«Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κλείνει τα 71 τον επόμενο μήνα και διανύει την τρίτη δεκαετία του στην ηγεσία του τουρκικού έθνους, ωστόσο η όρεξή του για ολοένα μεγαλύτερη ισχύ δεν τον έχει εγκαταλείψει» γράφει σε άρθρο του στους Financial Times ο ειδικός σε θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής Τόνι Μπάρμπερ.

Τη Δευτέρα ο Ερντογάν «βάφτισε» το 2025 «χρονιά της οικογένειας» και παρουσίασε μια σειρά από μέτρα για τόνωση της γεννητικότητας στην Τουρκία.

Μάλιστα, ο έμπειρος δημοσιογράφος σχολιάζει ότι η γλώσσα και τα επιχειρήματα που διατύπωσε αντηχούσαν εκείνα του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν όταν, πριν από έναν χρόνο, ανακοίνωνε ότι το 2024 θα ήταν «η χρονιά της οικογένειας» στη Ρωσία.

«Τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ερντογάν», γράφει, «υιοθετούν την παλιομοδίτικη οπτική ότι η διεθνής ισχύς ενός κράτους συνδέεται άρρηκτα με τον (υπερ)πληθυσμό του». Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο της εφημερίδας Sabah, στο οποίο παραπέμπει, «ο Ερντογάν επιθυμεί να ανακόψει τη φθίνουσα πορεία των γεννήσεων στη χώρα –1,51 παιδιά ανά οικογένεια– ανεβάζοντας το ποσοστό στο 2,1», προειδοποιώντας ότι αν συνεχιστεί η υπογεννητικότητα, μαζί με τον πληθυσμό θα συρρικνωθεί και η διεθνής επιρροή της Τουρκίας.

Στη συνέχεια, εμπλέκοντας το δημογραφικό και τη διεθνή ισχύ με τη θρησκεία, ο Ερντογάν κατέκρινε τις ακριβές γαμήλιες τελετές, που συνιστούν μεγάλο οικονομικό βάρος για τα νέα ζευγάρια, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όπως μας συμβουλεύει ο Προφήτης μας, τέτοιες κοινωνικές εκδηλώσεις θα πρέπει να είναι απλές, μακριά από αχρείαστες υπερβολές και μεγάλα έξοδα».

Πληθωρισμός και οικονομική ορθοδοξία

Ο πληθωρισμός στην Τουρκία –στο 44% τον Δεκέμβριο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία–, αν και πεσμένος συγκριτικά με έναν χρόνο νωρίτερα, εξακολουθεί να είναι ασυνήθιστα υψηλός σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στάνταρ, επισημαίνει ο Τόνι Μπάρμπερ στους Financial Times, καθώς τον θεωρεί έναν από τους σημαντικότερους λόγους για την τουρκική υπογεννητικότητα – σε σύγκριση, πάντα, με το παρελθόν.

Βέβαια, ο υψηλός πληθωρισμός δεν είναι κάτι νέο για τη χώρα –αποτελεί εθνικό πρόβλημα τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980–, ωστόσο μετά τις προεδρικές εκλογές του 2023 εκτοξεύθηκε σε δυσθεόρατα επίπεδα, καθώς ο Ερντογάν αύξησε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό για να «ψαρέψει» ψήφους.

Ακόμα χειρότερα, υπενθυμίζει ο Μπάρμπερ, ο Ερντογάν επέμεινε σε μείωση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα, έτσι ώστε η χώρα, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες να μπορούν να δανείζονται περισσότερο χρήμα – μια ανορθόδοξη προσέγγιση, της οποίας οι αρνητικές επιπτώσεις εμφανίστηκαν (και γιγαντώθηκαν) σε χρόνο-ρεκόρ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News