Αφού την Κυριακή έκοψε την πίτα του Κινήματος Δημοκρατίας στη Γλυφάδα, με παρόντες όχι μόνο την πιστή του Ραλλία Χρηστίδου, βουλεύτρια (κατά το συριζαϊκό λανγκάζ, που έμεινε) Νοτίου Τομέα Αθηνών, αλλά και τον Ευάγγελο Αποστολάκη, βουλευτή Επικρατείας, ο Στέφανος Κασσελάκης συνέχισε τη βασική του ενασχόληση το τελευταίο διάστημα: την προώθηση του βιβλίου του «Δεύτερη Ευκαιρία» (Πεδίο Εκδοτική) στο οποίο υποτίθεται ότι προβαίνει σε αποκαλύψεις για την περιπέτειά του με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως προσπαθεί να μείνει στον αφρό της δημοσιότητας.

Το πρωί της Δευτέρας, λοιπόν, ο κ. Κασσελάκης βγήκε στο Mega, στην εκπομπή «Κοινωνία, ώρα Mega», και αφού μίλησε για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα –ότι δεν θέλει την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι με τον Κώστα Σημίτη έγιναν «αγιογραφίες» και άλλα τέτοια, λες και έχει σημασία η γνώμη του– έπειτα μίλησε για το βιβλίο του.

«Στο βιβλίο παρουσιάζω ξεκάθαρα το πώς είχε στηθεί από την αρχή ένα σχέδιο να φορτωθώ εγώ τις αμαρτίες του παρελθόντος, τις οικονομικές, τις πολιτικές. Η οικονομική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν επιλογή προηγούμενων διοικήσεων, μέσα σε αυτό και της Πολιτικής Γραμματείας, και οι δαπάνες για τις εκλογές του ’23 και ειδικά για τις επαναληπτικές, όπου όλοι ήξεραν για τη μείωση της χρηματοδότησης και παρά ταύτα άφησαν ένα εκατομμύριο χρέος πάνω από την εκλογική αποζημίωση, χωρίς να έχουν μειώσει τις δαπάνες για τα κομματικά media, ήταν η αρχή του τέλους για αυτό το κόμμα. Μην ξεχνάτε ότι το πρώτο πράγμα το οποίο έκανε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις 25 Ιουνίου, ήταν να υπογράψει μια σύμβαση με τον κ. Μάρη για να μπορεί να υπάρξει διαφήμιση για το think tank του στην “Αυγή”. Ηταν μέρες πριν παραιτηθεί», είπε με νόημα ο κ. Κασσελάκης.

Για να προσθέσει επίσης:

«Δεν ξέρω τι άλλαξε από το φθινόπωρο και μετά, αλλά όλο αυτό το από πίσω στα κρυφά να λέμε για νέο φορέα Κεντροαριστεράς κ.τ.λ. και να μπορέσουμε να φορτώσουμε σε μένα το ροκάνισμα και τα οικονομικά λάθη του παρελθόντος και μετά να συγχωνευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε έναν νέο φορέα, αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να περάσει αναπάντητο, ειδικά όταν ένα κόμμα έχει φτάσει στο σημείο να παραβιάζει το καταστατικό του και συνταγματικά δικαιώματα των μελών του. Το βιβλίο θέλει να απαντήσει σε αυτή τη βασική ερώτηση: το ποιος είμαι και γιατί είμαι εδώ. Εναν χρόνο και, απαντώ στην ερώτηση στο ποιος με “φύτεψε”, τι επιχειρηματικά συμφέροντα εξυπηρετώ κ.τ.λ. Ας μην προσπαθεί ο κόσμος να με ερμηνεύσει με το δικό του φίλτρο που βάζει και έχει δει από τους άλλους πολιτικούς. Ο κόσμος είναι προδομένος από τους πολιτικούς και είναι και παραδομένος και αυτό πρέπει να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται να αλλάξουμε τη ζωή μας».

Ο κ. Κασσελάκης μίλησε και για τη γνωριμία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Γνωριστήκαμε τέλος του ’11, υπήρχε μια επαφή καθαρά φιλική. Με ήξερε πάρα πολύ καλά και το βιβλίο αναφέρεται σε αυτό. Από το ’16 και μετά ήταν πολύ σπάνια επαφή και από το ’19 και μετά, όταν έγινε πρωθυπουργός, ούτε μία φορά δεν είχαμε συνομιλήσει. Τα πράγματα που έλεγε το ’11-’12 ήταν προοδευτικά», σημείωσε.

Το πικάντικο το άφησε για το τέλος, καθώς στο βιβλίο γράφει για τη χρήση κοκαΐνης: «Ενιωσα καλά: ενώ μπορεί να ήμουν απογοητευμένος επαγγελματικά, τουλάχιστον το ζούσα στη Νέα Υόρκη. Ως μέρος αυτής της κουλτούρας του yuppie going out, άρχισα να κάνω κοκαΐνη με τους –κυρίως νέους– φίλους μου για πρώτη φορά στη ζωή μου (είχα αποφύγει τη χρήση ναρκωτικών σε όλο το κολέγιο)…» αναφέρεται στο βιβλίο.

Και γι’ αυτό εξήγησε μιλώντας στο Mega: «Θεώρησα ότι είναι καλό να μπορούμε να είμαστε αυθεντικοί και να λέμε και τις κακές στιγμές μας. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει το άτομο που έχει απέναντί του πώς στέκεται στα πόδια του όταν πέφτει, πώς ξεπερνά τις δύσκολες στιγμές. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ποιους επιλέγει».

Πολλά γράφτηκαν για την απρέπεια της απουσίας του πρώην Πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ, Κώστα Αλ. Καραμανλή, από την κηδεία του Κώστα Σημίτη, ο οποίος στην τελική ήταν και ο προκάτοχός του στην πρωθυπουργία και του παρέδωσε μια χώρα τακτοποιημένη το 2004. Το πώς εξάλλου αυτή η χώρα παραδόθηκε διαλυμένη πέντε χρόνια αργότερα, το 2009, έχει να κάνει και με τις πράξεις ενός άλλου απόντος από την κηδεία, του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος μετά το σουξέ του ως υπουργός στη διακυβέρνηση Καραμανλή, έγινε το 2015, και για μια πενταετία, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Επίσημη αιτιολόγηση για την απουσία από την κηδεία δεν υπήρξε –ο Αλέξης Τσίπρας, άλλος απών πρώην Πρωθυπουργός, τη βόλεψε με την Covid-19, ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά δεν περίμενε και κανείς κάτι καλύτερο –εδώ δεν πήγε να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου όταν έχασε.

Κάποιοι, από την άλλη, υπενθύμισαν ότι το 1996 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επέστρεψε εσπευσμένα από τη Γαλλία για να παραστεί στην κηδεία του μεγάλου αντιπάλου του, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ελλείψει λοιπόν μιας επαρκούς δικαιολογίας από την πλευρά του κ. Καραμανλή, υπήρξε χώρος για ειρωνείες: ότι ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορούσε να παραστεί γιατί υποφέρει από τη γνωστή του κόπωση, ότι δεν του αρέσουν οι κηδείες γενικά, γιατί είναι πένθιμο το μοτίβο και αυτός αλέγρος, ότι είχε κάτι άλλο να κάνει.

Ο,τι και να ήταν, ο κ. Καραμανλής φρόντισε να το κάνει ακόμα χειρότερο, καθώς ενώ την Πέμπτη δεν πήγε στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών για τον Σημίτη, το Σάββατο πήρε τον πιστό του Προκόπη και πήγαν μαζί στην κηδεία του πρώην προέδρου του ΔΣΑ Ιωάννη Αδαμόπουλου στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο Παλαιό Φάληρο.