Eχω βαρεθεί να τα γράφω. Ωστόσο, πάμε ακόμα μια φορά: ενώ στην πλειονότητα κάθε είδους παραβατικότητα και εγκλήματα τελούνται στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα, παραδόξως η μεγαλύτερη δύναμη της ελληνικής αστυνομίας κατοικοεδρεύει στην επαρχία. Καθώς ένας νόμος εποχής «Μαζί θα κυβερνήσουμε»-ΠΑΣΟΚ έγραφε, σε πλάκα μαρμάρου, ό,τι, άπαξ και ο αστυνόμος πατήσει πατρογονικό έδαφος, δεν τον κουνάει τίποτα.

Και όπως αντιλαμβάνεστε, με το «καλημέρα σας», αρχίζει ένα αλισβερίσι με το κάθε «δόντι» για να μετατεθεί «το παιδί» στα πάτρια εδάφη. Και από εκεί και πέρα… Τι να λέμε; Ο συμμαθητής, ο φίλος, ο κουμπάρος, ο γνωστός του μπαμπά, η γνωστή της μαμάς, ο ευκατάστατος της περιοχής, αυτός που βοήθησε τον παππού, ο γιατρός, ο τραπεζίτης, ο φίλος, του φίλου, ω φίλε. Εσαεί, με ύψιστο κριτήριο ότι «Αυτόν και αύριο θα τον δούμε».

Θεωρείτε λοιπόν, αγαπημένοι μου αναγνώστες, ότι με τέτοια τακτική μπορεί να επιβληθεί ο νόμος; Θεωρείτε ότι ο κάθε νέος στην υπηρεσία, η ισχνή μειονότητα, που θα τύχει να περάσει, ορεξάτος για επιβολή του νόμου, από τα «πάτρια» των υπολοίπων, έχει τη δυνατότητα να πράξει το σωστό, να λογαριαστεί με τους μόνιμους, να σπάσει αβγά; «Ξηλώθηκαν», διάβασα πηχυαίους τίτλους. Πώς ακριβώς; Για πόσο καιρό;

Γιατί αν όντως ξηλώνονταν-ξηλώνονταν, θα καιγόταν το σύμπαν. Δεν θα στεκόταν, η όποια κυβέρνηση, ούτε μία μέρα στη θέση της. Βαρύγδουπες ανακοινώσεις, ίσα ίσα να παίρνει θάρρος η ψυχή μας, ποινές της πλάκας, ΕΔΕ για να ’χουμε να λέμε, αργοκίνητη απόδοση δικαιοσύνης, έδαφος πρόσφορο για διαπλοκή και μια βολική ομερτά που κλείνει το μάτι ο ένας στον άλλον με σύνθημα-παρασύνθημα «Λίγο υπομονή να έχεις και όλα θα περάσουν, θα ξεχαστούν, θα σβήσουν».

Οσο υπάρχει σκανδαλώδης Μονιμότητα (με Μ κεφαλαίο), όλοι (σε κάθε είδους υπηρεσία) εν δυνάμει άφρενες (για να πλάσουμε μια λέξη που θυμίζει και τις αρχαίες φρένες της επίγνωσης) Porsche. Οσο η ελληνική οικογένεια «εμπλέκεται», για να μην έρθει το (κάθε είδους) παραβατικό μέλος της αντιμέτωπο με την ευθύνη και το σκληρό αποτέλεσμα των πράξεών του, όλοι εν δυνάμει άφρενες Porsche. Οσο κρύβουμε κάτω από το χαλί, όσο εθελοτυφλούμε για κάθε είδους εξάρτηση, δικαιολογώντας τον εξαρτημένο ως ευαίσθητο παιδί που το παρέσυρε ένας φίλος, όλοι εν δυνάμει άφρενες Porsche.

Τα καλά νέα είναι ότι η νομοθεσία μας, όπως διαμορφώθηκε επί υπουργίας Φλωρίδη, αυστηροποίησε ποινές για πολλά εγκλήματα. Με αυτή τη νομοθεσία θα δικαστεί και ο προσφάτως άφρενος εγκληματίας, νταής των Χανίων. Να θυμόμαστε πάντα (μόνο αν θυμάσαι διορθώνεις) από τι σόι «ξεχαρβάλωμα» φτάσαμε ως εδώ, τι τρυφερό ταχτάρισμα επιφύλασσε η προηγούμενη κυβέρνηση σε εγκληματίες, βιαστές κ.λπ. Αλλά, ό,τι και να λέμε, όσο αποφασισμένοι και (στιγμιαίως) να δείχνουν οι παρόντες, όσα «ξήλωσε» και να ακούμε, σνιφάροντας στιγμιαία ψιλοανακούφιση, η κατάληξη είναι πάντα η ίδια.

Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στους γονείς του 22χρονου. Ματώνει η ψυχή μου. Θα μπορούσε στη θέση του να είναι… Στεγνώνει η γλώσσα μου και να το πω… (Και τι ακόμα έχουν να περάσουν από εδώ και πέρα κυνηγώντας το δίκιο…).

ΥΓ. Για κάτι τέτοια, όπως η άφρενη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων-λειτουργών, ονειρεύομαι την ιερή ένωση της όποιας-κάποιας κυβέρνησης με όποια-κάποια υπεύθυνη, υγιή αντιπολίτευση. Μια «τρόικα » του εαυτού μας. Αλλά μετά ξυπνάω…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News