Ολα ξεκίνησαν στις 12 Σεπτεμβρίου του 2020, όταν ο Ντομινίκ Πελικό συνελήφθη επειδή φωτογράφιζε κάτω από τις φούστες γυναικών μέσα σε ένα σουπερ μάρκετ για να αποκαλυφθεί στη συνέχεια ότι επί δέκα χρόνια νάρκωνε την σύζυγό του Ζιζέλ, την βίαζε και καλούσε μέσω διαδικτύου δεκάδες άνδρες για να την βιάσουν.

Ολα τελείωσαν στις 19 Δεκεμβρίου του 2024, όταν το δικαστήριο καταδίκασε τον Πελικό σε 20ετή κάθειρξη και έκρινε ενόχους άλλους 50 άνδρες για την ίδια φρικιαστική υπόθεση.

Η δίκη Πελικό «θα αλλάξει θεμελιωδώς τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών» στη Γαλλία, είπε ο Ζαν-Φρανσουά Μαγιέτ, ο εισαγγελέας της υπόθεσης, στην καταληκτική ομιλία του στο δικαστήριο. Η δοκιμασία που πέρασε η γυναίκα αυτή έχει αφυπνίσει τη χώρα για «την κουλτούρα βιασμού» που διαπερνά τη γαλλική κοινωνία, πρόσθεσε.

Υπάρχουν, όμως, ακόμη φωνές αντίστασης σε αυτές τις διαπιστώσεις, όπως γράφουν οι Times του Λονδίνου, καθώς η Γαλλία δυσκολεύεται να αλλάξει αρκετά, σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο, ώστε να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα.

Περισσότεροι από τρεις μήνες φρικιαστικών καταθέσεων στη δίκη ανάγκασαν, παρ’ όλα αυτά, τη χώρα να σκεφτεί πώς δεκάδες άνδρες, κυρίως από την πόλη Μαζάν και της κατώτερης μεσαίας και εργατικής τάξης, βίαζαν μια γυναίκα επί περισσότερο από μια δεκαετία, κατόπιν πρόσκλησης του συζύγου της.

Η επιμονή της Πελικό για μια ανοιχτή δίκη, με τα ΜΜΕ και το κοινό να παρακολουθούν τα βίντεο των βιασμών της, βοήθησε να καταδειχθεί η διαρκής υποταγή των γυναικών στη Γαλλία και η ανοχή της χώρας στη σεξουαλική βία, σύμφωνα με υπουργούς, σχολιαστές και ακτιβιστές υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων.

«Η Ζιζέλ Πελικό έδωσε τη δυνατότητα στη γαλλική κοινωνία να προχωρήσει, να δει τι σημαίνει συζυγικός βιασμός και “χημική υποταγή” (με την χορήγηση φαρμάκων) και να καταλάβει ότι ο βιασμός αφορά και τους μέσους ανθρώπους», είπε στους Times η Αν-Σεσίλ Μελφέρ, πρόεδρος του Women’s Foundation.

Ακτιβιστές και διασημότητες έχουν υπογράψει αναφορές και ανοιχτές επιστολές, καλώντας σε επανάσταση και ζητώντας να μπει ένα τέλος στην άρνηση της πραγματικότητας. «Κανείς δεν μπορεί πια να αποστρέψει το βλέμμα από τη φρίκη της σεξουαλικής βίας και την τρομακτική της κανονικότητα», έγραψε τον Οκτώβριο ένας συνασπισμός 50 οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων φεμινιστών και συνδικάτων.

Σχολιαστές και των δύο φύλων απαιτούν αφύπνιση. «Ναι, όλοι οι άντρες είναι ένοχοι. Είναι ένοχοι επειδή παραμένουν αδιάφοροι», έγραψε η φιλόσοφος Καμίλ Φρουαντεβό-Μετερί. «Πολύ λίγοι άνδρες έχουν προσπαθήσει να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Μπορούν έτσι να συνεχίσουν να λένε ότι δεν ντρέπονται, αφού αγνοούν την πραγματικότητα».

Υπήρξε και αντίδραση ενάντια στην ιδέα της κουλτούρας βιασμού και της τοξικής συμπεριφοράς που επιδεικνύουν οι άνδρες. Η αντίδραση έχει εκφραστεί μέσω του hashtag #notallmen, που σημαίνει «όχι όλοι οι άντρες».

Από τη φεμινιστική οπτική, ωστόσο, η πολύκροτη δίκη Πελικό ενίσχυσε το επιχείρημα ότι οι δεκαετίες προόδου στα δικαιώματα των γυναικών δεν έχουν διαγράψει τα κατάλοιπα χιλιετιών μισογυνισμού. Οπως έγραψε η δοκιμιογράφος Νοεμί Ρενάρντ: «Η δίκη για την υπόθεση του Μαζάν δείχνει πόση σεξουαλική βία παραμένει ενσωματωμένη στην κοινωνία μας».

Τα λόγια του εισαγγελέα έδειξαν ότι η πάλαι ποτέ ριζοσπαστική έννοια της «κουλτούρας βιασμού», που εμφανίστηκε στην Αμερική της δεκαετίας του 1970, έχει γίνει πλέον κυρίαρχη, συνεχίζουν οι Times. Η «πατριαρχική εξουσία» επιβιώνει, ενθαρρύνοντας τη σεξουαλική βία, ενώ αρνείται την ύπαρξή της και εκφοβίζει τις γυναίκες, βυθίζοντάς τες στη ντροπή, λένε οι γάλλοι ακτιβιστές. σύμφωνα με τους Times.

Το φαινόμενο έχει τροφοδοτηθεί από την έκρηξη της διαδικτυακής πορνογραφίας, η οποία έχει αυξήσει την αίσθηση του «δικαιώματος» των ανδρών στο σεξ, είπαν τρεις συγγραφείς στην εφημερίδα Libération αυτή την εβδομάδα.

Το 70% των βιασμών και των προσπαθειών βιασμού στη Γαλλία διαπράττονται από άτομα που βρίσκονται κοντά στο θύμα, κυρίως χωρίς βία, σύμφωνα με μελέτες. Τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών δείχνουν ότι μόλις 6% των θυμάτων σεξουαλικής βίας πήγαν στην αστυνομία το 2022 και μόνο το 30% της αναφερόμενης σεξουαλικής βίας φτάνει στα δικαστήρια.

Οι εξηγήσεις που προσπάθησαν να δώσουν οι βιαστές της Ζιζέλ στηρίχθηκαν κυρίως στις αρχαϊκές έννοιες της συναίνεσης και των συζυγικών δικαιωμάτων. Ο ένας μετά τον άλλον, οι κατηγορούμενοι υποστήριξαν ότι πίστευαν πως η γυναίκα, αν και ναρκωμένη, ήταν συνένοχος σε ένα σεξουαλικό παιχνίδι που διοργάνωσε ο σύζυγός της με τη συγκατάθεσή της. Οι διαβεβαιώσεις που τους έδωσε στη διαδικτυακή επικοινωνία τους ήταν αρκετές για να τους πείσουν να έρθουν στην κρεβατοκάμαρα της Ζιζέλ, είπαν αρκετοί στο δικαστήριο.

Ο Κριστιάν Λ’ Εκόλ, ένας 56χρονος πυροσβέστης, είπε ότι ο ίδιος και οι άλλοι κατηγορούμενοι είχαν εξαπατηθεί επειδή ο Πελικό είχε παραβιάσει τον κώδικα των «ελεύθερων» παιχνιδιών, στα οποία τα ζευγάρια προσκαλούν άντρες ή άλλα ζευγάρια για σεξουαλική επαφή. «Μιλάς μόνο στον άντρα. Εκείνος είναι υπεύθυνος την ασφάλεια της συζύγου του», είπε στο δικαστήριο. Οπως οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους, πρόσθεσε ότι δεν γνώριζε ότι διέπραττε βιασμό. «Ηταν, ίσως, σαν ακούσιος βιασμός», είπε.

Ενα κίνημα που βρισκόταν σε εξέλιξη πριν από τη δίκη και υποστηρίχθηκε από τον Εμανουέλ Μακρόν και αριστερούς και κεντρώους βουλευτές, επιδιώκει να αλλάξει τον νόμο για τον βιασμό, ώστε να συμπεριλάβει την έννοια της συναίνεσης. Επί του παρόντος, ως βιασμός ορίζεται η σεξουαλική πράξη που διαπράττεται «με βία, εξαναγκασμό, απειλή ή αιφνιδιασμό», σύμφωνα με τους Times.

Οι συμμετέχοντες στην εκστρατεία είναι απογοητευμένοι για αυτό που θεωρούν αποτυχία του πολιτικού κόσμου να λάβει αρκετά σοβαρά υπ’ όψιν την υπόθεση Πελικό, παρά την έντονη κάλυψη από τα ΜΜΕ. Η Μαρί-Σαρλότ Γκαρέν, μια 31χρονη βουλευτής του κόμματος των Πρασίνων από τη Νορμανδία, είπε ότι οι πολιτικές τάξεις κυριαρχούνται από άνδρες «που δεν έχουν εξετάσει τη συνείδησή τους».

Πολλοί επισημαίνουν την αποτυχία της Γαλλίας να ανταποκριθεί στην αφύπνιση του #MeToo, που έφτασε στη χώρα πριν από επτά χρόνια, από τις ΗΠΑ. Ενώ ορισμένοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένου του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, είναι τώρα στόχος ερευνών για βιασμό, υπήρξε και μεγάλη αντίδραση.

Η Κατρίν Ντενέβ και άλλοι αστέρες του θεάματος υποστήριξαν ότι πρέπει να επιτρέπεται στους άνδρες να φλερτάρουν τις γυναίκες, ως μέρος του αρχέγονου παιχνιδιού μεταξύ των δύο φύλων. Οι φεμινίστριες εξοργίστηκαν από την υποστήριξη του προέδρου Μακρόν, πέρυσι, στον Ντεπαρντιέ, παρά τις εναντίον του κατηγορίες για βιασμό και κατάχρηση εναντίον τους από 20 γυναίκες.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Πελικό και οι συγκατηγορούμενοί του δεν ήταν «μέσοι Γάλλοι» αλλά κοινωνικά παρεκκλίνοντες – κάποιοι από αυτούς έχουν ποινικό μητρώο.

Ο Στεφάν Μπομπονό, δικηγόρος της Ζιζέλ Πελικό, υποστήριξε ότι οι κατηγορούμενοι δεν είναι «μέσοι Γάλλοι». Εχουν κοινά στοιχεία οικογενειακών προβλημάτων και το ένα τέταρτο από αυτούς κακοποιήθηκαν σεξουαλικά ως παιδιά. Οι ψυχιατρικές εκθέσεις τους έδειξαν εγωπαθείς προσωπικότητες και έλλειψη ενσυναίσθησης, επεσήμανε.

Υπερασπιζόμενη τους άνδρες γενικά, η Λοράνς ντε Σαρέτ, αναπληρώτρια διευθύντρια της συντηρητικής εφημερίδας Le Figaro, είπε ότι είναι παράλογο να βλέπουμε την υπόθεση όχι ως τη δίκη 51 ανδρών αλλά ως ζήτημα «ανδροκρατίας». «Οι φεμινίστριες δίνουν λάθος μάχη και δεν λύνουν κανένα πρόβλημα όταν κατηγορούν “την κουλτούρα του βιασμού” και όχι τους ενόχους άντρες», έγραψε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News