δύσκολο να υπερβεί, για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως:

• Η συντήρηση του θέματος στην επικαιρότητα, με αφορμή την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που θα πρέπει να διεξαχθεί στη Βουλή αφότου κατατεθούν τα πορίσματα των ελλήνων και ξένων εμπειρογνωμόνων.
• Η αναμενόμενη κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας, όποτε και αν γίνει.
• Το ενδεχόμενο της σύστασης Προανακριτικής Επιτροπής.
• Η έναρξη της δίκης, από την οποία προεξοφλείται ότι θα προκύπτουν στοιχεία που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τροφοδοτούν την ειδησεογραφία και θα συντηρούν την πολιτική αντιπαράθεση γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.

Εν όψει όλων αυτών, στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη διαμορφώνεται η επίγνωση ότι οι πολιτικοί ελιγμοί στο εξής θα απαιτήσουν έναν άλλου τύπου στρατηγικό σχεδιασμό.

Ο αναμενόμενος ανασχηματισμός δεν θα επαρκέσει από μόνος του για να αλλάξει το βαρύ κλίμα. Γνωρίζει ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του ότι θα απαιτηθούν και πολλά άλλα, πιο «βαριές» αποφάσεις, έμπρακτες αλλαγές σε πεδία που αναδεικνύονται ως προβληματικά για την κυβέρνηση, παραδοχές λαθών εφόσον παραστεί ανάγκη και γενναία αυτοκριτική.

Την ίδια στιγμή, η υπόθεση επιδρά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία, στις περιπτώσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνουν ότι από τα Τέμπη δεν αποκομίζουν πολιτικά οφέλη, ενώ οι λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις εμφανίζονται δημοσκοπικά ενισχυμένες.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά στα δύο πρώην κυβερνητικά κόμματα, τα Τέμπη έχουν προκαλέσει έναν μεταξύ τους διαγκωνισμό, ο οποίος εκδηλώνεται με αφορμή το ποιος θα καταθέσει πρώτος πρόταση δυσπιστίας και ποιος θα συνταχθεί, δεδομένου ότι κανείς δεν διαθέτει τις απαιτούμενες 50 ψήφους.

Με αφορμή αυτά, στο ΠΑΣΟΚ προφανώς αντιλήφθηκαν ότι σε περίπτωση κατά την οποία συμφωνούσαν στην βιαστική κατάθεση της πρότασης, κατ’ αρχάς θα κατηγορούνταν ότι γίνονται «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ και του Σωκράτη Φάμελλου, για τον οποίο σημειώνουν μάλιστα ότι συμμετείχε στην γνωστή «σύσκεψη» στο Μάτι, με την ιδιότητα του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος. Πέραν αυτού, θα «έκαιγαν» ένα χαρτί, που κατά πάσα πιθανότητα θα προσφέρουν τα αναμενόμενα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας από το ΠΑΣΟΚ σε καταλληλότερο χρόνο, αποκτά στρατηγικό χαρακτήρα και έχει διπλό διπλό στόχο: Αφενός, την συντήρηση της πίεσης προς την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, αφετέρου, τον «εξαναγκασμό» του ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί με την πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη.

Το ζήτημα πάντως που θα παραμένει σε εκκρεμότητα και για τα δύο κόμματα είναι η δημοσκοπική ανάκαμψη και ειδικότερα για το ΠΑΣΟΚ, η διαμόρφωση μίας δυναμικής η οποία θα πείθει ότι μπορεί να αναδειχθεί σε εναλλακτική λύση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News