Το 2024 ήταν η χρονιά μιας από τις πιο ωραίες διοργανώσεις  στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ηταν επίσης η χρονιά των θυρανοιξίων της ανακαινισμένης Παναγίας των Παρισίων.

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η αναστήλωση του πιο διάσημου καθεδρικού ναού του κόσμου ένωσαν τους Γάλλους, αποκατέστησαν το εθνικό τους φρόνημα και την ταυτότητά τους, βελτίωσαν την εικόνα της Γαλλίας στη διεθνή σκηνή και ενίσχυσαν τα ιδανικά της φιλίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών» γράφει ο Μάσιμο Νάβα της Corriere della Sera σε ανταπόκρισή του από το Παρίσι.

«Ωστόσο, το 2024 στη Γαλλία δεν θα το θυμούνται για αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή ήταν ένα εξαιρετικά περίπλοκο και ταραχώδες έτος για την πολιτική, την οικονομία και -κατά συνέπεια- για την κοινωνία των πολιτών» προσθέτει.

Ο ιταλός δημοσιογράφος αναφέρεται καταρχάς στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και στην οξεία αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων στην Εθνοσυνέλευση, εξελίξεις που στέρησαν από τη χώρα μια σταθερή ηγεσία και εμπόδισαν την έναρξη της απαραίτητης δημοσιονομικής εξυγίανσης μέσω του περιορισμού των κρατικών δαπανών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που δεν μπορούν πλέον να αναβάλλονται.

«Το Ελιζέ μοιάζει ολοένα περισσότερο με έναν γυάλινο πύργο, εντός του οποίου ο Εμανουέλ Μακρόν λαμβάνει αμφιλεγόμενες αποφάσεις» σχολιάζει ο Νάβα, αποφάσεις που απομάκρυναν περαιτέρω τον γάλλο πρόεδρο από τους πολίτες και ενίσχυσαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Μακρόν προέβη σε ένα αναπάντεχο mea culpa, αναγνωρίζοντας πως «η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και οι πρόωρες εκλογές έχουν μέχρι στιγμής προκαλέσει μεγαλύτερες διαιρέσεις στην Εθνοσυνέλευση παρά λύσεις για τον γαλλικό λαό, παράγοντας περισσότερη αστάθεια παρά ηρεμία».

Οσο για το μέλλον, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι οι γάλλοι πολίτες θα κληθούν να εκφράσουν την άποψή τους για «κρίσιμα ζητήματα», δίχως ωστόσο να πει ποια είναι αυτά. «Θέλω να δράσουμε με ορίζοντα το 2050. Θα κληθούμε να κάνουμε επιλογές για την οικονομία μας, τη δημοκρατία μας, την ασφάλειά μας, τα παιδιά μας». Απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, για να συμβεί αυτό είναι να ξεπεραστεί η τρέχουσα κατάσταση στη χώρα – και ο γάλλος πρόεδρος δεν εξήγησε πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Γαλλία είναι απόρροια της απόφασής του να προκηρύξει πρόωρες εθνικές εκλογές μετά το αποκαρδιωτικό για την παράταξή του αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ομως κανένα κόμμα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, το οποίο σημαίνει πως ο όποιος πρωθυπουργός και η όποια κυβέρνηση είναι διαρκώς με την πλάτη στον τοίχο, καθώς εξαρτώνται από την καλή διάθεση της τάδε ή της δείνα παράταξης, ενώ η πρόταση δυσπιστίας αποτελεί συνεχή απειλή: στις αρχές του προηγούμενου μήνα τίναξε στον αέρα την κυβέρνηση του Μισέλ Μπαρνιέ, μόλις τρεις μήνες μετά τον σχηματισμό της, ενώ τώρα τρομάζει τη νέα κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού.

«Με τέσσερις διαφορετικούς πρωθυπουργούς μέσα σε έναν χρόνο, χωρίς προϋπολογισμό και με μια σειρά από εκκρεμή νομοσχέδια, η Γαλλία παρουσιάζεται στο τέλος του έτους ως μια χώρα χωρίς κατεύθυνση και περιορισμένη σε ακινησία» έγραψε σε ανάλυσή της την παραμονή των Χριστουγέννων η Σολέν ντε Ρουαγιέ στη Monde. Η απαισιόδοξη διαπίστωσή της έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα είχε υποσχεθεί ο Εμανουέλ Μακρόν πέρυσι την ίδια εποχή στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του: το 2024 επρόκειτο να ήταν «η χρονιά της αποφασιστικότητας, της αποδοτικότητας και των αποτελεσμάτων» είχε πει απευθυνόμενος στον γαλλικό λαό. Ωστόσο οι επιτυχίες των Ολυμπιακών Αγώνων και των θυρανοιξίων της Παναγίας των Παρισίων «σημειώθηκαν σε έναν τόπο γεμάτο ερείπια» σχολιάζει από πλευράς του ο Μάσιμο Νάβα.

Στην παρούσα φάση, παρά την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, τα κόμματα και κυρίως οι αντίστοιχοι ηγέτες τους, αντί να υποστηρίξουν -με γνώμονα το κοινό συμφέρον- την προσπάθεια του Μπαϊρού να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, επιδιώκουν να βελτιώσουν τη θέση τους ενόψει των μελλοντικών εκλογικών αναμετρήσεων, έχοντας κατά νου τη «μητέρα όλων των μαχών», τις προεδρικές εκλογές του 2027, οι οποίες όμως θα μπορούσαν να διεξαχθούν νωρίτερα, όπως ευελπιστούν πολλοί, σε περίπτωση παραίτησης του Εμανουέλ Μακρόν από την προεδρία.

Η χώρα αντιμετωπίζει μια κρίση που πλέον «κλονίζει τα θεμέλια της Πέμπτης Δημοκρατίας. Στερεά δημοσιονομικά, πολιτική σταθερότητα και επιρροή στην πρώην αποικιακή αυτοκρατορία: αυτή ήταν η κληρονομιά του θεμελιωτή της 5ης Δημοκρατίας Σαρλ ντε Γκολ. Είναι τραγικό ότι ο πρώτος πρόεδρος που γεννήθηκε μετά τον θάνατο του Ντε Γκολ χαραμίζει τα τελευταία απομεινάρια αυτής της κληρονομιάς» έγραψε η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (σοβαρό ζήτημα για το Ελιζέ αποτελεί και ο δραστικός περιορισμός του κύρους και της επιρροής του στην Αφρική, διαδικασία που κορυφώθηκε την προηγούμενη χρονιά).

Αρκετοί σχολιαστές φοβούνται ότι μια τόσο παρατεταμένη πολιτική κρίση θα μπορούσε να μετατραπεί σε καθεστωτική κρίση. Προοπτική ζοφερή, αν ληφθεί υπόψη ότι η Γαλλία είναι η μόνη πυρηνική δύναμη της ΕΕ και ο μοναδικός μόνιμος εκπρόσωπος των Βρυξελλών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Από τη σκοπιά της ΕΕ, το γεγονός ότι η γαλλική κρίση εκτυλίσσεται παράλληλα με την κρίση στη Γερμανία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθώς η γενικευμένη αβεβαιότητα που επικρατεί σε Παρίσι και Βερολίνο δεν επιτρέπει στην Ενωση να χαράξει μια κοινή συνεκτική πολιτική σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες κλονίζονται από ακροδεξιά λαϊκιστικά κόμματα που κερδίζουν συνεχώς έδαφος, όπως το υποστηριζόμενο από τον Ελον Μασκ ακροδεξιό AfD στη Γερμανία και, φυσικά, η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία.

«Παρότι το επίσημο αφήγημα εστιάζεται στη συνοχή των προθέσεων και των ιδανικών, στην άνευ όρων υποστήριξη της Ουκρανίας και των δημοκρατικών και φιλοευρωπαϊκών κομμάτων στη Μολδαβία, στη Γεωργία και στη Ρουμανία, στο πλαίσιο μιας πιο ρεαλιστικής θεώρησης των πραγμάτων θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, η απόκλιση στρατηγικών και συμφερόντων, η επιζήμια επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης […] τα οποία παραπληροφορούν και ψεύδονται σπέρνοντας ανασφάλεια, οργή κατά των ελίτ και δυσπιστία απέναντι στις δημοκρατικές διαδικασίες» γράφει ο Μάσιμο Νάβα.

«Την ίδια στιγμή, η κλονισμένη και ταλαιπωρημένη Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει κρίσιμες γεωπολιτικές προκλήσεις, στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στη Μεσόγειο, εν αναμονή του Τραμπ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News