Hταν μια εξαιρετική Πρόεδρος. Αν μη τι άλλο, ήταν Πρόεδρος της εποχής της, όχι απομεινάρι του ένδοξου του εθνικού και πολιτικού παρελθόντος μας, που αποστρατεύεται τιμητικά μέσα στη μούχλα του Προεδρικού Μεγάρου. Ηταν Πρόεδρος που αντιλαμβανόταν ότι οι κινήσεις της και οι συμβολισμοί της θα πρέπει να παραπέμπουν περισσότερο στο μέλλον παρά να υπενθυμίζουν το παρελθόν μας. Εν τέλει, μπορεί να ήταν ακριβώς αυτό που της στοίχισε, που δεν της έδωσε δεύτερη θητεία. Βρέθηκε στο μεταίχμιο μιας ευρύτερης στροφής της Ελλάδας και της Ευρώπης προς τα δεξιά, που την έβγαλε εκτός πεδιάς.

Η κυρία Σακελλαροπούλου τίμησε το αξίωμα στο οποίο απρόσμενα βρέθηκε πριν πέντε χρόνια. Συνταγματικά ήταν άψογη, κοινωνικά ανοιχτόμυαλη, διεθνώς επαρκέστατη, στο εσωτερικό πολιτικά αμέτοχη, όπως επιτάσσει ο ρόλος του ανωτάτου πολιτειακού άρχοντα της χώρας. Κάποιοι είπαν ότι την έφαγε η φωτογραφία της στο πάρτι που δόθηκε αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Διαφωνώ. Η συμμετοχή της στο περιβόητο τραπέζι ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αυτοί που την πολέμησαν διαφωνούσαν με τη γεύση της προεδρικής της τούρτας συνολικά.

Πολεμήθηκε αγρίως και επίμονα και από τα δυο άκρα του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας. Ηταν πολύ προοδευτική για τους δεξιοπατριώτες και πολύ θεσμική για τους αριστεροεπαναστάτες. Αμφότεροι τη ρήμαξαν επί πενταετία μέσα από ακραία αρθρογραφία, μέσα από συχνά προσβλητικές socialmediaκές επιθέσεις, μέσα από καφενειακού τύπου παραφιλολογία. Η Σακελλαροπούλου απεχθανόταν τον λαϊκισμό και ο λαϊκισμός κάθε απόχρωσης τής το ανταπέδωσε στα ίσα.

Η βιτριολική ποιότητα των κατηγόρων της φώτισε όμως το αφανές ευγενές μέταλλο της προεδρίας της. Κατάφεραν να δημιουργήσουν τις συνθήκες εξοβελισμού της (μάθημα για τον κ. Τασούλα αυτό), αλλά αυτό διόλου δεν μειώνει την προσφορά της.

Ο πολύ δεξιός εσμός δεν της συγχώρησε ποτέ τη διακριτική αποχή της από εικόνες καριοφιλιών και χατζαριών του ’21, από ομιλίες που προτιμούσαν να αναφέρονται σε σύγχρονα θέματα παρά στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τον Παύλο Μελά ή από την ολοφάνερη απόσταση από τις εικόνες και τις εκκλησίες. Για τους λαϊκοδεξιούς δεν ήταν μόνο μια Πρόεδρος που υποστήριξε εμφατικά τον γάμο των ομόφυλων ζυγαριών, ήταν και μια Πρόεδρος με σύντροφο και όχι σύζυγο – αυτό πού το πάτε;

Το απέναντι αριστερό άκρο την επέκρινε διότι δεν έπιασε τον Πρωθυπουργό από το αυτί για τις υποκλοπές ή γιατί δεν βγήκε δημόσια να μιλήσει για «έγκλημα των Τεμπών». Την κατηγόρησαν, εν ολίγοις, ότι δεν προκάλεσε πολιτική και πολιτειακή κρίση υπερβαίνοντας τα συνταγματικά καθορισμένα όριά της και κάνοντας ακριβώς αυτό που δεν έπρεπε. Ακόμα και όταν την είδαν να μοιράζει φαγητό στους άστεγους σε χριστουγεννιάτικα συσσίτια, της «την είπαν», διότι μαζί με τις μερίδες που έδινε δεν έβγαζε και έναν δεκάρικο για την αιτία της φτώχειας, που είναι ο καπιταλισμός.

Η κυρία Σακελλαροπούλου επετέλεσε την αποστολή της με τρόπο άψογο, δίχως να έχει στο παθητικό της ούτε ένα λάθος. Δεν μπορεί να έχει παράπονο από τον κ. Μητσοτάκη που δεν την πρότεινε για δεύτερη φορά, ξέρει ότι το πολιτικό παίγνιο των υψηλών πατωμάτων έχει απότομες εναλλαγές ανάλογα με τις συγκυρίες. Κανένας δεν πάει για Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχοντας υπογράψει συμβόλαιο δύο πενταετιών. Αποχωρεί τυπική και αξιοπρεπής, όπως ήταν σε ολόκληρη την πενταετία της.

Βεβαίως, ξένισε ελαφρώς η αναβολή, με πρωτοβουλία του Μαξίμου, της συνάντησής της με τον Πρωθυπουργό την Τετάρτη το πρωί και η ανακοίνωση του ονόματος του διαδόχου της πριν υπάρξει απευθείας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη επίσημη ενημέρωσή της. Στιγμιαίως μου μύρισε άκομψο άδειασμα, μέχρι που τόσο το Μαξίμου όσο και το Προεδρικό διεμήνυσαν ότι όλα έγιναν με πλήρη συμφωνία και συνεννόηση των δύο πλευρών. Εντάξει λοιπόν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News